مهر | دین و اندیشه | شنبه، 24 آبان 1404 - 13:23
در یکی از خشکسالیهای دوران زندگی حضرت امام امیرالمومنین علی علیه السلام، ایشان نماز باران اقامه کردند و پس از آن خطبهای خواندنی ایراد کردند.
خلاصه خبر
اللَّهُمَّ قَدِ انْصَاحَتْ جِبَالُنَا وَ اغْبَرَّتْ أَرْضُنَا وَ هَامَتْ دَوَابُّنَا وَ تَحَیَّرَتْ فِی مَرَابِضِهَا وَ عَجَّتْ عَجِیجَ الثَّکَالَی عَلَی أَوْلَادِهَا وَ مَلَّتِ التَّرَدُّدَ فِی مَرَاتِعِهَا وَ الْحَنِینَ إِلَی مَوَارِدِهَا، اللَّهُمَّ فَارْحَمْ أَنِینَ الْآنَّةِ وَ حَنِینَ الْحَانَّةِ، اللَّهُمَّ فَارْحَمْ حَیْرَتَهَا فِی مَذَاهِبِهَا وَ أَنِینَهَا فِی مَوَالِجِهَا.
اللَّهُمَّ خَرَجْنَا إِلَیْکَ حِینَ اعْتَکَرَتْ عَلَیْنَا حَدَابِیرُ السِّنِینَ وَ أَخْلَفَتْنَا مَخَایِلُ الْجُودِ فَکُنْتَ الرَّجَاءَ لِلْمُبْتَئِسِ وَ الْبَلَاغَ لِلْمُلْتَمِسِ، نَدْعُوکَ حِینَ قَنَطَ الْأَنَامُ وَ مُنِعَ الْغَمَامُ وَ هَلَکَ السَّوَامُ أَلَّا تُؤَاخِذَنَا بِأَعْمَالِنَا وَ لَا تَأْخُذَنَا بِذُنُوبِنَا، وَ انْشُرْ عَلَیْنَا رَحْمَتَکَ بِالسَّحَابِ الْمُنْبَعِقِ وَ الرَّبِیعِ الْمُغْدِقِ وَ النَّبَاتِ الْمُونِقِ سَحّاً وَابِلًا تُحْیِی بِهِ مَا قَدْ مَاتَ وَ تَرُدُّ بِهِ مَا قَدْ فَاتَ.
اللَّهُمَّ سُقْیَا مِنْکَ مُحْیِیَةً مُرْوِیَةً تَامَّةً عَامَّةً طَیِّبَةً مُبَارَکَةً هَنِیئَةً [مَریِئَةً] مَرِیعَةً زَاکِیاً نَبْتُهَا ثَامِراً فَرْعُهَا نَاضِراً وَرَقُهَا تُنْعِشُ بِهَا الضَّعِیفَ مِنْ عِبَادِکَ وَ تُحْیِی بِهَا الْمَیِّتَ مِنْ بِلَادِکَ.
اللَّهُمَّ سُقْیَا مِنْکَ تُعْشِبُ بِهَا نِجَادُنَا وَ تَجْرِی بِهَا وِهَادُنَا وَ یُخْصِبُ بِهَا جَنَابُنَا وَ تُقْبِلُ بِهَا ثِمَارُنَا وَ تَعِیشُ بِهَا مَوَاشِینَا وَ تَنْدَی بِهَا أَقَاصِینَا وَ تَسْتَعِینُ بِهَا ضَوَاحِینَا مِنْ بَرَکَاتِکَ الْوَاسِعَةِ وَ عَطَایَاکَ الْجَزِیلَةِ عَلَی بَرِیَّتِکَ الْمُرْمِلَةِ وَ وَحْشِکَ الْمُهْمَلَةِ وَ أَنْزِلْ عَلَیْنَا سَمَاءً مُخْضِلَةً مِدْرَاراً هَاطِلَةً یُدَافِعُ الْوَدْقُ مِنْهَا الْوَدْقَ وَ یَحْفِزُ الْقَطْرُ مِنْهَا الْقَطْرَ غَیْرَ خُلَّبٍ بَرْقُهَا وَ لَا جَهَامٍ عَارِضُهَا وَ لَا قَزَعٍ رَبَابُهَا وَ لَا شَفَّانٍ ذِهَابُهَا حَتَّی یُخْصِبَ لِإِمْرَاعِهَا الْمُجْدِبُونَ وَ یَحْیَا بِبَرَکَتِهَا الْمُسْنِتُونَ، فَإِنَّکَ تُنْزِلُ الْغَیْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا وَ تَنْشُرُ رَحْمَتَکَ وَ أَنْتَ الْوَلِیُّ الْحَمِیدُ.
