به گزارش خبرنگار مهر، ثمینه باغچه بان درگذشت، امروز کسی که این جملات را گفته بود، بعد از ۹۸ سال زندگی چشم از جهان فروبست: «زمانیکه به گذشته‌ام می‌نگرم، دلم پر از شادی می‌شود، چه سعادتی بود همدوش پدرم کنار فرزندان ناشنوایم بودم.
هر روز زندگی ام در دبستان کَر و لال‌ها و آموزشگاه باغچه‌بان سراپا شادی بود.»
ثمینه باغچه‌بان، متولد ۴ فروردین ۱۳۰۶ در تبریز، از چهره‌های ماندگار ادبیات کودکان و نوجوانان و آموزش نوین در ایران است.
او در خانواده‌ای فرهنگی به دنیا آمد که پدرش جبار باغچه‌بان بنیان‌گذار نخستین کودکستان ایران بود.
سپس همراه خانواده به شیراز رفت و در فضای آموزش رشد کرد.
سپس در حوزه آموزش ناشنوایان فعالیت‌های مهم و تأثیرگذاری داشت و به دلیل خدماتش لقب «مادر ناشنوایان ایران» را گرفت.
او پس از فوت پدر مدیریت آموزشگاه و جمعیت کر و لال‌ها را به عهده داشت و به تربیت شنوایی و آموزش ناشنوایان پرداخت.
آثار او شامل کتاب‌های مهمی در حوزه کودک و نوجوان و همچنین ویژه ناشنوایان است.
از کتاب‌های مشهور ثمینه باغچه‌بان می‌توان به «پل چوبی» و «نوروزها و بادبادک‌ها» که در فهرست کتاب‌های برگزیده شورای کتاب کودک هستند اشاره کرد.
دیگر آثار او عبارتند از «جم جمک برگ خزون» (مجموعه‌ای از متل‌های عامیانه ایران)، «آفتاب مهتاب چه رنگه»، و «روشنگر تاریکی‌ها» که درباره پدرش جبار باغچه‌بان است.
همچنین فعالیت‌هایی در معرفی و حفظ فولکلور ایران داشت و برخی آثار فولکلوریک را به زبان اشاره و برای ناشنوایان ارائه کرد.
او تلاش کرد راه‌های نوینی برای توانمندسازی کودکان با نیازهای ویژه، به‌ویژه ناشنوایان، پیدا کند و روش‌های آموزشی‌اش تا سال‌ها پس از او نیز مورد استفاده در مراکز آموزشی و مدارس قرار گرفته‌اند.
ثمینه باغچه‌بان علاوه بر نویسندگی، به آموزش و تربیت معلمان ابتدایی و ترویج روش‌های نوین آموزش نیز پرداخت و نقشی کلیدی در آموزش ناشنوایان ایران ایفا کرد.