رئیس ستاد عالی کانون‌های فرهنگی و هنری مساجد با اشاره به نقش حضرت زهرا(س) در دفاع از ولایت و مطیع بودن از ولی گفت: این بانوی بزرگ در سه ماه پس از رحلت رسول اکرم(ص) به اشکال مختلف اعم از اشک ریختن، سکوت در برخی از موارد و حتی خطابه در مساجد و محافل مختلف تلاش کرد تا مردم را نسبت به آنچه رسول اکرم(ص) بیان کردند روشن و از ولایت دفاع کند.
حجت‌الاسلام والمسلمین حبیب‌رضا ارزانی رئیس ستاد عالی کانون‌های فرهنگی هنری مساجد در گفت‌وگو با ایسنا به مناسبت ولادت حضرت فاطمه(س) در خصوص ولایت‌پذیری این بانوی بزرگ پس از رحلت نبی اکرم(ص) گفت: بعد از رحلت پیامبر اکرم(ص) جانشینی ایشان به امام علی(ع) واگذار شد و این موضوع در کلام نبی در خطبه غدیر کاملا مشخص است.
اگرچه حضرت زهرا(س) محبوب رسول اکرم(ص) بود اما از لحظه وقوع واقعه غدیر خود را موظف به دفاع از حریم ولایت می‌دانست به همین منظور در عرصه‌های مختلف از حریم ولایت دفاع کرد.
وی ادامه داد: «سَیّدَةُ نِساءِ الْعالَمین» به ‌معنای سرور زنان جهان از القاب حضرت فاطمه(س) است و این لقب در منابع حدیثی شیعه و اهل سنت از سوی پیامبر اکرم(ص) به حضرت زهرا(س) عطا شده است.
این موضوع بیانگر جایگاه والا این بانوی بزرگ است و با این وجود حضرت زهرا(س) می‌فرمایند «هیچ‌گاه در زندگی خود از امیرالمومنین چیزی را طلب نکردم تا مبادا در توان وی نباشد».
ارزانی با اشاره به داستان مراجعه ابوبکر و عمر به خانه امیرالمومنین پس از به خلافت رسیدن خلیفه اول برای عذرخواهی از حضرت زهرا(س) اظهار کرد: در این داستان امام علی(ع) به درب خانه رفت و پس از اطلاع از موضوع از حضرت زهرا(س) اجازه خواستند که آیا اجازه ورود می‌دهند و ایشان فرمودند این خانه متعلق به شما است و من در آن زندگی می‌کنم و من به فرمان شما هستم، در این داستان کاملا مشخص است که حضرت فاطمه(س) چگونه خود را در کنار نقش همسری قائل به احترام ولی خود می‌داند.
رئیس ستاد فهما به داستان خطبه فدکیه نیز اشاره و بیان کرد: ابوبکر پس از رسیدن به خلافت‌ با انتساب روایتی به پیامبر(ص) مبنی بر اینکه پیامبران از خود ارث نمی‌گذارند، دهکده فدک را که پیامبر(ص) به فاطمه(س) بخشیده بود، به نفع خلافت مصادره کرد.
فاطمه(س) پس از بی‌ثمر بودن دادخواهی‌اش به مسجد پیامبر رفت و خطبه‌ای ایراد کرد که به خطبه فدکیه مشهور شد.
او در این خطبه بر مالکیتش درباره فدک تصریح و همچنین به دفاع از حق حضرت علی(ع) درباره خلافت پرداخت و مسلمانان را به‌خاطر سکوت در مقابل ستم به اهل‌بیت(ع) سرزنش کرد.
وی افزود: حضرت زهرا(س) پس از رحلت رسول اکرم(ص) به انواع گوناگون در دفاع از حریم ولایت تلاش کرد، یکی از سلاح‌های ایشان اشک ریختن بود، در دوران خفقان پس از رحلت پیامبر(ص) که حق و حقیقت به فراموشی سپرده شد و غاصبان بر مسند جانشینی رسول خدا(ص) تکیه زدند، تنها سلاح حضرت زهرا(س) در مسیر بصیرت‌افزایی و روشنگری، گریه و اشک بود.
ارزانی با طرح این سوال که حضرت فاطمه(س) آیا فقط گریه‌ای عاطفی در غم از دست دادن پدر داشت؟، گفت: تکرار گریه و مضامین روایات و اشعاری که مستند به حضرت زهرا(ع) است، نشان می‌دهد که ایشان یکی از شیوه‌هایی که در برخورد با مخالفان و غاصبان در پیش گرفت، تا فریاد مظلومانه خود را به دیگران برساند، گریه کردن بود.
گریه در برانگیختن احساسات و عواطف دیگران نقش بسیار زیادی دارد و فرد نظاره‌گر، تحت تأثیر شدید قرار می گیرد و سعی می کند از ناراحتی گریه کننده بکاهد و یا به او کمک نموده، مشکل او را بفهمد و در حل آن بکوشد.
به همین منظرو است که به امیرالمومنین گ فتند که به حضرت زهرا(س) بگویید که یا روز یا فقط شب گریه کند.
به گفته وی شاهد اینکه این گریه‌ها یک شیوة مبارزاتی بوده، این است که آن گریه فقط جنبة عاطفی داشت.
حضرت فاطمه (ع) می‌توانست در یک نقطه، آن هم در خانه خود، مخفیانه گریه کند و این گونه گریه‌ای در نظر خود او نیز بهتر بود؛ اما اکنون چه پیش آمده است که این بانو آشکارا گریه می‌کند، به گونه‌ای که گریه و ناله‌های او باعث اذیت دیگران شده است، باید خیلی از قضایای ناگوار پیش آمده باشد که حضرت مجبور شده است به گریه پناه ببرد.
حتی گریه کردن آن حضرت در مکان‌های مختلف که هر کدام ویژگی و پیام خاصی به دنبال دارد، انسان را به تأمّل وا می‌دارد.
ایشان همراه با حسنین(ع) به بیرون شهر و زیر سایه‌بانی می‌رفتند و در آنجا اشک می‌ریختند و این یکی از مکان‌هایی بود که ایشان با اشک ریختن بصیرت‌افزایی می‌کرد.
ارزانی با اشاره به موضوع بیعت‌ گرفتن از حضرت علی(ع) و ماجرایی که منجر به شهادت حضرت زهرا(س) شد، خاطرنشان کرد: وقتی حضرت علی(ع) بیعت را نپذیرفت ایشان را دست بسته به سمت دارالخلافه بردند و ماجرای ایستادگی این بانوی بزرگ و آن حادثه دردناک که منجر به شهادت ایشان شد بیانگر دفاع تمام قد ایشان از ولایت است.
رئیس ستاد فهما اظهار کرد: حضرت فاطمه(س) در مسجد و انواع مجامع و همچنین کلاس‌های درسی که خودشان برپا می‌کردند، برای روشنگری و دفاع از ولایت از چیزی فروگذار نبودند.
این بانوی بزرگ در سه ماه پس از رحلت رسول اکرم(ص) به اشکال مختلف اعم از اشک ریختن، سکوت در برخی از موارد و حتی خطابه در مساجد و محافل مختلف تلاش کرد تا مردم را نسبت به آنچه رسول اکرم(ص) بیان کردند روشن و از ولایت دفاع کند.
انتهای پیام