مهر | دین و اندیشه | شنبه، 24 آبان 1404 - 13:29
در قیامت بسیاری آرزو میکنند کاش برخوردارتر نبودند تا گرفتار حساب و بازخواست نمیشدند.
خلاصه خبر
به گزارش خبرنگار مهر، مرحوم آیتالله احمد مجتهدی تهرانی از برجستهترین استادان اخلاق حوزه علمیه تهران بود که عمر خویش را وقف آموزش، تهذیب و تربیت اخلاقی طلاب و مردم کرد.
مدرسه علمیه مجتهدی به همت او به مرکزی فعال در آموزش و اخلاق بدل شد و درسهای اخلاق صبح جمعهاش همواره با استقبال مردم و طلاب همراه بود.
در سخنانش همواره بر محبت، توکل، پرهیز از گناه و رعایت حقالناس تأکید داشت و عالمان دین را به رفتار مؤمنانه و دوری از ریا دعوت میکرد.
مهر | دین و اندیشه | شنبه، 24 آبان 1404 - 10:40
امیر ارزانی گفت:روش تفسیر قرآن به قرآن ایشان، یک دگردیسی اساسی در سنت تفسیری جهان اسلام ایجاد کرد.
خلاصه خبر
تفسیر المیزان ایشان، نه فقط یک کتاب، بلکه دانشگاهی است که تا قیامت مشتاقان معارف قرآنی را سیراب خواهد کرد.
وی در ادامه به نوآوریهای تفسیری علامه پرداخت و گفت: روش تفسیر قرآن به قرآن ایشان، یک دگردیسی اساسی در سنت تفسیری جهان اسلام ایجاد کرد.
وی پیرامون شاگردپروری علامه خاطرنشان کرد: مکتب علامه طباطبایی، یک نظام آموزشی کامل بود که هم دانش منتقل میکرد و هم روش اندیشیدن میآموخت.
وی در مورد جنبه تقریبگرایی علامه گفت: ایشان به راستی پیشگام تقریب مذاهب بود، نه در شعار که در عمل.
علامه نشان داد که وحدت اسلامی به معنای نادیده گرفتن اختلافات نیست، بلکه به معنای مدیریت این اختلافات در سایه اصول مشترک است.
مدیرکل روابط عمومی مجمع جهانی تقریب با اشاره به اندیشههای علامه برای جهان امروز گفت: در عصر حاضر که جهان اسلام با چالشهای متعددی روبروست، بازگشت به اندیشههای علامه طباطبایی میتواند راهگشا باشد.
مهر | دین و اندیشه | شنبه، 24 آبان 1404 - 10:40
کنفرانس بینالمللی «آینده جهان و مسائل نوین فلسفی» با هدف بررسی چالشهای بنیادین پیش روی بشریت و تأثیر آنها بر زایش مسائل نوین فلسفی، به صورت آنلاین در تبریز و وین برگزار میشود.
خلاصه خبر
مزیت این رویداد، سخنرانیهای اختصاصی و گفتوگوی مستقیم با این جمع کمنظیر از متفکران پیشرو در ایران و اقصی نقاط جهان است که موضوعات مختلفی را بهصورت عمیق و با تأکید بر نحوه مواجهه فلسفه با آنها مورد بررسی قرار خواهند داد.
