خبرگزاری تسنیم ـ علیرضا استادیان خانی؛ امسال نیز ماه محرم و صفر فرا رسید و بار دیگر صدای قدم‌های حضرت زینب(س) در دشت‌های تفتیده کربلا طنین‌انداز شده است.
عاشقان حسینی، با دل‌هایی که از شوق زیارت می‌تپد، از جای‌جای جهان به تکاپو افتاده‌اند.
از روزها پیش، کوله‌بار عشق بر دوش کشیده‌اند و راهی دیار عاشقی، عتبات عالیات، شده‌اند.
هیأت‌ها در تب‌وتاب‌اند؛ تکیه‌ها برپا، پرچم‌های سیاه عزا برافراشته، و علم‌های حسینی در باد به اهتزاز درآمده‌اند تا میزبان زائرانی باشند که با پای پیاده، قلب‌هایشان را به پنجره های ضریح اباعبداالله الحسین علیه السلام گره زده‌اند.
مرد عرب، عشیره‌اش را گرد هم‌آورده و موکب برپا کرده؛ سایبان‌هایی از حصیر و پارچه‌های رنگین برافراشته و پرچم‌های سرخ و سبز را به اهتزاز درآورده تا زیر سایه آن‌ها، زائران را به گرمی در آغوش کشد.
جاده‌های خاکی کربلا، منتظر نوای گرم و پرمهر موکب‌دار پیر عراقی است که با لهجه‌ای از جنس محبت فریاد برمی‌آورد: «هلا بیکم یا زوار!» و این‌گونه، اربعین حسینی، چون خورشیدی در آسمان معنویت، جهان را به سوی نور و رستگاری فرا می‌خواند.
این قلم درصدد است در وجیزه پیش‌رو، حاصل تاملات جامعه‌شناسی فرهنگی اربعین حسینی را که از مشاهده در طول سفرهای گذشته حاصل شده مکتوب کند.
راه تو را می‌خواند...
در پهنه دشت‌های سوزان عراق، جایی که خاکش با خون پاک‌ترین فرزندان آدم عجین شده، اربعین حسینی چون رودی خروشان، میلیون‌ها قلب عاشق را به سوی خود می‌کشاند.
زائران، چون پروانه‌هایی که گرد شمع وجود اباعبدالله(ع) می‌چرخند، از شرق و غرب عالم، با پای پیاده، راهی این سفر آسمانی می‌شوند.
هر گامشان، نجوایی است با خالق و هر اشکشان، عهدی دوباره با آرمان‌های حسینی.
جاده‌های منتهی به کربلا، چون رگ‌های حیات، از حضور این عاشقان می‌تپد؛ از کودکانی که با پای کوچکشان در غبار راه گام برمی‌دارند تا پیرانی که عصایشان را به تمنای زیارت به زمین می‌کوبند.
این حرکت عظیم، نه‌تنها آیینی دینی، که موجی است از جنس فرهنگ و اجتماع، که هویت‌ها را بازسازی می‌کند، دل‌ها را به هم پیوند می‌دهد و در برابر طوفان مادی‌گرایی، سدی از معنویت و ایثار می‌سازد.
زائر اربعین، از لحظه‌ای که پای در مسیر می‌نهد، گویی از قفس روزمرگی رها شده و به آسمان معنویت بال می‌گشاید.
غسل زیارت، طلب حلالیت از آشنایان، و تحمل رنج راه، او را به سلوکی عارفانه دعوت می‌کند.
در این سفر، هر قدم، دعایی است که از لب‌ها به سوی آسمان پر می‌کشد؛ هر کمک به همسفر، نشانه‌ای از ایثار، و هر گفت‌وگو با عالمی در موکب، کلیدی برای گشودن گره‌های شبهه و تردید.
جوانانی که شاید در پیچ‌وخم شبکه‌های اجتماعی، راه خود را گم کرده بودند، در این مسیر، با دستانی پر از محبت و دل‌هایی لبریز از نور، هویت دینی خویش را بازمی‌یابند.
تصاویر آواتار افراد در فضای مجازی، از رنگ‌وبوی روزمرگی به صحنه‌های پیاده‌روی و پرچم‌های حسینی تغییر می‌کند؛ گویی اربعین، روحشان را با رنگ عشق به حسین(ع) نقاشی کرده است.
این بازسازی هویت، در جهانی که فرهنگ مصرف‌گرا و فردگرای غرب، باورهای دینی را به حاشیه می‌راند، چون سپری معنوی، زائر را در برابر امواج بی‌ریشه محافظت می‌کند.
