حدیث اولامام على عليه السلام
المرءُ يُوزَنُ بقولِهِ و يُقَوَّمُ بفعلِهِ
انسان با گفتارش اندازه گيرى مى شود وبا كردارش ارزش يابى.
شرح غرر الحكم: ج2، ص64، ح 1848
|
حدیث دومامام على عليه السلام
بتقوَى اللّه اُمِرْتُم، و للإحسانِ و الطّاعةِ خُلِقْتُم.
شما به پروا پیشه ساختن از خداوند فرمان يافته و براى نيكوكارى و فرمانبردارى[از خدا]آفريده شده ايد.
شرح نهج البلاغة : ج3 ، ص108
|
||
حدیث سومامام على عليه السلام
المرءُ بفِطنتِهِ لا بصُورَتِهِ، المرءُ بِهمّتِهِ لا بِقُنيَتِهِ .
[ارزش] انسان به هوش اوست، نه به شكل و شمايلش؛ [ارزش ]انسان به همّت اوست نه به مال و اندوخته اش.
شرح غرر الحكم: ج2، ص155،ح2166 ـ 2167
|
حدیث چهارمامام على عليه السلام
ابنُ آدمَ أشبَهُ شيءٍبالمِعيارِ إمّاناقِصٌ بجَهلٍ أوراجِحٌ بعِلمٍ
آدمى زاده شبيه ترين چيز به ترازوست؛ با نادانى سبك مى شود و با علم و دانش سنگين مى گردد.
تحف العقول: ص212
|
||
حدیث پنجمامام على عليه السلام
المرءُ بأصغَرَيْهِ : بقلبِهِ و لسانِهِ، إنْ قاتَلَ قاتَلَ بجَنانٍ، و إن نَطقَ نَطقَ ببَيانٍ.
ارزش انسان به دو عضو كوچك اوست: دلش و زبانش. با دل[قوى] به ميدان جنگ پا مى نهد و با زبان به عرصه بيان.
شرح غرر الحكم: ج2، ص133، ح 2089
|
حدیث ششمامام على عليه السلام
أصلُ الإنسانِ لُبُّهُ، و عَقلُهُ دِينُهُ، و مُروّتُهُ حيثُ يَجعَلُ نَفسَهُ
اصل و تبار انسان، دل اوست و خردش دين او و مردانگى اش جايگاهى است كه خود را در آن قرار دهد.
بحار الأنوار: ج1 ،ص 82 ،ح 2
|
||
حدیث هفتمپيامبر خدا صلى الله عليه و آله
ما شَيءٌأكرمُ علَى اللّه مِن ابنِ آدمَ قيلَ:يا رسولَ اللّه،ولا الملائكةُ؟ قالَ: الملائكةُ مَجْبورونَ بمنزلةِ الشّمسِ والقمر.
هيچ چيز نزد خدا گراميتر از فرزند آدم نيست.عرض شد:اى پيامبر خدا!حتّى فرشتگان؟فرمود:فرشتگان بسان خورشيد و ماه مجبورند.
كنز العمّال: 34621
|
حدیث هشتمامام على عليه السلام
للإنسانِ فَضيلَتانِ:عَقلٌ و مَنْطقٌ، فبِالعقلِ يَستفيدُ و بالمَنطقِ يُفيدُ
انسان دو فضيلت دارد: خِرد و سخن. با خرد، بهره مى ستاند و با سخن، بهره مى رساند.
شرح غرر الحكم: ج5، ص40، ح 7356
|
||
|
|||
حدیث نهمامام صادق علیه السلام خَلقَهُم للأمرِ والنَّهيِ والتَّكليفِ وليستْ خِلْقَتُهُم جبرا أن يَعْبُدوهُ ولكنْ خِلقَتُهم اخْتِيارا لِيَختَبِرهُم بالأمرِ والنّهيِ
آنان را براى امر و نهى و تكليف آفريد، و آفرينش آنان به گونه اى نبوده است تا او را[ناگزير] پرستش كنند، بلكه مختار آفريده شده اند تا ايشان را با امر و نهى بيازمايد.
