به گزارش خبرنگار مهر، به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله علامه محمد تقی جعفری در شرح خطبه ۱۱۵ امیرالمومنین علیه السلام درباره نماز باران می‌نویسد: نماز استسقاء در موقع خشکسالی مستحب است.
صاحب مدارک گفته است: این فتوای همه‌ی علما شیعه است.
علامه‌ی حلی نیز در تذکره چنین گفته است.
در منتهی گفته است: استحباب نماز استسقاء فتوای هر عالمی است که علم از او فرا گرفته می‌شود، مگر ابوحنیفه که گفته است: نمازی برای استسقاء مقرر نشده است، بلکه آنچه که هست دعا است برای طلب باران.
این فتوای ابوحنیفه مردود است به آنچه شیعه و سنی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل کرده‌اند که آن حضرت دو رکعت نماز برای استسقاء خوانده‌اند.
در خبر طلحه بن زید از امام صادق علیه‌السلام و او از پدرش (امام محمد باقر علیه‌السلام) نقل فرموده است که: رسول خدا صلی الله علیه و آله دو رکعت برای نماز استسقاء خواند و نماز را پیش از خطبه خواند و در رکعت اول هفت تکبیر و در رکعت دوم پنج تکبیر گفته و نماز را با صدای بلند (آشکار) خواند اخبار فراوانی که به حد استفاضه می‌رسد در استحباب این نماز وارد شده است از آن جمله: صحیحه‌ی هشام بن الحکم یا حسنه‌ی هشام از امام صادق علیه‌السلام.
خبر مره منسوب به محمد بن خالد از امام صادق علیه‌السلام.
روایت ابن‌المغیره.
مرسله‌ی صدوق ابن بابویه.
موثقه‌ی عبدالله بن بکیر.
کیفیت خواندن نماز باران
عدد رکعات این نماز و تکبیراتی که در آن باید گفته شود، مانند نماز عید فطر است، با این تفاوت که در قنوت این نماز دعاهائی خوانده می‌شود که موجب جلب لطف و عنایت خداوندی بوده باشد.
صاحب جواهر قدس سره می‌گوید: وقت معینی برای نماز استسقاء معین نشده است، البته بهتر است که وقت شریفی برای این نماز انتخاب شود، مانند پس از عبور آفتاب از نصف النهار (پس از ظهر).
مستحب است که مردم پیش از نماز باران سه روز روزه بگیرند.
و مستحب است که این نماز در بیابان خوانده شود نه در مساجد و خانه‌ها.
در روایت ابوالبختری از امام صادق علیه‌السلام آمده است که فرمود: سنت بر این استقرار یافته است که نماز استسقاء خوانده نمی‌شود مگر در بیابانها که مردم به آسمان نگاه کنند، مگر مکه (مسجدالحرام در مکه).
مستحب است که انسان‌های باتقوی و باصلاحیت را برای این نماز حرکت بدهند، همچنین مستحب است کهنسالان و کودکان و پیرزنان را که دعاهای آنان به استجابت نزدیک است، به نماز استسقاء ببرند.
مشهور در میان فقهاء این است که کودکان را از مادرانشان جدا کنند که موجب بلند شدن ناله‌ها و فریادهای طرفین شود.
وقتی که امام از نماز فارغ شد عبای خود را دگرگون می‌پوشد یعنی طرف راست آن را به چپ و طرف چپ آن را به راست برمی‌گرداند.
بعضی از فقهاء گفته‌اند: اگر با اینحال بالای عبا را به پایین و پایین آن را به بالا ببرد و بپوشد بهتر است.
پس از دگرگون پوشیدن عبا بالای منبر می‌رود و رو به قبله با صدای بلند صد بار تکبیر می‌گوید.
سپس از طرف راست رو به مردم نموده و صد بار با صدای بلند سبحان الله می‌گوید.
و سپس از طرف چپ رو به مردم می‌کند و صد بار با صدای بلند لا اله الا الله می‌گوید و سپس رو به مردم ایستاده و صد بار با صدای بلند الحمدلله می‌گوید.
عده‌ای از فقهاء گفته‌اند: مامومین هم با صدای بلند در اذکار مزبوره از امام پیروی می‌کنند مانند کیدری و قاضی و غیرهما.سپس امام خطبه را می‌خواند و التماس و مسئلت بسیار از درگاه الهی می‌نماید، همانطور که در این نیایش که مورد تفسیر ما است، ملاحظه کنیم.