این رویداد فرصتی بینظیر برای گفتوگوی مستقیم با متفکران پیشرو درباره آینده جهان و شکلدهی به آینده فلسفه است.
ضمناً مقالات برگزیده این کنفرانس بهصورت ویژهنامه در مجله دو زبانه پژوهشهای فلسفی دانشگاه تبریز که از مجلات ممتاز و بینالمللی فلسفه در ایران است، منتشر خواهد شد.
از اهتمام ویژه دانشگاه تبریز که از گذشته یکی از کانونهای اصلی فلسفه در ایران بوده است، صمیمانه قدردانی میکنیم.
حضور همزمان این جمع ارزشمند از فیلسوفان ومحققان برجسته ایران و جهان، نه تنها این کنفرانس را در روز جهانی فلسفه به یکی از مهمترین رویدادهای فلسفی سال ۲۰۲۵ تبدیل کرده است بلکه ایران را در مرز گفتگوهای جهانی فلسفه قرار داده و جریان فلسفه را با طرح مسائل حیاتی جدید زندهتر میکند.
امام علیه السلام در این گفتار علمى به مراحل دقیق آفرینش اشاره کرد که خداوند بزرگ ابتدا هوا و سپس آب و آنگاه دیگر پدیده ها را آفرید. امروزه همه دانشمندان این حقیقت را قبول دارند که آب از اکسیژن و هیدروژن پدید آمده و آغاز آفرینش از هوا و توده بخار بوده است.
علامه جعفری فرموده اند: این فراز از کلام مولا حاکی از آن است که گسترش فضا به هر معنی که درنظر گرفته شود، پیش از آفرینش آسمانها و زمین بوده است. چگونگی آغاز طبیعت توسط خداوند، ابتدا از به وجود آمدن جو فضا و هوا و شکاف آن دو از هم بوده است. طبق آیه ۶۰ سوره انبیاء، زمین و آسمان در آغاز خلقت ، یک چیز بودند و آن ، توده ی عظیمی از گازها بود، سپس بر اثر انفجارات درونی و حرکت ها، تدریجاً از هم جدا شدند. طبق آیه ۱۱ سوره فصلت و آیه ۱۰ سوره دخان، هم آغاز خلقت اصول طبیعت را پدیدهای گازی معرفی میکند و هم پایان آن را.
در آغاز، تمام عالم به صورت توده بسیار عظیمى از گاز فشرده بود که هم به مایع شبیه بود و هم نام «دخان» (دود) بر آن مى توان گذاشت و هر چه به مرکز جهان نزدیکتر مى شد فشرده تر و صورت مایع به خود مى گرفت. آنچه این توده فوق العاده عظیم را نگه مى داشت، همان نیروى جاذبه بود که در میان تمام ذرّات عالم برقرار است، این نیروى جاذبه بر این گاز مایع گون مسلّط بود و آن را محکم به هم پیوسته و اجازه نمى داد از مرزهایش بیرون رود.سپس این توده عظیم حرکت دورانى دور خود را آغاز کرد (یا از آغاز به دور خود گردش داشت) در این جا نیروى گریز از مرکز به وجود آمد. این نیروى گریز از مرکز سبب شد توده هاى عظیمى از این گاز فشرده به فضاى خالى پرتاب شوند و امواج این دریا را، به هر سو بفرستد و یا کف هایى را که بر صفحه آن آشکار شده بود، بیرون فرستاد و آن را در هواى باز و جوّ وسیع بالا برد و از آن منظومه ها و کهکشان ها و کرات کوچک و بزرگ عالم بالا ـ یا به تعبیر «قرآن» و «نهج البلاغه» آسمان هاى هفتگانه ـ پدید آمد.
