اصول دین. توحید
دعای مجرب برای خوش اخلاق شدن و نیک نامی؛ راهی معنوی برای جلب محبت مردم و عزیز شدن در نگاه دیگران
اگر به‌دنبال اخلاق نیکو، رفتار پسندیده و نیک نامی در میان مردم هستید، دعایی در منابع معتبر اسلامی آمده که می‌تواند تحولی معنوی در روحیه، برخورد اجتماعی و جایگاه شما نزد دیگران ایجاد کند.
در کتاب ارزشمند کنوز الاسرار، جلد ۱، صفحه ۱۲۰، ذکری از نام مبارک الهی “یا حمید” نقل شده که با ترتیبی خاص و تکرار روزانه، اثرات عمیق معنوی و اخلاقی دارد.
متن این ذکر چنین است:
یا حَمیدُ تَحَمَّدتَ بِالحمدَ
وَالحَمدُ فی حَمدِ حَمدَکَ یا حَمیدُ
✅ نحوه‌ی استفاده از این ذکر پربرکت به این صورت است:
شماره
عربی
فارسی
ابجد
۱
الرحمن
بخشنده
۲۹۸
۲
الرحیم
مهربان
۲۵۸
۳
الملک
پادشاه
۹۰
۴
القدوس
مقدس
۷۰
مشرق | سیاسی | چهارشنبه، 25 تیر 1404 - 13:24
خلاصه خبر
ما توانستیم پس از ۱۲ روز دشمن را به آتش‌بس وا داریم.
دشمنی که هرچند ضرباتی به ما زد اما بیشتر از انتظاراتش ضربه خورد و کمتر از انتظاراتش ضربه زد.
هرچند ایران به یاری خدا پس از ۱۲ روز دوباره امنیت را بر کشور حاکم کرد، اما آن سایه ضخیم امنیتی که نسل ما آن را ابدی و ازلی می‌پنداشت و اگر جهان در آتش فرو می‌رفت پندار ما آن بود که ایران با تمام مشکلات اقتصادی و سیاسی و اجتماعی‌اش، از نظر امنیت همچنان باغی‌خرم‌بهار، همچنان جزیره ثبات باقی خواهد ماند، اکنون قدری تضعیف شده.
آرامشی ورای تحلیل‌های خوش‌بینانه، ورای تکیه کردن به ضعف دشمن یا قوت خودمان، آرامشی حقیقی و قطعی.
آن منبع آرامش یک جمله کوتاه دو کلمه‌ای است: خدا هست.
کدام خدا؟
همان خدایی که ایران را از ورطه جنگ ترکیبی ۱۴۰۱ نجات داد و طراحی کم‌نقص دشمن را ابتر گذاشت.
اما خدا هست فقط یک منبع آرامش یا یک دلداری بزرگ نیست.
خدا هست همانقدر که آرامش‌بخش‌ترین جمله جهان است؛ همانقدر هم ترسناک‌ترین جمله جهان است.
خدا هست جمله ترسناکی است برای جنایت‌کارانی که یک خطه کامل را تبدیل به تلی از خاک و خاکستر کردند.
این جمله نه فقط برای ظالمان صهیونی، که برای ما هم باید علاوه بر منشأ امید، منشأ ترس باشد.
شجاعت دو بال دارد؛ نترسیدن از دشمن و ترسیدن از خدا.
دلگرمی به خدا، ارزانی آن شخص یا گروه یا دولت یا کشوری است که هوشمندانه اما پایمردانه مقاومت می‌کند؛ سهم من اگر جهادگریز باشم، از خداوند این جهان چیزی جز خوف نیست.
بسم الله الرحمن الرحیم
«الحمدلله ربّ العالمین صلاة و السلام علی سید الانبیاء و المرسلین حبیب الهنا و طبیب نفوسنا ابی القاسم محمد صلی الله علیه و علی اهل بیته الطیبین الطاهرین المعصومین المکرمین».
طرح مقامات الهی در قرآن
یقیناً شناخت مقاماتی که خداوند از باب لطف، مهر و رحمتش برای انسان قرار داده، راه رسیدن به آن مقامات را هم نشان داده و انسان را هدایت کرده، لازم و ضروری است؛ چون جاهل‌ماندن به این مقامات، آدم را هفتادهشتاد سال دست خالی نگه می‌دارد و زندگی‌اش را هم یک زندگی بی‌ارزشِ معمولی قرار می‌دهد که در این زندگی، خبری از خیر دنیا و آخرت نخواهد بود.