تفسير القمّي: ج 2 ،ص 331 .
|
حدیث دهمامام على عليه السلام إنَّ اللّه قد أكْرَمَكُم بدِينِه، و خَلقَكُم لعِبادَتِه، فأنْصِبوا أنفسَكُم في أداءِ حقِّهِ .
خداوند شما را با دين خود گرامى داشت و شما را براى پرستش خويش بيافريد؛ پس در اداى حقّ او بكوشيد.
شرح ابن ابی الحدید النهج البلاغة: ج3 ،ص 185
|
||
حدیث یازدهمامام على عليه السلام يقولُ اللّه تعالى:يا بنَ آدمَ لَم أخلُقْكَ لِأربَحَ علَيكَ إنّما خَلقتُكَ لِتربَحَ علَيَّ فاتّخِذْني بَدلاً مِن كلِّ شيء فإنّي ناصرٌ لكَ مِن كلِّ شيءٍ
خداوند متعال مى فرمايد: اى فرزند آدم! تو را نيافريدم تا سودى برم، بلكه تو را آفريدم تا از من سودى برى. پس، به جاى هر چيز مرا برگزين؛ زيرا من، به جاى هر چيز ياور تو هستم.
شرح نهج البلاغة: ج20 ،ص319 ،ح665
|
حدیث دوازدهمامام على عليه السلام مِسكينٌ ابنُ آدمَ! مَكْتومُ الأجَلِ، مَكْنونُ العِلَلِ، مَحْفوظُ العَملِ، تُؤْلِمُهُ البَقَّةُ، و تَقتُلُهُ الشَّرْقَةُ، و تُنْتِنُهُ العَرْقَةُ .
بينوا آدمى زاده! مرگش پوشيده است و بيماريهايش نهفته و كردارش نگاشته. پشه اى او را مى آزارد و جرعه اى گلوگير او را از پاى در مى آورد و عرق وى را بدبو مى كند.
نهج البلاغة: حكمة 419
|
||
|
|
||
حدیث سیزدهمامام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به اين پرسش عبد اللّه بن سنان كه: فرشتگان برترند يا آدميان؟ ـ فرمودند : امير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام فرموده است:
إنّ اللّه عزّ و جلّ ركّبَ في الملائكةِ عقلاً بلا شَهوةٍ، و ركّبَ في البهائمِ شَهوةً بلا عقلٍ، و ركّبَ في بني آدمَ كِلْتَيْهما، فمَنْ غلَبَ عقلُهُ شهوتَهُ فَهُو خيرٌ مِن الملائكةِ، و مَن غلَبتْ شَهوتُهُ عقلَهُ فهُو شَرٌّ مِن البهائمِ
خداوند در فرشتگان فقط عقل نهاده است و نه خواهش نفسانى، و در ستوران ميل و خواهش نهاده است و عقل نه، و در بنى آدم هر دو را نهاده است. پس، آن كه عقلش بر خواهشش چيره آيد از فرشتگان بهتر است و هر كه خواهشش بر خردش غالب گردد از ستوران بدتر است.
بحار الأنوار: 57،ص 299،ح 5
|
حدیث چهاردهمامام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به اين پرسش زنديق كه چرا خدا خلايق را آفريد با آنكه نياز ندارد و از آفريدن آنها ناگزير نيست و بازيچه كردن ما نيز شايسته او نيست؟ ـ خلَقَهُم لإظهارِ حِكمتِهِ ، و إنْفاذِ علمِهِ ، و إمْضاءِ تَدبيرِهِ .
آفريدگان را بيافريد تا حكمت خود را پديدار كند و علم خود را به كار بندد و تدبير خويش را بگذراند.
بحار الأنوار : ج10 ،ص 167 ،ح2
|
این روایات گزیده ای از روایات کتاب میزان الحکمه در این موضوع است. برای مشاهده کل روایات این موضوع به (انسان از نظر احادیث) مراجعه کنید.
دانلود:
افزودن دیدگاه جدید