به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله محمدباقر تحریری در جلسه درس اخلاق مدرسه علمیه معیر به ایراد سخنرانی پرداخت و اظهار داشت: انسان باید نسبت به کسانی که مبتلا به عیوبی هستند ترحم داشته باشد؛ مقصود از ترحم آن است که رفتار آدمی باید به گونه‌ای باشد که فرد عیوب خود را اصلاح کند نه اینکه کاری انجام دهد که شخص نابود شود.
وی افزود: اگر انسان صاحب عافیت است باید توجه داشته باشد که به تنهایی این عافیت را کسب نکرده از این رو همواره باید حمد الهی را به جای آورد.
روایت است اگر کسی به دنبال عیوب دیگران باشد این فرد دیگر در مسیر عقل نخواهد بود.
تولیت مدرسه علمیه مروی با استناد به روایتی از امام صادق (ع) عنوان کرد: حضرت فرمودند اگر دیدید کسی فقط به دنبال یافتن عیوب دیگران است و گناهان خود را فراموش می‌کند بدانید فرد مبتلا به مکر الهی شده است؛ انسان زمانی که از خطا و عیب دیگران مطلع شد نباید به آن خوشحال شود زیرا آدمی در جایگاه قضاوت نیست و ممکن است خود نیز به آن عیوب مبتلا شود لذا سرزنش کردن افراد به صورت نامطلوب معصیت و از صفات رذیله به شمار می‌رود.
آیت الله تحریری افزود: اگر کسی به دنبال عیب دیگران باشد به صورت قهری سایرین نیز به دنبال عیوب او خواهند بود؛ بنابراین انسان همواره باید در مسیر صلاح و اصلاح باشد و در مقام شنیدن عیوب خود نباید از دیگران ناراحت شود.
وی افزود: بعضی از اوصاف انسان با عنوان اوصاف قله یاد می‌شود تا او با داشتن آن همت خود را بالا قرار دهد که یکی از آن اوصاف اهل انجام صله رحم است.
یکی از امور نکوهیده قطع ارتباط با خویشاوندان و مؤمنان است که در بین خویشاوندان به آن قطع رحم و در بین دوستان قطع دوستی گفته می‌شود که معنی آن این است که شخص نمی‌خواهد به هیچ نحو با خویشاوندان و دوستان ارتباط برقرار کند، در حالی که آدمی برای رسیدن به کمال نیازمند این ارتباط است.
تولیت مدرسه علمیه مروی ادامه داد: در هر جامعه‌ای این ارتباطات خویشاوندی و دوستی مطلوب بوده و مزایای فراوانی در اصلاح امور دنیایی و شکل‌گیری عواطف انسانی و ایمانی دارد لذا صلاح انسان آن است که هر دو جنبه را در اصلاح مادی و عاطفی دارا باشد، دستورات نورانی دین نیز با یکدیگر است و کارهای عاطفی جدای از تأمین امور مادی نیست لذا فرمودند اگر خواستید به کسی احسان کنید با منت انجام نشود که به نفرت تبدیل شود.
آیت الله تحریری با بیان اینکه انسان با خداوند ارتباط عاطفی و ظاهری دارد که این ارتباط ظاهری مربوط به رزاق بودن پروردگار و تأمین نیازهای مادی آدمی می‌شود، گفت: این رزاقیت پروردگار با رحمت و لطف الهی همراه است بنابراین خداوند می‌خواهد آن ارتباطی که خود با بندگان دارد انسان‌ها بخصوص مؤمنان نیز همین ارتباط را با یکدیگر داشته باشند.
وی افزود: مؤمن ارتباط اولیه اش با خداوند است و می‌خواهد آن چیزی که خداوند می‌پسندد داشته باشد بر همین اساس همه دستورات دین در کنار جنبه‌های عقلانی به جنبه‌های رشد احساسات و عواطف ظاهری نیز توجه داشته است.
انسان هرگز نباید ارتباط خود را با خویشاوندان و مؤمنان قطع کند چرا که قطع رحم انسان را از مسیر صلاح دور می‌سازد.