خبرگزاریتسنیم_نجمه صالحی؛ در دل آتش جنگ دوازده‌روزه، نبردی خاموش اما خطرناک نیز در جریان بود؛ جنگ روایت‌ها.
دشمن آتش رسانه‌ای خود را برافروخت تا با تزریق ناامیدی، پراکندن بذر تفرقه و وارونه‌نمایی حقیقت، پیکره‌ی استوار مقاومت را در افکار عمومی متزلزل کند.
تهاجم رژیم صهیونیستی به خاک جمهوری اسلامی، تنها یک اقدام نظامی نبود؛ این حمله حامل پیامی روشن، تلخ و بیدارکننده بود.
آنچه صهیونیسم را به هراس می‌اندازد، صرفاً قدرت سلاح نیست که اندیشه‌ و عمل مقاومت است.
این گفتمان، بر ایمان، عزت، عدالت‌خواهی و ایستادگی در برابر ظلم بنا شده و ریشه‌هایش در جان ملت‌های آزاده و مظلوم منطقه دوانده شده است.
در چنین آوردگاهی، هر صدا یا قلمی که به برجسته‌سازی اختلافات مذهبی و قومی دامن بزند، خواسته یا ناخواسته در خدمت اهداف راهبردی صهیونیسم قرار می‌گیرد و اهداف دیرپایی را که بر قاعده‌ی «تفرقه بینداز و حکومت کن» بنا شده، با لشکر رسانه‌ای دشمن دنبال می‌کند.
تنها راه عبور از این پیچ تاریخی، تقویت آگاهانه‌ی وحدت، برافراشتن پرچم بصیرت و بازگشت صادقانه به گفتمان اصیل مقاومت است.
گفتمانی که امروز بیش از هر زمان، به روایت‌گری صادقانه و حراست مؤمنانه نیاز دارد.
در این مسیر، بازخوانی سخنان و سیره‌ی پیشگامان این راه، همچون امام موسی صدر، ضرورتی دوچندان دارد.
آن هنگام که با صراحت گفت: «اگر اسرائیل و شیطان با یکدیگر بجنگند، ما در کنار شیطان خواهیم ایستاد».
این جمله تاریخی در حقیقت مرزی آشکار میان جبهه‌ی حق و باطل ترسیم کرد؛ مرزی که نه با تعصبات کور بلکه با درک عمیق از اولویت‌ها، وفاداری به حق و دفاع از انسانیت شکل گرفت.
امام صدر می‌دانست که مسجد و حسینیه، سنگرهایی‌اند برای ساخت انسان آگاه، نه پناهگاه‌ بی‌تفاوت‌ها.
امروز رسانه‌ها در خط مقدم این نبرد هستند.
هر رسانه‌ای که از روایت مقاومت غفلت کند، عملاً میدان را برای دروغ‌پردازی دشمن باز گذاشته است.
اما این روایت نباید تنها از طریق تحلیل‌های نخبگانی صورت گیرد؛ باید در دل جامعه، از مدرسه تا مسجد، از خانواده تا فضای مجازی، جریان یابد.
چه بسا تربیت راویان مقاومت باید از نوجوانان آغاز شود.
رسانه‌ها می‌توانند با راه‌اندازی پویش‌های دانش‌آموزی، آموزش روایت‌گری، و حمایت از تولیدات مردمی، نسل جدید را به کنشگر تبدیل کنند.
روایت مقاومت، نیازمند قالب‌های خلاقانه نظیر داستان، مستند، پادکست، فیلم کوتاه و خاطره است.
روایت نکردن، یعنی فراموشی؛ و بد روایت کردن، یعنی تحریف.
امروز، وقت طلایی روایت مقاومت است، لحظه‌ای که در آن، هر قلم، صدا و دوربینی می‌تواند سنگری باشد برای حفظ حقیقت.
رسانه‌ای که این فرصت را از دست بدهد، در حافظه تاریخی ملت جای نخواهد گرفت.
به نظر می‌رسد کار این روزهای روایت مقاومت، حراست جدی و قاطع از حافظه‌ی تاریخی ملت‌ و مردم ایران است؛ آنچه شهید آوینی در روایت فتح رقم زد.
انتهای پیام/