خبرگزاری مهر - گروه دین و آئین: دعاهای مختصر روزانه ماه رمضان، دعاهایی است که هر روز پس از نمازهای واجب آن روز خوانده می‌شود.
دعاهای روزهای ماه رمضان در کتاب‌های البلد الامین و مصباح از پیامبر اکرم (ص) نقل شده‌اند.
حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علوی تهرانی در ۳۰ یادداشت به شرح و تفسیر دعاهای روزانه ماه مبارک رمضان پرداخته است که روزانه تقدیم مخاطبان مهر می‌شود.
تفسیر دعای روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان به این شرح است:
«اللّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مُحِبّاً لِأَوْلِیائِکَ وَمُعادِیاً لِأَعْدائِکَ، مُسْتَنّاً بِسُنَّةِ خاتَمِ أَنْبِیائِکَ، یَا عاصِمَ قُلُوبِ النَّبِیِّینَ»
«خدایا، مرا در این ماه دلبسته اولیائت و دشمن دشمنانت قرار ده و آراسته به راه و روش خاتم پیامبرانت گردان، ای نگهدارنده‌ی دل‌های پیامبران»
خواسته‌های روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان:
خدایا؛
۱.
مرا دوستدار دوستانت و دشمن دشمنانت قرار بده.
۲.
مرا ملتزم به روش آخرین پیامبرت قرار ده.
«اللّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مُحِبّاً لِأَوْلِیائِکَ وَمُعادِیاً لِأَعْدائِکَ»
محبت به معنای کشش قلبی نسبت به محبوب است.
بدیهی است که محل این کشش، قلب است.
خداوند در سوره احزاب آیه ۴ می‌فرماید: مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ (خداوند برای هیچ‌کس در درونش دو قلب قرار نداده است)
قلب محل محبت است و هر کس بیشتر از یک قلب ندارد.
بنابراین یک محبت اصیل و ذاتی وجود دارد و آن محبت به الله است و بقیه باید در جهت آن محبت تعریف بشود.
مراد از بقیه محبت‌ها هم همین درخواست است که خدایا دوستداری دوستانت و دشمنی دشمنانت را برایم قرار ده.
دوستی در راه خدا و دشمنی در راه خدا معیار درجه ایمان افراد است.
امام صادق (ع) می‌فرمایند: «وَ هَلِ الایمانُ اِلّا الحُبُّ وَ البُغْضُ؟» (آیا ایمان چیزی جز حب و بغض فرد مؤمن به اعمال و به افراد خدا است؟)
نماز و روزه و … را انجام می‌دهد چون خدا آن را دوست دارد.
گناهان را ترک می‌کند چون خدا نسبت به آن بغض و تنفر دارد.
اطاعت و ترک گناه انسان را به خدا می‌رساند.
حضرت رسول گرامی (ص) می‌فرمایند: «یا عَبْدَاللّهِ أَحْبِبْ فِی‌اللّهِ وَ أبْغِضْ فِی اللّهِ وَ والِ فِی اللّهِ وَ عادِ فِی اللّهِ فَإنَّهُ لاتُنالُ وِلایَةُ اللّهِ إلّا بِذَلِکَ وَ لایَجِدُ رَجُلٌ طَعْمَ الْایمانِ وِانْ کَثُرَتْ صَلاتُهُ وَ صِیامُهُ حَتّی یَکُونَ کَذَلِکَ» (ای بنده خدا، در راه خدا و به خاطر او دوست داشته باش و به خاطر خدا و در راه او تنفر داشته باش [دوستی و دشمنی‌اش در راه خدا باشد] چون ولایت خدا جز از این راه به دست نمی‌آید.
و هیچ انسانی طعم ایمان را نمی‌چشد هرچند نماز و روزه‌اش زیاد باشد مگر آنکه دوستی و دشمنی‌اش در راه خدا باشد)
چه کسی را در راه خدا دوست داشته باشیم؟
و با چه کسی در راه خدا دشمنی کنیم؟
راوی از رسول خدا (ص) سؤال کرد از کجا بدانم دوستی و دشمنی‌ام در راه خدا بوده است؟
(به عبارت دیگر دوست خدا کیست تا با او دوستی کنم و دشمن او کیست تا با او دشمنی کنم؟) حضرت به امیرالمؤمنین (ع) اشاره کرده و فرمودند:
«وَلِیُّ هذا وَلِیُّ اللّهِ فَوالِهِ، وعَدُوُّ هذا عَدُوُّ اللّهِ فَعادِهِ وَ والِ وَلِیَّ هذا وَ لَوْ أنَّهُ قاتِلُ أبیکَ ووَلَدِکَ وَ عادِ عَدُوَّ هذا وَ لَوْ أنَّهُ أبُوکَ وَ وَلَدُکَ» (دوست این مرد علی (ع) دوست خدا است پس با او دوستی کن، و دشمن ایشان، دشمن خدا است پس با او دشمن باش.
با ولیّ او دوستی کن گرچه کشنده پدر و فرزندت باشد و با دشمن او دشمنی کن هرچند پدر یا فرزندت باشد)
این همان دو اصل تَبَرّی و تَوَّلی است که اساس دین است چون اگر نباشد انسان بهره‌ای از ایمان نبرده است.
حضرت رسول گرامی اسلام (ص) فرمودند اگر دوستی به خاطر خدا نباشد (تولّی)، و دشمنی به خاطر خدا نباشد (تبرّی)، چنین شخصی تحت ولایت خدا نیست و اگر تحت ولایت خدا نباشد یعنی تحت ولایت شیطان است.
«مُسْتَنّاً بِسُنَّةِ خاتَمِ أَنْبِیائِکَ»
قرآن کریم پیامبر اسلام (ص) را اسوه برای ما معرفی می‌نماید.
در سوره احزاب آیه ۲۱ می‌فرماید: لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسوَةٌ حَسَنَةٌ (بی‌تردید رسول گرامی (ص) برای شما الگو و سرمشق نیکویی است)
در سوره حشر آیه ۷ می‌فرماید: آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا (آنچه را که رسول خدا (ص) برای شما آورده بگیرید و از آنچه نهی می‌کند باز ایستید)
در سوره آل عمران سوره ۶۸ می‌فرماید: إِنَّ أَوْلَی النَّاسِ بِإِبْراهِیمَ لَلَّذِینَ اتَّبَعُوهُ (یقیناً نزدیک‌ترین مردم به ابراهیم (ع) از جهت پیوند معنوی کسانی هستند که به راستی و درستی از او پیروی کردند)
پس اگر بخواهیم نزدیک‌ترین پیوند را با رسول گرامی اسلام (ص) داشته باشیم باید از شیوه‌ی او چه علمی، چه عملی، چه فردی، چه خانوادگی و چه اجتماعی پیروی کنیم و با این کار دل پیامبر اکرم (ص) را خشنود کرده و به دست بیاوریم.
«یَا عاصِمَ قُلُوبِ النَّبِیِّینَ.»
ای نگهدارنده قلب‌های پیامبران!
درخواست‌های امروز ما را به لطفت برآورده گردان.