به گزارش مشرق، کاظم غریب‌آبادی، معاون حقوقی و بین‌الملل وزارت امور خارجه امروز (دوشنبه) در آیین بزرگداشت روز دانشجو در قزوین با اشاره به فرمایش رهبر معظم انقلاب مبنی بر شکست دشمن، اظهار داشت: در جنگ‌ها یک اصل کلیدی وجود دارد: میزان خسارات و تلفات انسانی معیار برد و شکست نیست.
معیار این است که آیا شما به اهداف راهبردی خود دست یافته‌اید یا خیر.
اسرائیل به اهداف خود دست نیافت و این یک شکست بزرگ بود.
خسارات سنگین و غیرشفاف به رژیم صهیونیستی
وی با اشاره به خسارات واردشده به رژیم صهیونیستی افزود: ما فساد بسیار سنگینی به آن رژیم وارد کردیم.
خسارات بسیار بسیار سنگین بود.
متأسفانه در داخل، همه چیز شفاف پخش می‌شد، اما آنها چنین نکردند.
اخبار و تصاویر ماهواره‌ای که به دست ما رسید، نشان از خساراتی بسیار گسترده داشت.
معاون حقوقی وزارت خارجه ادامه داد: این موشک‌ها از مسیرها و کشورهای مختلفی عبور کرد و اسرائیل تنها نبود؛ کشورهای مختلفی به آن کمک کردند، حداقل در حوزه پدافند هوایی.
اما به هدف خورد و ضربه عظیمی پس از چند دهه به آن رژیم وارد شد.
جنگ با «رژیم صهیونیستی»، نه فقط با اسرائیل
غریب‌آبادی در توضیح دامنه درگیری تأکید کرد: وقتی می‌گوییم رژیم صهیونیستی، نباید آن را فقط در قالب اسرائیل ببینید.
این اشتباه است.
تمام تسلیحات و تمهیدات پدافندی که کشورهای غربی و آمریکا برای دفاع از شهرهای اروپایی دارند، در این جنگ به کار گرفته شد.
از این نظر، این جنگ، جنگ ایران با رژیم صهیونیستی بود و تمام این بازیگران در آن دخیل بودند.
تقاضای آتش‌بس از سوی دشمن و آمادگی برای پاسخ متفاوت
وی با اشاره به نتیجه جنگ گفت: نتیجه به گونه‌ای شد که خود آنها، یعنی آمریکا، تقاضای آتش‌بس کردند.
این نشانه شکست آنهاست.
ما در ابتدا هیچ تجاوزی انجام ندادیم، اما وقتی علیه ما حمله صورت می‌گیرد، برنامه ما صرفاً دفاعی نخواهد بود.
حق دفاع مشروع تحت ماده ۵۱ منشور ملل متحد شامل تهاجم برای دفع تجاوز نیز می‌شود.
غریب‌آبادی هشدار داد: امروز توان دفاعی و نظامی ایران بسیار قوی‌تر از قبل از این جنگ شده و روش‌های ما برای دفاع و تهاجم، متفاوت‌تر خواهد بود.
اگر دشمن جسارت تکرار داشته باشد، پاسخ ما به شیوه قبلی نیست.
تقویت اتحاد ملی و ایجاد اجماع بین‌المللی علیه متجاوز
معاون حقوقی وزارت خارجه، ایجاد اتحاد داخلی و اجماع جهانی را از دستاوردهای مهم برشمرد: دشمن فکر می‌کرد مردم به دلیل وضعیت اقتصادی ناراضی هستند، اما دید که در اثر این تجاوز، مردم ایران متحدتر و منسجم‌تر در مقابل متجاوز ایستادند.
این حمایت مردمی، سرمایه بسیار بزرگی است که باید حفظ شود.
وی افزود: ما از همان روزهای اول، اجماع بین‌المللی علیه متجاوز ایجاد کردیم.
شورای همکاری خلیج‌فارس، جنبش عدم‌تعهد، اتحادیه عرب و سازمان همکاری اسلامی (OIC) با تشکیل جلسه اضطراری و صدور قطعنامه، تجاوز را محکوم کردند.
این اجماع، حاصل سیاست همسایگی و تنظیم فعالیت‌های ما در چهارچوب منطقه بود.
دیپلماسی و آمادگی نظامی دو بال مکمل در شرایط تهدید
غریب‌آبادی به رابطه میان مذاکرات و اقدام نظامی پرداخت: در شرایط تهدید، دیپلماسی و آمادگی نظامی باید مکمل هم باشند و با هم پیش بروند.
هر اقدام شما در میز مذاکره باید با این آگاهی باشد که تحت تهدید نظامی هستید و باید از موضع قدرت مذاکره کنید.
وی وظیفه دیپلماسی را «فعال‌سازی توانمندی‌ها، ایجاد اجماع علیه متجاوز و تلاش برای جلوگیری از جنگ و گسترش آن» عنوان کرد.
اهداف مذاکرات؛ رفع تحریم و خنثی‌سازی تهدید
وی در خصوص اهداف مذاکرات اظهار داشت: هدف اصلی جمهوری اسلامی ایران از مذاکرات، همواره رفع تحریم بوده است.
