حضرت زهرا (سلامالله علیها) در خطبه فدکیه با کلامِ متقن، و تکیه بر منطق استوار قرآنی و سیره پدر بزرگوارش، راهبردهای اساسی مبتنی بر مؤلفههای جنگ شناختی را ارائه کرد.
خبرگزاری مهر، یادداشت مهمان_گروه دین، حوزه و اندیشه، محمد ملکزاده، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی: جنگهای عصر جدید بیش از هر چیز با ادراک، باور و ذهن انسانها گره خوردهاند.
در «جنگ شناختی»، هدف، تصرف سرزمین نیست، بلکه تغییر هویت و در نهایت مهندسی تصمیمسازی ملتهاست.
در این شرایط پیچیده که حق و باطل درهم میآمیزد، جامعه به الگوهای اصیل مقاومت نیاز دارد؛ الگویی که در سیره و سلوک حضرت فاطمه زهرا (سلامالله علیها) به روشنی تجلی یافته است.
سیره فاطمی فراتر از یک واقعه تاریخی، یک «مدل عملیاتی» برای دفاع از ادراک صحیح و بصیرت در برابر حملات تحریفگرانه به شمار میرود.
خطبه فدکیه حضرت زهرا (سلامالله علیها) که به بهانه غصب فدک و برای احقاق حقوق الهی خاندان اهلبیت (علیهمالسلام) ایراد شد، فراتر از یک نزاع مادی یا سیاسی است.
این خطبه بیانیهای بنیادین در حفظ اصالت دین، تبیین ساختار حکومتی مبتنی بر وحی و پاسداری از میراث نبوی محسوب میشود.
یادداشت حاضر با استناد به متن خطبه فدکیه بر آن است تا نشان دهد حضرت زهرا (سلامالله علیها) در این کلامِ متقن، با تکیه بر منطق استوار قرآنی و سیره پدر بزرگوارش، راهبردهای اساسی مبتنی بر مؤلفههای جنگ شناختی را ارائه کرد که میتوان از آن به عنوان الگویی برای «مقاومت شناختی و فرهنگی» در هر دورهای بهره برد.
در اینجا تنها به سه راهبرد کلیدی اشاره میشود.
راهبرد اول؛ شکستن سکوت با روشنگری و افشاگری
مهمترین حربه دشمن در جنگ شناختی، «ابهامسازی» و واداشتن جبهه حق به «سکوت انفعالی» است تا زمینه برای پذیرش روایت غالب فراهم آید.
در چنین شرایطی، سکوت یا موضعگیری منفعلانه، خیانت به حقیقت تلقی میشود.
اقدام حضرت فاطمه (سلامالله علیها) در ایراد خطبه فدکیه، صرفاً دفاع از یک ملک مادی نبود، بلکه عملیاتی تبیینی و افشاگرانه در سطح جامعه بود.
ایشان در برههای حساس، با ارائهای استدلالی و مبتنی بر قرآن و عقل، پرده از انحراف سیاسی عصر خود برداشت و اصول بنیادین ولایت را به عنوان ستون فقرات جامعه اسلامی تبیین کرد.
این روش به ویژه به خواص هر عصر میآموزد که حتی در صورت تضعیف موقعیت اجتماعی، باید در برابر هجمههای شناختی، سکوت را بشکنند و با روشنگری بههنگام و قاطع، فتنهها را از پرده ابهام بیرون کشند.
حضرت فاطمه (سلامالله علیها) در آغاز خطبه، پیش از هر چیز، مقام الهی خویش و جایگاه امامت را روشن میسازد:
«..
وَ أَشْهَدُ أَنَّ أَبِی مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ..»
«و گواهی میدهم که پدرم محمد (صلیاللهعلیهوآله) بنده و فرستاده اوست..»
ایشان با این روشنگری، پایههای مشروعیتِ غصبشده را به چالش میکشند:
«وَ جَعَلَ اللّهُ طاعَتَنا نِظاماً لِلْمِلَّةِ وَ إِمامَتَنا أَماناً مِنَ الْفُرْقَةِ..
فَابْتَزُّوا حَقَّنا وَ حَمَلُوا النّاسَ عَلَی مَنابِرِهِم»
«و خداوند اطاعت از ما (اهلبیت) را موجب نظم ملت و امامت ما را مایه امنیت از تفرقه قرار داد..
اما آنان حق ما را به زور گرفتند و مردم را بر منابر خود سوار کردند [و جایگاهها را غصب نمودند].»