حب الحسین یجمعنا
در موکب‌های ساده اما پرمهر، جایی که بوی نان تازه و عطر چای عراقی فضا را پر کرده، وحدتی بی‌نظیر میان زائران شکل می‌گیرد.
ایرانی و عراقی، پاکستانی و لبنانی، بحرینی و اماراتی و نیجریه ای یا آن زائر آمده از ینگه دنیا، همه زیر سایبان‌های حصیری، چون برادران یک خانواده، دست در دست هم می‌دهند.
پرچم‌های رنگارنگ، که نام حسین(ع) بر آن‌ها نقش بسته، در باد می‌رقصند و گویی قصه وحدت را زمزمه می‌کنند.
مرد عراقی، با چهره‌ای آفتاب‌سوخته، لبخند به لب، کاسه‌ای غذا به زائر ایرانی تعارف می‌کند، و زائر ایرانی، با قلبی گرم از محبت، در موکب عراقی به خدمت می‌ایستد.
این صحنه‌ها، تنش‌های ساخته و پرداخته استعمار در خط کشی بین کشورها در قرارداد "سایکس پیکو" را به سخره می گیرد و جای آن را با کلمات مناسب از جنس برادری پر می‌کند،حتی غیرشیعیان، از مسیحیان لبنانی که با شگفتی به این کاروان عظیم می‌پیوندند تا هندوهایی که نام حسین(ع) را شنیده‌اند، در این مسیر، مهمان سفره کرم حسینی می‌شوند.
این وحدت، که ریشه در عشق به اهل‌بیت(ع) دارد، چون رودی زلال، مرزهای جغرافیایی و فرهنگی را درمی‌نوردد و دل‌ها را به هم گره می‌زند.
تلألؤ تبیین تمدنی اسلام
اربعین، چون چشمه‌ای جوشان، فرهنگ دینی را در جهان جاری می‌سازد.
در موکب‌ها، نوای نوحه و سرود، چون نسیمی روح‌نواز، دل‌ها را به سوی آسمان می‌برد.
سفرنامه‌هایی که زائران با قلم‌های پراحساس نگاشته‌اند، مستندهایی که با لنزهای عاشقانه ثبت شده‌اند، و تصاویری که در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شوند، همگی قصه اربعین را به گوش جهانیان می‌رسانند.
کتاب‌هایی به زبان‌های انگلیسی، عربی، و اردو، از راز این سفر عظیم پرده برمی‌دارند و مخاطبان را در دوردست‌ها مسحور می‌کنند.
شبکه‌های ماهواره‌ای، با پخش زنده گام‌های زائران، این حرکت را به صدر اخبار جهان برده‌اند، تا جایی که رسانه‌های غربی، که زمانی با سکوت از کنار آن می‌گذشتند، ناچار به روایت این حماسه شده‌اند.
هرچند برخی با تحریف و بزرگ‌نمایی مشکلات، در پی کم‌رنگ کردن این نورند، اما تصاویر زائران در حال خدمت و زیارت، چون شعله‌ای خاموش‌نشدنی، حقیقت را فریاد می‌زند.
نوحه‌های عربی در کنار سرودهای فارسی، و اشعار محلی پاکستانی و نواهای سایر بلاد شیعی، تاروپود فرهنگ مشترکی را می‌بافد که قلب‌های عاشق را به هم پیوند می‌دهد.
معجزه دنیای خواب‌زده غربی
در برابر طوفان جهانی‌سازی، که با فرهنگ مصرف‌گرا و مادی‌گرا، هویت‌های بومی را به حاشیه می‌راند، اربعین چون کوهی استوار ایستاده است.
موکب‌ها، با سفره‌های ساده اما پربرکتشان، الگویی از اقتصاد ایثارمحور را به نمایش می‌گذارند؛ جایی که مردمان، بدون چشمداشت، نان و آب و سرپناه به زائران هدیه می‌کنند.
این ایثار، در جهانی که سودمحوری بر آن حاکم است، چون گوهری کمیاب می‌درخشد.
اربعین، شبهات ضددینی را که در شبکه‌های مجازی چون علف هرز ریشه دوانده‌اند، با موجی از معنویت می‌شوید.
زائری که در طول سال شاید در دام تبلیغات الحادی گرفتار شده، در این مسیر، با دیدن کاروان‌های عاشق و شنیدن نوای «یا حسین»، روحش را بازمی‌یابند.
این حرکت، حتی در دوردست‌های جغرافیا، الهام‌بخش شده؛ گروه‌های عدالت‌خواه در نیجریه و آفریقای جنوبی، از نهضت حسینی برای مبارزه با تبعیض نیرو گرفته‌اند، و این‌گونه، اربعین به گفتمانی جهانی بدل شده است.
