به منظرگاه مدیریتی امام زین العابدین سلام الله علیه خوش آمدید.
مشرق | فرهنگی و هنری | سه شنبه، 17 تیر 1404 - 19:40
با وجود زنجیر و بیماری، امام سجاد (ع) پرچم عاشورا را از کربلا تا مدینه برافراشت؛ صدایی که با خطبه و دعا، حقیقت را فریاد زد و بیداری آفرید.
خلاصه خبر
در این رویداد، چهره‌هایی همچون امام حسین (ع)، حضرت زینب (س)، حضرت عباس (ع) و یاران وفادار آن حضرت، نقش‌های جاودانه‌ای ایفا کردند.
نقش امام سجاد (ع) در واقعه عاشورا؛ از حضور تا پیام‌رسانی
او پس از شهادت پدر بزرگوارش، امام حسین (ع)، به‌عنوان ولیّ خدا و امام زمان خویش، مسئولیت هدایت اهل حرم و پاسداری از پیام کربلا را به دوش گرفت.
در دربار یزید، آن‌گاه که یزید خطیبش را واداشت تا نسب بنی‌امیه را بستاید و خاندان پیامبر (ص) را خوار بشمارد، امام سجاد (ع) برخاست و فرمود: «ای مردم!
رسالت پس از کربلا؛ ساختن فرهنگ مقاومت از دل دعا
اما حقیقت این است که کربلا، آغاز راهی بود که قرار بود به دست امام سجاد (ع) و حضرت زینب (س) ادامه یابد.
اما با سلاح دعا، اشک، عبادت و تعلیم، نهالی را کاشت که بعدها به درخت تناور فرهنگ شیعه تبدیل شد.
صحیفه سجادیه، مجموعه‌ای از مناجات‌های جان‌سوز ایشان، نه صرفاً کتابی برای عبادت که مانیفستی برای تربیت انسانِ مؤمن، بیدار و مقاوم است.
دعاهای امام، در دل خود، اعتراض به ظلم، دعوت به آزادی، تبیین عدالت، و ترسیم رابطه‌ی درست انسان با خدا و جامعه را جای داده است.
سرانجام، دستگاه خلافت تاب نیاورد.
صدای بلند امام سجاد (ع) در قالب دعا، اشک و تربیت، خطری عظیم برای سلطه‌ی زر و زور به شمار می‌رفت.
پیکر مطهرش در قبرستان بقیع، کنار امام حسن مجتبی (ع) و امام باقر (ع) به خاک سپرده شد.
حجت‌الاسلام سیدعلی موسوی عنوان می‌کند: امام سجاد (ع) در این دوران پر از خفقان معارف الهی را در قالب دعا بیان فردمودند که صحیفه امام سجاد علیه السلام حاصل آن دعاست.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، امام سجاد (ع) امام چهارم شیعیان فرزند امام حسین (ع) و حضرت شهربانو (س) نوه گرامی امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) در روز پنجم شعبان سال ۳۸ هجری چشم به جهان گشود.
احادیث و روایات زیادی از امام سجاد (ع) به یادگار مانده است که در ادامه گزیده‌ای از آن را بخوانید.
حدیث اول
ألا و إنَّ أبغَضَ النّاسِ إلَى اللّه مَن یَقتَدی بِسُنَّةِ إمامٍ و لا یَقتَدِی بِأعمالِهِ
هشدار که منفورترین مردم نزد خداوند کسى است که سیره امامى را برگزیند ولى از کارهاى او پیروى نکند.
[ الکافى، ج ۸، ص ۲۳۴]
امام سجاد (علیه السلام) می فرماید: حق بزرگتر خداوند این است که او را بپرستى و چیزى را با او شریک نسازى، که اگر خالصانه چنین کنى، خداوند کار دنیا و آخرتت را کفایت مى کند و آنچه را دوست دارى برایت نگه مى دارد.
«إنَّ الْمَعْرِفَهَ، وَکَمالَ دینِ الْمُسْلِمِ تَرْکُهُ الْکَلامَ فیما لایُغْنیهِ، وَقِلَّهُ ریائِهِ، وَحِلْمُهُ، وَصَبْرُهُ، وَحُسْنُ خُلْقِهِ»؛(1)
همانا معرفت و کمال دین مسلمان، در گرو رهاکردن سخنان و حرف هائى است که به حال او و دیگران سودى ندارد. و از ریا و خودنمائى دورى جستن، در برابر مشکلات زندگى بردبار و شکیبا بودن و داراى اخلاق پسندیده و نیک سیرت بودن است.
«مَنْ لَمْ یَکُنْ عَقْلُهُ أکْمَلَ ما فیهِ، کانَ هَلاکُهُ مِنْ أیْسَرِ ما فیهِ»؛(2)
کسى که بینش و عقل خود را به کمال نرساند و در رُکود فکرى و فرهنگى بسر برد ـ به سادگى در هلاکت و گمراهى و سقوط قرار خواهد گرفت.
«عَجَباً کُلّ الْعَجَبِ لِمَنْ عَمِلَ لِدارِ الْفَناءِ وَتَرَکَ دارَ الْبقاء»؛(3)
بسیار عجیب است از کسانى که براى این دنیاى زودگذر و فانى کار مى کنند و خون دل مى خورند ولى آخرت را که باقى و ابدى است رها و فراموش کرده اند.
مشرق | فرهنگی و هنری | شنبه، 02 فروردین 1404 - 14:41
امام باقر علیه‌السلام می‌فرماید: همراه با پدرم علی بن الحسین به زیارت قبر جدم امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه‌السلام در منطقۀ نجف که در اطراف کوفه قرار دارد رفتیم. ایشان کنار قبر ایستاد، سپس گریه کرد و این زیارتنامه را خواند.
خلاصه خبر
السَّلاَمُ عَلَی أَبِی الْأَئِمَّهِ وَ خَلِیلِ النُّبُوَّهِ وَ الْمَخْصُوصِ بِالْأُخُوَّهِ.
السَّلاَمُ عَلَی یَعْسُوبِ الْإِیمَانِ وَ مِیزَانِ الْأَعْمَالِ وَ سَیْفِ ذِی الْجَلاَلِ.
السَّلاَمُ عَلَی الصِّرَاطِ الْوَاضِحِ وَ النَّجْمِ اللاَّئِحِ وَ الْإِمَامِ النَّاصِحِ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ.
أَنْتَ وَسِیلَتِی إِلَی اللَّهِ وَ ذَرِیعَتِی وَ لِی حَقُّ مُوَالاَتِی وَ تَأْمِیلِی.
فَکُنْ لِی شَفِیعِی إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الْوُقُوفِ عَلَی قَضَاءِ حَاجَتِی وَ هِیَ فَکَاکُ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ.
وَ اصْرِفْنِی فِی مَوْقِفِی هَذَا بِالنُّجْحِ وَ بِمَا سَأَلْتُهُ کُلَّهُ (کُلِّهِ) بِرَحْمَتِهِ وَ قُدْرَتِهِ.
اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی عَقْلاً کَامِلاً وَ لُبّاً رَاجِحاً وَ قَلْباً زَکِیّاً وَ عَمَلاً کَثِیراً وَ أَدَباً بَارِعاً.
وَ اجْعَلْ ذَلِکَ کُلَّهُ لِی وَ لاَ تَجْعَلْهُ عَلَیَّ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