و آن گاه خداوند پاک ثُمَّ أَنْشَأَ سُبْحَانَهُ
(طبقات) فضا (جوّ: فضای عالی بین آسمان و زمین) را شکافت، ( از هم گشود) فَتْقَ الْأَجْوَاءِ
و اطراف آن را باز کرد وَ شَقَّ الْأَرْجَاءِ
و (در آن ایجاد کرد،) طبقات فوقانی هوا را (هواى بالا و متصل به آسمان، که اشاره به فشار هوا دارد) (۵۰) وَ سَکَائِکَ الْهَوَاءِ
سپس در فضاروان ساخت فَأَجْرَى فِیهَا
آبی را با امواج متلاطم مَاءً مُتَلَاطِماً
و انبوه تَیَّارُهُ
و متراکم مُتَرَاکِماً
خروشان (به گونهای که از روی هم میغلطید زَخَّارُهُ
آن را سوار کرد (قرار داد) حَمَلَهُ
در میان عَلَى مَتْنِ
باد طوفان زا الرِّیحِ الْعَاصِفَةِ
و( بر بادی) تند حرکت کننده و موج شکن وَ الزَّعْزَعِ الْقَاصِفَةِ
سپس (خداوند) به باد فرمان داد فَأَمَرَهَا
تا آب را از حرکت باز دارد(تا پخش و پراکنده نشود، اشاره به جاذبه دارد) بِرَدِّهِ
و آن را بر نگهداری آب مسلّط کرد وَ سَلَّطَهَا عَلَى شَدِّهِ
و آن دو را با هم مقرون ساخت، وَ قَرَنَهَا
برای آنکه مقصود از هفت آسمان روشن شود، لازم است چند نکته را بیان کنیم:
نکته اول: در قرآن کریم، هفت مورد به صراحت[۱] و دو مورد به کنایه[۲] سخن از آسمان های هفت گانه و در یک مورد نیز ظاهراً سخن از زمین های هفت گانه آمده است.[۳]
نکته دوم: «سماء» در لغت از ریشه «سموّ» به معنای بلندی است،[۴] حتی برخی لغویین ادعا کردند هر بالایی نسبت به پایین آن آسمان و هر پایین نسبت به بالای آن زمین است.[۵]
نکته سوم: کلمه «سماء» و مشتقات آن در قرآن کریم سیصد و ده بار آمده که در دو مفهوم بکار رفته است:
الف. آسمان مادی
قرآن کریم در بسیاری از موارد واژه سماء (آسمان) را در معنای مادی آن بکار برده است که مصادیق و معانی متعددی از آن اراده می شود از جمله:
٫۱ آسمان به معنای جهت بالا «اصلها ثابت و فرعها فی السماء» «مانند درخت پر برکت و پاکیزه که ریشه آن در زمین ثابت و محکم است و شاخه های آن به آسمان کشیده شده است».[۶]
٫۲ آسمان به معنای جوّ اطراف زمین: «و نزلنا من السماء ماءً مبارکاً» « و از آسمان آب مبارکی را فرو فرستادیم».[۷]
٫۳ آسمان به معنای مکان سیارات و ستارگان: «بزرگوار آن خدایی که در آسمان برج ها مقرر داشته و در آن چراغ روشن خورشید و ماه تابان را روشن ساخت».[۸]
ب. آسمان به معنای معنوی:
قرآن کریم در بسیاری از موارد واژه سماء (آسمان) را به معنای معنوی آن بکار برده است که از آن نیز مصادیق و معانی متعددی اراده می شود از جمله:
٫۱ آسمان به معنای مقام قرب و مقام حضور که محل تدبیر امور عالم است: «اوست که امر عالم را از آسمان بسوی زمین تدبیر میکند».[۹]
٫۲ آسمان به معنای موجود عالی و حقیقی:[۱۰] «روزی تان و آن چه به شما وعده داده می شود در آسمان قرار دارد».[۱۱]
نکته چهارم: مقصود از سبع (هفت) چیست؟
باشگاه خبرنگاران | بینالملل | پنجشنبه، 22 آبان 1404 - 19:30
حماس اقدام شهرکنشینان اسرائیلی در آتش زدن یک مسجد را محکوم کرد و آن را نشانهای از سادیسم و نژادپرستی رژیم اشغالگر دانست.