این سفر عظیم، شبکه‌ای اجتماعی از جنس نور و محبت ساخته است.
در موکب‌ها، جایی که بوی خاک و عطر گلاب درهم‌آمیخته، زائران با لبخند و مهر، داستان‌های زندگی‌شان را با هم تقسیم می‌کنند.
دوستی‌هایی که در این مسیر شکل می‌گیرد، گاه تا سال‌ها در گروه‌های مجازی ادامه می‌یابد، و زائران، خاطراتشان را چون گنجی گرانبها حفظ می‌کنند.
زنان، که با شجاعت در این سفر همگام مردان‌اند، چه در نقش زائر و چه در اداره موکب‌ها، جایگاهی تازه در جامعه می‌یابند؛ گویی اربعین، دریچه‌ای به سوی عزت و کرامت برایشان گشوده است.
موکب‌داران، که در این روزها با سخاوت به زائران خدمت می‌کنند، پس از اربعین، این روحیه را به شهرهایشان می‌برند و خیریه‌هایی برای نیازمندان برپا می‌کنند.
این شبکه اجتماعی، که ریشه در عشق به حسین(ع) دارد، چون درختی تناور، شاخه‌هایش را در دل جوامع گسترده است.
پشتوانه این حرکت عظیم، روایاتی است که زیارت امام حسین(ع)، ثوابی معادل بیست عمره دارد و نشانه ایمان است.
روایات متواتر درباره فضایل زیارت قبر حضرت حسین(ع)، چون مشعلی فروزان، زائر را در مسیر هدایت می‌کند و اربعین را به فریضه‌ای معنوی و اجتماعی بدل می‌سازد.
اربعین منادی عدالت خواهی
اربعین، چون دریایی مواج، پیام عدالت‌خواهی و ظلم‌ستیزی حسینی را به گوش جهانیان می‌رساند.
زائرانی که از بیش از شصت سرزمین به این کاروان می‌پیوندند، این حرکت را به آیینی جهانی تبدیل کرده‌اند.
حضور مسیحیان، اهل سنت، و حتی هندوهایی که نام حسین(ع) را شنیده‌اند، نشان می‌دهد که این پیام، مرزهای دینی را درنوردیده و قلب‌های آماده را به سوی حقیقت فرامی‌خواند.
فناوری های روز، با پخش زنده گام‌های زائران، این نور را به دوردست‌ها می‌برد.
در جهانی که آسایش را به بشر ارزانی داشته، اما آرامش را از او ستانده، اربعین پرسشی عظیم در برابر مادی‌گرایان می‌نهد: کربلا چه دارد که میلیون‌ها عاشق، جان و مال خویش را در این راه نثار می‌کنند؟
این پرسش، چون بذری در دل‌های آماده، جوانه می‌زند و راه را به سوی رستگاری می‌گشاید.
اربعین حسینی، چون نگینی درخشان در تاج فرهنگ شیعه، هویت دینی را بازسازی می‌کند، دل‌ها را به هم پیوند می‌دهد، و در برابر امواج مادی‌گرایی، سدی از ایثار و معنویت می‌سازد.
جاده‌های کربلا، که با گام‌های عاشقان فرش شده، قصه‌ای از عشق و فداکاری روایت می‌کند.
از موکب‌داری که با دستان لرزان اما قلبی استوار، کاسه‌ای آب به زائر تعارف می‌کند، تا کودکی که با لبخند، پرچم حسینی را در دست می‌فشارد، همه در این کاروان، بخشی از یک تابلوی عظیم‌اند.
برای تداوم این نور، شیعیان باید با قلم و هنر، با رسانه و روایت، این حماسه را به گوش جهان برسانند.
اربعین تابلوی عشق و دلداگی ملت حسینی(ع) است که ندای عدالت خواهی آن امسال با شکوه دفاع جانانه ایرانیان از کشور خود و حمایت از موج حملات موشکی علیه رژیم صهیونیستی مبدل شده است و ایرانی که باشی عراقی و سایر مسلمانان دست خود را روی سر می‌گذارند و می گویند ایرانی با شرف است، آیت الله خامنه ای مایه عزت ما است.
اربعین، چراغی است که هر سال فروزان‌تر می‌شود و جهان تشنه معنویت را به سوی خورشید هدایت می‌کند و این‌هم افزایی مسلمان و بی آری و حق طلبی، آینده را روشن کرده و نتیجه آن وعده حق الهی است که(فَإِنَّ حِزبَ اللَّهِ هُمُ الغالِبونَ)
انتهای پیام/