فضیلت تعلیم و تعلم قرآن

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
 

---

فضیلت و اجر آموزش و فراگیری قرآن را فضیلت تعلیم و تعلم قرآن گویند.
   

---

یادگیری و یاددهی قرآن، پاداش بزرگی دارد و در اهمیت آن همین بس که خداوند از خود به عنوان «معلم قرآن» یاد می‌کند: (الرحمن علم القرآن). همچنین یکی از وظایف بسیار مهم پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم تلاوت و آموزش قرآن به مردم است: (هو الذی بعث فی الامیین رسولا منهم یتلو علیهم آیاته ویزکیهم ویعلمهم الکتاب والحکمة).  

---

در روایات معصومان علیه‌السّلام نیز درباره تعلیم و تعلم قرآن و فضیلت آن تاکیدها و تشویق‌های بسیار شده است که برای نمونه به چند روایت اشاره می‌شود:
 

۲.۱ - فرمایش پیامبر

پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: «ان افضلکم من تعلم القرآن و علمه؛ برترین شما کسی است که قرآن را بیاموزد و آن را به دیگران آموزش دهد». و در روایت دیگر فرمود: «خیرکم من تعلم القرآن و علمه».
 

۲.۲ - فرمایش امام ششم

امام صادق علیه‌السّلام فرمودند: «ینبغی للمؤمن ان لایموت حتی یتعلم القرآن او یکون فی تعلمه؛ شایسته است انسان مؤمن نمیرد تا قرآن را بیاموزد یا در حال آموزش آن باشد».
 

۲.۳ - فرمایش امام علی

امام علی علیه‌السّلام فرمودند: « حق فرزند بر پدر، آن است که نامش را نیکو بگذارد و نیکو ادبش کند و قرآن به او یاد دهد».
 

۲.۴ - فرمایشی دیگر از پیامبر

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: «هر کس به فرزند خود قرآن را آموزش دهد، خداوند تاج افتخاری بر سر والدین او می‌گذارد و لباسی بر اندام آن دو پوشانده می‌شود که احدی مانند آن را ندیده است».
همچنین آن حضرت می‌فرماید: «کسی که قرآن را یاد بگیرد و به دیگران یاد بدهد و به محتوایش عمل کند، من راهنمای او به سوی بهشت خواهم بود».
 

۲.۵ - فرمایشی دیگر از امام علی

امام علی علیه‌السّلام فرمودند: «قرآن را فرا گیرید؛ زیرا قرآن بهار دل‌ها است».
 

۲.۶ - درجه اعلای شرافت

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم می‌فرمایند: «قرآن سفره پر برکت الهی است؛ آن را یاد بگیرید و تا می‌توانید در این راه بکوشید؛ زیرا قرآن نور آشکار و شفای سودمند الهی است. قرآن را یاد بگیرید؛ چون خداوند به جهت فراگرفتن آن، شما را به درجه اعلای شرافت خواهد رساند».
 

۲.۷ - روایت اصبغ بن نباته

اصبغ بن نباته می‌گوید: «حضرت علی علیه‌السّلام فرمودند: «زمانی که مردم مرتکب معاصی شوند و در بدی‌ها فرو روند، خداوند همت می‌ورزد آن‌ها را عذاب کند، باکی هم ندارد؛ اما وقتی به پیرها می‌نگرد که به سوی نماز، قدم برمی دارند و به بچه‌ها که قرآن می‌آموزند، بر آنان ترحم می‌کند و عذاب را به تاخیر می‌اندازد».  

---

۴ - منبع

[ویرایش]