«وَ أَنْتُمْ الْآنَ تَزْعَمُونَ أَنْ لَا إرْثَ لَنَا؟»
«عجب است که شما میپندارید خداوند ارثی برای ما قرار نداده و ما از پیامبر (ص) ارث نمیبریم!»
«أَ فَحُکْمَ الْجَاهِلِیَّةِ تَبْغُونَ؟»
«آیا حکم جاهلیت را میجویید؟»
«..أَ فَلَا تَعْلَمُونَ؟..
بَلَی تَجَلّی لَکُمْ کَالشَّمْسِ الضّاحِیَةِ أَنِّی ابْنَتُهُ أَیُّهَا الْمُسْلِمُونَ»
«..آیا نمیدانید؟
آری، این حقیقت مانند خورشید آشکار برای شما روشن است که من دختر اویم، ای مسلمانان!»
«أَ اُغْلَبُ عَلی إرْثِیه؟»
«آیا باید ارث من به زور گرفته شود؟!»
سپس حضرت زهرا (سلامالله علیها) خطاب به ابوبکر، با استشهاد به قرآن درباره فدک فرمود:
«یَابْنَ أَبِی قُحَافَةَ!
أَ فِی کِتَابِ اللهِ أَنْ تَرِثَ أَبَاکَ وَ لَا أَرِثَ أَبِی؟»
«ای پسر ابوقحافه!
آیا در کتاب خدا است که تو از پدرت ارث ببری و من از پدرم ارث نبرم؟!»
این بخش، به وضوح نشاندهنده شکستن سکوت و روشنگری راهبردی علیه روایتسازان است.
ایشان در این شرایط، سکوت را جایز ندانست و با ورود به عرصه خطابه و گفتمان عمومی، چارچوب مشروعیتزدایی از حاکمیت را بنیان نهاد.
راهبرد دوم؛ مقاومت در برابر فشارهای سیاسی و اجتماعی
یکی از تاکتیکهای جنگ شناختی، ایجاد هزینههای سنگین روانی، سیاسی و اجتماعی برای مدافعان حقیقت است تا با فشار بیرونی، آنان را وادار به تغییر موضع یا تسلیم کنند.
سیره فاطمی بر «صبر فعال» استوار بود.
صبر ایشان به معنای انفعال یا عقبنشینی نبود، بلکه پایمردی بیچون و چرا بر موضع حق، علیرغم فشارها، جراحات و رنجها بود.
این گونه مقاومت، ریشه در معرفتی ژرف دارد که فرد را نسبت به حقیقت آگاه میسازد و اجازه نمیدهد متغیرهای بیرونی—اعم از تهدید، طرد یا تطمیع—او را از مسیر اصلی منحرف کنند.
این درس حیاتی، بهترین زره در برابر فشارهای اجتماعی و پروپاگاندای رسانهای است.
حضرت زهرا (سلاماللهعلیها) در گام دوم، پس از افشاگری و روشنگری، به تبیین ضرورت مقاومت و ماهیت آن در برابر فشارهای اجتماعی و سیاسی پرداخت تا نشان دهد قیام ایشان تنها یک فریاد اعتراضی نیست، بلکه مقاومتی هوشمندانه و صبری آگاهانه و هدفمند است.
از این رو فرمود: «وَ الصَّبْرَ مَعُونَةً عَلَی اسْتِیجابِ الأَجْرِ»
«و خداوند صبر را وسیلهای برای به دست آوردن پاداش قرار داد.»
«وَ نَصْبِرُ مِنْکُمْ عَلَی مِثْلِ حَزِّ الْمُدَی وَ وَخْزِ السِّنانِ فِی الْحَشَا «و ما بر آسیبی که از شما میبینیم، چنان صبر میکنیم که گویی خنجری بر گلو و نوک نیزهای در دل ما فرورفته است.»
این بخش از خطبه فدکیه، عمق رنج و در عین حال استحکام اراده حضرت را نشان میدهد که ریشه در شناخت کامل وظیفه الهی و شکیبایی دارد.
همان شکیبایی که حضرت علی (علیهالسلام) در وصف آن فرمود: «فَصَبَرتُ وَ فی العَینِ قَذی وَ فی الحَلقِ شَجی»؛ «پس صبر کردم در حالی که گویی خاری در چشم و استخوانی در گلو داشتم.»
صبر در اینجا انفعالی نیست، بلکه فعال و کاملاً هوشمندانه است.
این صبر، آرامشبخش نیست، بلکه با دردی شدید همراه است.
