آیت الله «رضا رمضانی» در سخنانی در جمع کارکنان مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) با تسلیت رحلت ملکوتی حضرت آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی، ایشان را شخصیت برجسته عالم فقه و فقاهت دانست و گفت: این عالم برجسته بیش از ۱۵۰ تألیف در موضوعات مختلف علمی، تاریخ، فقه، اصول، تفسیر، حدیث و بسیاری از رشته‌های حوزه معرفت دینی به یادگار گذاشت.
به گزارش ایسنا، دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) با بیان اینکه عمر بابرکت ۱۰۳ ساله آیت الله صافی تأثیر عمیقی در حوزه‌های فقهی گذاشته است، اظهار کرد: ایشان در مبارزه علیه رژیم ستمشاهی و حضور در عرصه انقلاب و تدوین قانون اساسی به عنوان اولین مجلس خبرگان و حضور در شورای نگهبان، به عنوان شخصیتی که تا آخرین لحظه مدافع آرمانهای نظام مقدس جمهوری اسلامی بود نقش مهمی را داشت.
وی افزود: شخصیت آیت الله صافی گلپایگانی نسبت به ارادت به اهل بیت(ع) مثال زدنی بود.
مردم را با رفتارشان و کردارشان به درب خانه اهل بیت علیهم السلام می‌بردند.
تواضع مثال زدنی و ستودنی از ایشان مرجعی ساخت که هر کسی به محضرش می‌رفت شیفته کردار و رفتار ایشان می‌شد.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) تصریح کرد: هنگامی که به محضر ایشان برای ارائه گزارشات درباره مسائل مربوط به شیعیان در سراسر دنیا می‌رسیدیم بسیار خوشحال می‌شدند و همیشه دعاگو بودند.
بسیار متواضع بودند تا به حدی که وقتی عمامه بر سر یک طلبه آفریقایی می‌گذاشت سریع دستش را گرفته و می‌بوسد.
آیت الله رمضانی با تاکید بر اینکه آیت الله صافی گلپایگانی همیشه نسبت به آرمان‌های انقلاب، عدالت خواهی، معنویت و عقلانیت پایبند و ملتزم بودند اضافه کرد: حوزه‌های علمیه یک استوانه فقه و فقاهت و کسی که غرق در محبت اهل بیت(ع) بود را از دست داد.
خداوند روح ایشان را با ارواح اولیاء معصومین(ع) محشور فرماید و به همه ما توفیق دهد نسبت به این مصیبت جبران ناپذیر صبر کنیم.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به مناسبت دهه فجر و سالروز ورود حضرت امام خمینی(ره) گفت: امروز روز ۱۲ بهمن است، شروع یک حرکت و جنبش، انقلاب و تحول عظیم.
وی افزود: رابطه میان عالمان و مردم در دوره‌های مختلف به شکلهای مختلف بوده است.
یک زمانی این رابطه، رابطه محدث با مردم بود و عالمان برای مردم حدیث می‌خواندند.
این رابطه در دوره‌های مختلف متحول شد و به مرحله‌ای رسید که عالمان سمت مرجعیت پیدا کردند.
آیت الله رمضانی ادامه داد: امام خمینی(ره) این ارتباط را بالاتر برد و ارتباط میان عالمان و مردم، رابطه امامت و امت شد.
امام نسبت به امت خود باورمند بود.
نماینده مجلس خبرگان با بیان اینکه تا پیش از انقلاب اسلامی، دین در عرصه اجتماعی ظهور و بروز نداشت و نقش آفرین نبود گفت: در آن زمان در مراکز علمی دنیا مثل دانشگاههای سوربون، هاروارد، کمبریج، آکسفورد و ...
دین امری جدی نبود بلکه نگاه به دین یک نگاه فردی بود.
در آن زمان حج به افراد خاصی اختصاص می‌یافت، افرادی که سن و سال بالایی داشتند به حج می‌رفتند و فقط به اعمال عبادی توجه می‌کردند و خبری از برائت مشرکین و تبادل فرهنگ، اطلاعات و رویکرد و بیداری جدید نبود.
در مجالس حسینی هم افراد شرکت می‌کردند، اما این مجالس در نقش اجتماعی مردم تاثیرگذار نبود.
وی گفت: در مراکز علمی کشور دین جایگاهی نداشت و اگر کسی هم در دانشگاه نماز می خواند او را مرتجع و عقب افتاده می‌دانستند.
در عرصه‌های اجتماعی غربت دین قابل مشاهده بود و اینکه دین با شأن حکومتی در جامعه ظهور و بروز داشته باشد حتی در خواب کسی هم نمی‌آمد!
آیت الله رمضانی تاکید کرد: امام راحل از لابلای بحثهای فقهی، بحث ولایت فقیه را خارج کرده و از آن نگاه فقهی یک نگاه کلامی به بحث ولایت فقیه کرد، یعنی نگاه امامت و رهبری در جامعه اسلامی.
فقه فلسفه عملی حکومت است.
در عرصه اجتماعی امام دین را احیاء کرد.
حوزه های علمیه هم گمان نمی کردند که چنین بستری فراهم شود تا فقها در عرصه های جهانی و مسائل مهم اظهارنظر کنند.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت (ع) اظهار داشت: در آن زمان آنچنان فقه و دین در غربت بود که نظریه پردازان عالم معتقد بودند که هیچ انقلاب دینی در دنیا رخ نمی دهد، چون لیبرالیسم در دنیا حاکم شده است.
اما بنیانگذار انقلاب اسلامی با احیای شأن اجتماعی و شأن حکومتی دین معجزه کرد.
دین از پستوها درآمد و وارد اجتماع شد و جزء مهمترین موضوعات تحقیقاتی دانشگاه های بزرگ دنیا شد.
انتهای پیام