الف) مقام «مُنْعَمٌ عَلَیه»
همهٔ مقاماتی که قرار داده شده، در قرآن مطرح است؛ مثلاً یک مقام در سورهٔ مبارکهٔ حمد، اولین سورهٔ قرآن بیان شده که مقام «مُنْعَمٌ عَلَیه» و به‌عبارت ساده، «اَنْعَمْتَ عَلَیْهِم» است. این «اَنْعَمْتَ عَلَیْهِم» چه کسانی هستند که در همین سورهٔ حمد می‌فرماید: «غَيرِ المَغضوبِ عَلَيهِم وَلَا الضّالّينَ» نه به آنها خشم گرفته شده است و نه گمراه هستند؟
گر چه، درختِ پُر، بارِ نگاهت، سر به زیر داشت
زهی دنیایِ اُبُّهت بود، که در اوج، خضوع داشت
یک لحظه نبود، که گدا با پادشاهِ حُسن، برابر شد
عمری بود، که در بارانِ رحمت، حضور داشت
ای خدا تو برای سعادتمان آیات نور آورده ای
رموز نجاتمان را از عرش شعور آورده ای
قرنهاست گر چه مردمان امامان خود را نمی بینند
ولی تو مژدۀ آمدنشان را از سالهای دور آورده ای
صلوات بر حضرت محمد"سلام الله علییه"
بر تنزل آیات حقیقت بر عرش عالیترین عبد خداوند صلوات
بر نگاه پر نور آیۀ ایمان شهر علم پیامبر"س"، بر تجلی فضائل خداوند صلوات
بر عالم الهی خاتم انبیاء و اوصیاء محمد مصطفی "س"صلوات
بر آن شکوه والای لطف الهی بر احمد رسول حق جلوۀ اسماء خداوند صلوات
آن اقتدار خلقت از آن توست خدایا
وين التزام نعمت نياز ماست خدایا
آن بيكران خلقت از آن توست خدایا
وين درياي نعمت براي ماست خدایا
مهر | دین و اندیشه | جمعه، 06 تیر 1404 - 12:00
محرم الحرام نخستین ماه از ماههای قمری و یکی از ماههای حرام است. وقایع و حوادث فراوانی در ماه محرم رخ داده است.
خلاصه خبر
اول: روزه گرفتن، در روایت ریّان بن شبیب از حضرت رضا علیه‌السّلام روایت شده: هرکه در این روز روزه بدارد، و خدا را بخواند خدا دعای او را مستجاب کند، چنانکه دعای زکرّیا را اجابت فرمود.
«اللَّهُمَّ أَنْتَ الْإِلَهُ الْقَدِیمُ وَ هَذِهِ سَنَةٌ جَدِیدَةٌ فَأَسْأَلُکَ فِیهَا الْعِصْمَةَ مِنَ الشَّیْطَانِ وَ الْقُوَّةَ عَلَی هَذِهِ النَّفْسِ الْأَمَّارَةِ بِالسُّوءِ وَ الاشْتِغَالَ بِمَا یُقَرِّبُنِی إِلَیْکَ یَا کَرِیمُ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ یَا عِمَادَ مَنْ لا عِمَادَ لَهُ یَا ذَخِیرَةَ مَنْ لا ذَخِیرَةَ لَهُ یَا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ یَا غِیَاثَ مَنْ لا غِیَاثَ لَهُ یَا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ یَا کَنْزَ مَنْ لا کَنْزَ لَهُ یَا حَسَنَ الْبَلاءِ یَا عَظِیمَ الرَّجَاءِ یَا عِزَّ الضُّعَفَاءِ یَا مُنْقِذَ الْغَرْقَی یَا مُنْجِیَ الْهَلْکَی یَا مُنْعِمُ یَا مُجْمِلُ یَا مُفْضِلُ یَا مُحْسِنُ
أَنْتَ الَّذِی سَجَدَ لَکَ سَوَادُ اللَّیْلِ وَ نُورُ النَّهَارِ وَ ضَوْءُ الْقَمَرِ وَ شُعَاعُ الشَّمْسِ وَ دَوِیُّ الْمَاءِ وَ حَفِیفُ الشَّجَرِ یَا اللَّهُ لا شَرِیکَ لَکَ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَیْرا مِمَّا یَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لَنَا مَا لا یَعْلَمُونَ وَ لا تُؤَاخِذْنَا بِمَا یَقُولُونَ حَسْبِیَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَ مَا یَذَّکَّرُ إِلا أُولُوا الْأَلْبَابِ رَبَّنَا لا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَ هَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ
تسنیم | فرهنگی و هنری | دوشنبه، 02 تیر 1404 - 12:35
تأکید امام بر «قوت» الهی، یادآور این مطلب مهم است که بندگان خدا برای رهایی از ظلم، باید به قدرت بی پایان پروردگار متعال توکل کنند و از او یاری بطلبند.
خلاصه خبر
در بخشی از دعا می‌خوانیم:
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ خُذْ ظَالِمِی وَ عَدُوِّی عَنْ ظُلْمِی بِقُوَّتِكَ وَ افْلُلْ حَدَّهُ عَنِّی بِقُدْرَتِكَ ، وَ اجْعَلْ لَهُ شُغْلًا فِیما یَلِیهِ وَ عَجْزاً عَمَّا یُنَاوِیهِ.
در ابتدای این دعای پرفضیلت، امام سجاد علیه‌السلام از خداوند می‌خواهد که بر پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله و خاندان پاک ایشان درود و رحمت بفرستد.
امام در ادامه، از خدا می‌خواهد که دشمن و ستم‌کننده را به وسیله قدرت خویش از ادامه ظلم باز دارد.
تأکید امام بر «قوت» الهی، یادآور این مطلب مهم است که بندگان خدا برای رهایی از ظلم، باید به قدرت بی‌پایان پروردگار متعال توکل کنند و از او یاری بطلبند.
در پایان این بخش از دعا، امام از خدا می‌خواهد که بر وجود ستمگر، مهر عجز و ناتوانی در برخورد با مظلوم بزند.