مذاکره تا زمانی معنا دارد که به این هدف کمک کند.
اگر کمک نکند، باید اهداف دیگری را طراحی کرد؛ به ویژه وقتی تحت تحریم و تهدید نظامی هستید.
مذاکره فی‌نفسه هدف نهایی نیست؛ شکل‌گیری میز گفت‌وگو مهم‌تر از هدف و دستورکار آن نیست.
این نکات همواره مد نظر دستگاه سیاست خارجی بوده و هست.
معاون حقوقی وزارت امور خارجه، با تأکید بر اینکه مذاکره تحت تهدید نظامی راه‌گشا نیست، گفت: گفت‌وگو تنها زمانی می‌تواند مشکلی را حل کند که طرف مقابل، به ویژه آمریکا، به این باور رسیده باشد که اقدام نظامی علیه ایران کارساز نیست و به اهدافش نمی‌رسد.
وی قدرت و قوت همه‌جانبه جمهوری اسلامی ایران را تنها عامل بازدارنده در برابر طمع دشمن برای تکرار تجاوز دانست و خاطرنشان کرد: آنچه در جنگ ۱۲ روزه، دشمن را متوقف کرد، اقتدار نظامی و توانمندی دفاعی ایران بود، نه کمک کشور دیگر یا مذاکره.
پیش‌شرط گفت‌وگو؛ باور دشمن به بی‌نتیجه بودن تهدید نظامی
غریب‌آبادی در تشریح شرایط لازم برای مذاکره اظهار داشت: اگر تغییری حاصل نشده باشد، نشست گفت‌وگو چه مشکلی را حل می‌کند؟
مگر اینکه بعد از گفت‌وگو دوباره به بن‌بست برسید.
شرایط باید برای گفت‌وگو فراهم شود.
باید دشمنان ما، به ویژه آمریکا، بفهمند که تهدید نظامی و اقدام نظامی علیه ایران کارساز نیست و راه‌حل نیست.
وی افزود: من امیدوارم حداقل بعد از جنگ، آنها خود را اصلاح کرده و به این نتیجه رسیده باشند.
اگر به این نتیجه نرسیده باشند، طبیعتاً مذاکره مشکل را حل نخواهد کرد.
یعنی کشوری که احساس می‌کند با اقدام نظامی علیه ما می‌تواند امتیاز بگیرد و به اهدافش برسد، گفت‌وگو برایش تنها یک نشست برای تعیین دستورکار یک‌طرفه خواهد بود.
ضرورت برابری در دستورکار مذاکره
وی بر لزوم طراحی متوازن مذاکرات تأکید کرد: گفت‌وگو باید دستورکار و دستورکاری داشته باشد که شما هم به اهداف خودت برسی، نه اینکه یک طرفه باشد و شما فقط راجع به موضوعات از پیش تعیین‌شده آنها صحبت کنی.
این نکته سوم مورد نظر دستگاه سیاست خارجی است: دشمن و آمریکا باید به این نتیجه برسند که راهکار نظامی راه نیست.
درس‌گیری دشمن از شکست تحریم و جنگ
معاون حقوقی وزارت خارجه با مرور نتایج اقدامات خصمانه دشمن گفت: تحریم را تست کردند، به اهداف نرسیدند.
اقدام نظامی را هم علیه ایران انجام دادند، به نتیجه نرسیدند و خودشان هم بالاخره خسارات سنگینی هم در حوزه راهبردی و هم در حوزه‌های دیگر متحمل شدند.
قوی شدن؛ راهبرد کلید بازدارندگی از تجاوز مجدد
غریب‌آبادی با استناد به تجربه بیش از چهار دهه انقلاب و به ویژه تجربه جنگ ۱۲ روزه که به گفته وی «بسیار بسیار حساس‌تر» بود، راهبرد اصلی را «قوی شدن» دانست: ما باید قوی بشویم.
قوی شدن جمهوری اسلامی ایران است که دشمن را بازمی‌دارد از اینکه دوباره بخواهد طمع کند.
قوی شدن باید در صدر کار بخش‌های مختلف باشد: هم نیروهای مسلح ما در حوزه دفاعی-نظامی، و به ویژه در حوزه اقتصادی و ارتقای معیشت و رفاه مردم، و سوم توجه به سرمایه انسانی و سرمایه حمایت و انسجام مردم.
اقتدار نظامی؛ عامل اصلی توقف دشمن در جنگ ۱۲ روزه
وی در پایان با صراحت نتیجه‌گیری کرد: قوی شدن، راهی است که دشمن را از نگاه طمع به جمهوری اسلامی ایران بازمی‌دارد.
مذاکره در شرایط تهدید نظامی، یا اتکا به کمک این یا آن کشور، هیچ‌کدام کارساز نخواهد بود.
آن توان و اقتدار کشور، چیزی که در جنگ ۱۲ روزه ما به خوبی نشان دادیم و نیروهای مسلح ما نشان دادند، این اقتدار نظامی و این توانمندی دفاعی ما بود که توانست جلوی دشمن را بگیرد، نه هیچ ابزار دیگری و نه کمک هیچ کشور دیگری در این زمینه.