اما از آنجا که این درد ناشی از پایمال شدن حق الهی است، تحمل آن برای حفظ موضع حق، عین بصیرت و تضمینکننده تداوم مسیر حق است.
این ثبات قدم، نشاندهنده شناخت کامل از وظیفه و عاملی برای پایداری در سختترین شرایط است.
راهبرد سوم؛ مستندسازی حقیقت و جلوگیری از تحریف تاریخی
هدف نهایی جنگ شناختی، تغییر روایت تاریخی برای نسلهای آینده است.
اگر روایت حق در تاریخ ثبت نشود، در درازمدت، روایت باطل به عنوان واقعیت پذیرفته خواهد شد.
سیره فاطمی—بهویژه وصیتها و تدفین مخفیانه—خود به «سند اعتراضی تاریخی» و «روایتی ماندگار» تبدیل شد.
این شیوه، اهمیت ثبت و مستندسازی دقیق حقایق و انتقال صحیح و بدون تحریف آن به نسلهای آینده را برجسته میسازد.
لازمه مستندسازی حقیقت، این است که همواره حافظان روایت اصیل باشیم و راه را بر تحریفگران ببندیم.
یکی از مهمترین کارکردهای خطبه فدکیه، ثبت اسناد تاریخی و اخلاقی برای آیندگان است.
این اقدام، نشاندهنده پیشبینی دقیق از تحریفات آینده و ضرورت سندیتبخشی به وقایع است.
از این رو، حضرت در پایان کلام خود با قطعیت اعلام میکنند که عملکردشان با آگاهی کامل از ضعف و خیانت مخاطبان صورت گرفته است:
«أَلا وَ قَد قُلتُ عَلی مَعرِفَةٍ مِنّی بِالخَذلَةِ الّتی خامَرَتکُم وَ الغَدرَةِ الّتی استَشعَرَتها قُلوبُکُم..»
«آگاه باشید!
من این سخنان را با آگاهی کامل از سستیای که شما را فرا گرفته و پیمانشکنیای که در دلهایتان ریشه دوانده، گفتم..»
حضرت تأکید میکنند که اظهاراتشان برآمده از عصبانیت یا ناآگاهی نبوده، بلکه حاصل تحلیل دقیق اوضاع و شناخت از عدم صداقت کنشگران بوده است.
کاربرد واژه «استشعار» از سوی ایشان نشان میدهد که نه تنها به اعمال آنان، بلکه به نیت پنهان درونشان نیز گواهی میدهند.
این شهادت، سندی محکم در برابر هرگونه تلاش آینده برای تبرئه یا توجیه خواهد بود.
این کلام، دادگاهی تاریخی است که در آن شاهد، همزمان نقش قاضی و ثبتکننده را ایفا میکند.
تطبیق ساختار «سیره فاطمی» با متن خطبه فدکیه، فراتر از یک اعتبارسنجی زبانی است؛ این انطباق نشان میدهد که سیره عملی حضرت زهرا (سلاماللهعلیها) در بحرانیترین شرایط پس از رحلت پیامبر (صلیاللهعلیهوآله)، مدلی عملیاتی برای مدیریت بحرانهای معرفتی و سیاسی ارائه میدهد.
این مدل، الگویی جامع برای مقابله با فروپاشیهای اجتماعی-سیاسی فراهم میآورد که در آن، حقیقت نه تنها باید بیان شود، بلکه با صبری مداوم و ثبت تاریخیِ دقیق، باید پایههای مشروعیت حق برای نسلهای آینده حفظ گردد.
این چارچوب، ظرفیتی عظیم برای تحلیل و پاسخ به شکافهای معرفتی معاصر مانند تهاجم شناختی و جنگ روایتها دارد.
بدین ترتیب، خطبه فدکیه حضرت زهرا (سلاماللهعلیها) تنها یک حادثه تاریخی نیست، بلکه منبعی راهبردی و بیپایان به شمار میرود.
این الگو، نقشهای جامع برای حفظ و تداوم جریان حق در برابر هرگونه چالش تاریخی ارائه میدهد.
سیره حضرت زهرا (سلاماللهعلیها) مدلی کامل—هم دفاعی و هم هجومی—در برابر حملات ادراکی است.
امروز نیز ما در عصر جنگ شناختی، برای دفاع از باورها و هویت خود، به تسلیحاتی فکری و معرفتی مبتنی بر سیره فاطمی نیاز داریم.
این روش، چراغ راهی است که مسیر دفاع از حقیقت را برایمان روشن میسازد.