اصول دین معاد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ﴿۱۷﴾
بدانيد كه خدا زمين را پس از مرگش زنده مى گرداند به راستى آيات [خود] را براى شما روشن گردانيده ايم باشد كه بينديشيد (۱۷)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
يَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ يَسْعَى نُورُهُمْ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِمْ بُشْرَاكُمُ الْيَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿۱۲﴾
آن روز كه مردان و زنان مؤمن را مى بينى كه نورشان پيشاپيششان و به جانب راستشان دوان است [به آنان گويند] امروز شما را مژده باد به باغهايى كه از زير [درختان] آن نهرها روان است در آنها جاودانيد اين است همان كاميابى بزرگ (۱۲)
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿۸۳﴾
پس چرا آنگاه كه [جان شما] به گلو مى رسد (۸۳)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱﴾
آن واقعه چون وقوع يابد (۱)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ ﴿۴۱﴾
و در حقيقت هشداردهندگان به جانب فرعونيان آمدند (۴۱)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ ﴿۱﴾
نزديك شد قيامت و از هم شكافت ماه (۱)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
[وه چه] نزديك گشت قيامت (۵۷)
لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ ﴿۵۸﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَيَجْزِيَ الَّذِينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى ﴿۳۱﴾
و هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است از آن خداست تا كسانى را كه بد كرده اند به [سزاى] آنچه انجام داده اند كيفر دهد و آنان را كه نيكى كرده اند به نيكى پاداش دهد (۳۱)
باشگاه خبرنگاران | فرهنگی و هنری | یکشنبه، 08 خرداد 1401 - 17:24
در برخی از روایات و احادیث تأکید شده که گریه برای ائمه اطهار (ع)، ضامنِ شفاعت بندگان در روز قیامت است.
خلاصه خبر
در کتاب «عالمان شهر اخلاق» که به بررسی زندگی نامه، خاطرات، آثار، تألیفات و اندیشههای عالمان فرزانه ای چون آیت الله میرزا جواد تبریزی پرداخته، به نقل از فرزند آیت الله میرزا جواد تبریزی در خصوص گریه پدر بزرگوارشان بر مصیبت اهل بیت علیهمالسلام نوشته شده است:
همین که کفن را باز کردند، ناگهان مشاهده شد دستمالها در کفن است و معلوم شد که مرحوم میرزا رحمت الله علیه قبل از رفتن به بیمارستان (که آخرین بستری ایشان بود و در همان بیمارستان از دنیا رفتند) دستمالها را در کفن خود قرار داده اند و قبل از کفن کردن، حجت الاسلام والمسلمین مشکات، یکی از دستمالها را در دست راست مرحوم میرزا (ره) و دیگری را بر سینه مبارکشان جای دادند و دستمالی که مرحوم میرزا سالها اشک هایشان را با آن پاک میکردند، همراه ایشان به خاک سپرده شد تا به گفته مرحوم میرزا رحمت الله علیه، این دستمالها شاهد و فریادرسی در قبر و قیامت باشد.
تسنیم | فرهنگی و هنری | پنجشنبه، 05 خرداد 1401 - 16:12
امام صادق علیهالسلام میفرماید در انواع تدابیر و حکمتهاى نهفته در آفرینش درخت بنگر؛ میبینى که هر سال میمیرد، اما حرارت غریزى آن در چوب آن میماند و مواد میوهها از آن زاده میشود.
خلاصه خبر
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، توحید مفضل عنوان کتابی است که توسط یکی از یاران مبارز امام صادق علیه السلام بهنام مفضلبن عمر در چهار جلسه به املا رسیده است.
حضرت فرمود «در انواع تدابیر و حکمتهاى نهفته در آفرینش درخت بنگر.
شگفتا که مردم به جاى سپاس بر نعمت، انکار منعم میکنند؛ فَکِّرْ فِی ضُرُوبٍ مِنَ التَّدْبِیرِ فِی الشَّجَرِ فَإِنَّکَ تَرَاهُ یَمُوتُ فِی کُلِّ سَنَةٍ مَوْتَةً فَتَحْتَبِسُ الْحَرَارَةُ الْغَرِیزِیَّةُ فِی عُودِهِ وَ یَتَوَلَّدُ فِیهِ مَوَادُّ الثِّمَارِ ثُمَّ یَحْیَا وَ یَنْتَشِرُ فَیَأْتِیکَ بِهَذِهِ الْفَوَاکِهِ نَوْعاً بَعْدَ نَوْعٍ کَمَا تَقَدَّمَ إِلَیْکَ أَنْوَاعُ الْأَطْبِخَةِ الَّتِی تُعَالَجُ بِالْأَیْدِی وَاحِداً بَعْدَ وَاحِدٍ فَتَرَى الْأَغْصَانَ فِی الشَّجَرِ تَتَلَقَّاکَ بِثِمَارِهَا حَتَّى کَأَنَّهَا تُنَاوِلُکَهَا عَنْ یَدٍ وَ تَرَى الرَّیَاحِینَ تَتَلَقَّاکَ فِی أَفْنَانِهَا کَأَنَّهَا تَجِیئُکَ بِأَنْفُسِهَا فَلِمَنْ هَذَا التَّقْدِیرُ إِلَّا لِمُقَدِّرٍ حَکِیمٍ وَ مَا الْعِلَّةُ فِیهِ إِلَّا تَفْکِیهُ الْإِنْسَانِ بِهَذِهِ الثِّمَارِ وَ الْأَنْوَارِ وَ الْعَجَبُ مِنْ أُنَاسٍ جَعَلُوا مَکَانَ الشُّکْرِ عَلَى النِّعْمَةِ جُحُودَ الْمُنْعِمِ بِهَا