خلاصه خبر
باشگاه خبرنگاران جوان؛ مینا عظیمی - جنبش مقاومت اسلامی حماس اعلام کرد که آتش زدن مسجد الحاجه حمیده توسط شهرکنشینان صهیونیست، سطح سادیسم و نژادپرستی متمایز کننده اشغالگران اسرائیلی را فاش میکند.
کمی پیشتر شهرکنشینان با پاشیدن مواد آتشزا به ورودی مسجد الحاجّه حمیده واقع در کرانه باختری، آن را به آتش کشیدند، اما دخالت اهالی مانع از سوختن کامل مسجد شد.
مهر | دانش و فناوری | پنجشنبه، 22 آبان 1404 - 16:59
رئیس دانشگاه آزاد اسلامی گفت: مأموریت دانشگاه، تنها تعلیم و تربیت نیست بلکه احیای انسان است.
خلاصه خبر
در اینجا نیز تلاش کردیم وارد این بحث شویم و بررسی کنیم که چگونه «گرادیان معنا» میتواند از قلب استاد به ذهن شاگرد منتقل شود.
ایشان فرمودهاند هر استاد و معلم در واقع یک پرورنده است؛ معلم اخلاق، معلم ریاضیات، فیزیک یا علوم طبیعی، در عین حال معلم اخلاق هم هست.
در آموزش نیز همینگونه است؛ دانشجو زمانی به شوق و گرمای آموختن میرسد که از حرارت ایمان و شوق استاد تأثیر بگیرد و این جریان معنا را احساس کند.
در واقع باید کلاسی داشته باشیم که در آن تبادل انرژی و معنا صورت گیرد؛ بهگونهای که استاد با سخنان خود بتواند ارتباط میان علم و معنویت، علم و خدا را در همان لحظه برقرار سازد.
اگر دل استاد از انگیزههای دنیایی تیره شود، انتقال علم که مثل نور است کمرنگ و بیاثر میشود.
رئیس دانشگاه آزاد اسلامی خاطرنشان کرد: اگر استادی در کلاس خود این مفاهیم را در دل آموزش جاری کند، حتی بدون نصب تابلو یا بیان مستقیم معارف، خودبهخود در نقش استاد معارف ظاهر میشود.
اما تعادل میان این دو، به «تعادل تمدنی» منجر میشود و چنین جامعهای به موفقیت واقعی دست خواهد یافت.
رئیس دانشگاه آزاد اسلامی ادامه داد: اگر هدف استاد از تدریس، فهم معنا و تربیت علمی و اخلاقی دانشجو باشد، نه صرفاً نمره، آنگاه فرآیند یادگیری به شکل درستی پیش خواهد رفت.
وقتی استاد از آغاز ترم به جای ترساندن دانشجو از نمره، به او بگوید که هدف نهایی، رسیدن به فهم عمیق و رشد فکری است، واکنش یادگیری به سمت مثبت و مؤثر حرکت میکند.
در پایان، تنها برای امتحان حاضر شوید.
وی تأکید کرد: استاد باید انگیزه درونی دانشجو را برای حضور در دانشگاه و یادگیری ایجاد کند.
بهعنوان نمونه، اگر استاد زیستشناسی از آفرینش سخن بگوید و نظم حیرتانگیز موجود در خلقت را توضیح دهد، در واقع او معارف را عمیقتر از هر درس دینی یا فرهنگی به دانشجو میآموزد.
رئیس دانشگاه آزاد اسلامی ادامه داد: در نظام آموزشی مدرن، رابطه استاد و شاگرد صرفاً به تبادل داده محدود شده است؛ یعنی استاد درسی میدهد، دانشجو درسی میگیرد و تمام.
اما در نگاه قرآنی، استاد و شاگرد همچون فرستنده و گیرنده انرژی الهیاند؛ هرچه ایمان استاد بیشتر باشد اتلاف آموزشی کمتر میشود و هرچه نیت خالصتر باشد، کارایی یادگیری بالاتر خواهد رفت.
استاد با نگرش الهی، نه از جایگاه، که از جاذبه درونیاش اثرگذار است.