"شهید علی تجلایی" در مستند فرماندهان

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شهید علی تجلایی قائم مقام فرمانده قرارگاه ظفر و فرمانده طرح و عملیات قرارگاه خاتم الانبیاء(ص) ستاد کل نیروهای مسلح سال 1338 در شهرستان تبریز به دنیا آمد.
پس از سپری کردن دوران دبستان، راهی دبیرستان تربیت تبریز شد، و دیپلم خود را در رشته ریاضی گرفت.
مستند فرماندهان درباره شهید علی تجلایی
علی در دوران رژیم منحوس پهلوی، توسط ساواک احضـار شد، چراکه از امضاء برگه عضویت حزب رستاخیز امتناع ورزیده بود.
با آغاز حرکت مردم علیه این رژیم در سال 1357، تجلایی نیز فعالیت خود را شروع کرد.
او در تمامی تظاهرات و اجتماعـات مردمی علیه رژیم پهلـوی حضور فعال داشت و به چاپ و پخش اعلامیه‌ها مشغول بود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تجلایی در سال 1358، به عضویت سپاه پاسداران درآمد و یک دوره آموزشی نظامی پانزده روزه را زیر نظر «سعید گلاب‌بخش» - معروف به « محسن چـریک» - در سعدآباد تهران گذراند.
پس از مدتی به کردستان رفت و به مبارزه با ضد انقلاب منطقه پرداخت.
بعد از آن، مأموریت یافت به اتفاق چند تن راهی افغانستان شود، تا علیه نیروهای متجاوز شوروی، مردم مسلمان آن کشور را یاری کند.
* نحوه شهادت «علی رگبار»
در جنگ از خود رشادت‌های بسیار نشان داد، به گونه‌ای که آنهایی که او را نمی‌شناختند، نام و نشانش را از هم می‌پرسیدند و آنهایـی که می‌شناختند، از جرئت و شجاعتش به شگفت آمده بودند.
از قرارگاه خاتم الانبیاء (ص) گروهی را فرستاده بودند تا هر طور شده او را پیدا کنند و برگردانند اما او را نیافتند.
نیروهای اصغر قصاب عبداللهی، فرمانده گردان امام حسین(ع) از لشکر عاشورا، تصمیم داشتند اتوبان بصره -العماره- را تصرف کنند.
تجلایی با آنها به راه افتاد.
اصغر قصاب برای بچه‌ها صحبت می‌کرد و پس از او علی تجلایی به سخن آمد.
امشب مثل شب‌های گذشته نیست.
امشب، شب عاشورا را به یاد بیاورید که حسین(ع) چگونه بود و یارانش چگونه بودند...
امشب من هم با شمـا خواهم رفت و پیشاپیش ستـون حرکت خواهم کرد.
اصغر قصاب تلاش بسیار کرد تا او را بازگرداند، اما او رضایت نداد.
همه با آب دجله وضو ساختند و از دجله گذشتند.
اتوبان از دور نمایان شد.
عده‌ای از رزمندگان و پیشاپیش همه علی تجلایی به خاکریز دشمن زدند و از آن گذشتند و به آن سوی اتوبان رفتند.
یکی از نیروهای گردان امام حسین (ع) می‌گوید، نیروهای دشمن در کانال مستقر بودند.
با فرمان تجلایی، رزمندگان به جای پنهان شدند به سوی آنها یورش بردند و همه را از پا درآوردند.
تجلایی بی‌امان می‌جنگید و پیشاپیش همه بود.
گردان سیدالشهداء قرار بود از طرف روستای القرنه پیشروی کند، اما خبری از آنها نبود.
عده‌ای به سوی روستا روان شدند اما بازنگشتند و عده‌ای دیگر اعزام شدند که از آنها هم خبری نشد.
اصغر قصاب و علی تجلایی تصمیم گرفتند به طرف روستا حرکت کنند.
تانک‌های دشمن از اتوبان می‌آمدند و نیروهای رزمنده عملاً در محاصره دشمن قرار گرفته بودند.
به طرف روستای القرنه حرکت کردیم.
خاکریزی بلند در نزدیکی روستا بود، در پشت آن پنهان شدیم و مدتی بعد درگیری آغاز شد.
روستا پر از نیروهای عراقی بود که در پشت بام‌ها مستقر بوده و بر همه جا مسلط بودند.
نیروهای عمل‌کننده تمام شد.
اصغر قصاب در شیب خاکریز تیری به دهانش اصابت کرده و از پشت سرش درآمده و به شهادت رسید.
تجلایی بسیار ناراحت بود اما با اطمینـان کار می‌کرد.
بی‌سیم چی گردان سیدالشهدا از راه رسید و گفت: «گردان نتوانست از روستا عبور کند و فقط من رد شدم.» صدای تانک‌های دشمن از طرف اتوبان هر لحظه شنیده می‌شد.
تعداد نفرات خودی تنها شش نفر بودند و با خاکریز بعدی حدود پانزده متر فاصله داشتند.
تجلایی به سوی خاکریز بعدی رفت.
او لحظه‌ای بلند شد تا اطراف را نگاه کند که ناگهان تیری به قلبش اصابت کرد.
خیلی آرام و آهسته دراز کشید، بی‌آنکه دردی از جراحت بر رخسارش هویدا باشد.
با دست اشاره کرد که آن اشارت را درنیافتیم.
تجلایی پیش از حرکت به همه گفته بود: «با قمقمه‌های خالی حرکت کنید چون ما به دیدار کسی می رویم که تشنه لب شهید شده است.» آرام چشمانش را بست و صورتش گلگون شد.
شهید علی تجلایی معروف به «علی رگبار» در 25 اسفندماه 1363 به آرزوی دیرینه خود شتافت، آرزویی که خود را به آب‌وآتش زد تا آن را از خداوند متعال بگیرد.
پیکر مطهر شهید علی تجلایی، همانگونه که می‌خواست گمنام است.
انتهای پیام/