رئیس گروه کوانتوم و هوش مصنوعی فرهنگستان علوم گفت: با گروهی از دانشجویان برنامه ای را دنبال می کنیم تا مشخص شود چگونه می‌توان مفاهیم کوانتومی را به‌زبان قابل فهم در کتاب‌های درسی گنجاند.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از فرهنگستان علوم، دکتر جواد صالحی، عضو پیوسته فرهنگستان علوم و رئیس گروه کوانتوم و هوش مصنوعی این فرهنگستان گفت: فرهنگستان باید در جامعۀ علمی ما نقشی فعال‌تر ایفا کند، گروه‌های جدیدی در فرهنگستان تشکیل شده است؛ از جملۀ این گروه‌ها می‌توان به تعلیم و تربیت، مطالعات جهان، علوم پایه، علوم مهندسی و کوانتوم و هوش مصنوعی اشاره کرد.
این امر نشان‌دهندۀ حرکت فرهنگستان به‌سمت فعالیت بیشتر است.
وی افزود: به باور من، آموزش تفکر کوانتومی باید از سطح دبیرستان آغاز شود.
ذهن دانش‌آموزان در این سن، آمادگی بالایی برای جذب مفاهیم نو دارد.
اگر این مفاهیم در ذهن آن‌ها نهادینه شود، در مقاطع بالاتر، به‌راحتی می‌توانند در این زمینه نوآوری کنند و ایده‌های بدیع ارائه دهند.
وی ادامه داد: حدود هشت ماه است که با گروهی از دانشجویان در مرکز کوانتوم دانشگاه صنعتی شریف برنامه ای را دنبال می کنیم تا مشخص شود چگونه می‌توان مفاهیم کوانتومی را به‌درستی و به‌زبان قابل فهم در کتاب‌های درسی گنجاند؛ به‌گونه‌ای که هم فهم‌پذیر باشد و هم به دام شبه‌علم نیفتد.
زیرا کوانتوم به‌راحتی می‌تواند به بستری برای شبه‌علم تبدیل شود، که این بسیار خطرناک است.
استاد ممتاز دانشگاه صنعتی شریف افزود: دوران آموزش و پرورش، از کلاس اول تا پایان دبیرستان، دوره‌ای برّترویج یادگیری است، نه تولید علم.
بنابراین باید با دقت بسیار انتخاب کرد که چه محتوایی و چگونه به دانش‌آموزان آموزش داده می‌شود.
وی ادامه داد: فرهنگستان از این جایگاه ممتاز می‌تواند برای فرهنگ‌سازی در سطوح مختلف جامعه، به‌ویژه در خانواده‌ها، نقش‌آفرین باشد.
وی درباره مرجعیت علمی هم گفت: یک استاد دانشگاه، یک دانشمند یا پژوهشگر، در تعریف واقعی، باید در محیطی آرام و فارغ از دغدغه‌های معیشتی فعالیت کند.
همچنین، سیاست‌گذاری‌های علمی کشور باید باثبات باشد و هر روز دستخوش تبصره یا آیین‌نامه‌ای جدید نشود.
یک استاد دانشگاه که در مرزهای دانش، در آن نقطه پیوند خالق و مخلوق، گام برمی‌دارد، نمی‌تواند هم‌زمان دغدغه تأمین معاش نیز داشته باشد یا ناچار به انجام کار دوم باشد.
این استاد دانشگاه اظهارداشت: حال اگر بودجه پژوهشی هم نداشته باشد، از آن فضای آرام و خلوت و خالصانه لازم برای تفکر و پرواز علمی محروم می‌شود.
چنین دغدغه‌هایی همان‌قدر برای استاد مضر است که نبود تقوا برای یک روحانی.
همان‌طور که یک روحانی بدون تقوا به مرجعیت نمی‌رسد، یک استاد هم بدون «تقوای علمی» نمی‌تواند مرجعیت علمی یابد.
تقوای علمی یعنی بتوانی در فضایی آرام و مستمر، فقط به علم بیندیشی.
اگر هر روز درگیر امور غیرعلمی باشی، این تقوا از بین می‌رود.
صالحی راه رسیدن به مرجعیت علمی را در گروه ثبات و آرامش بلندمدت عنوان کرد و افزود: یک دانشمند نمی‌تواند تنها ۲ ساعت در روز تفکر کند و باقی روز را صرف شغل دوم یا امور روزمره کند.
علم، با آن‌که متعلق به همه است، اما حریمی دارد و به‌راحتی خود را به هر کسی نشان نمی‌دهد.
آنان که در علم اثرگذار بوده‌اند، آن‌قدر با شور و عشق به موضوع خود پرداخته‌اند که در علم برای آنان گشوده شده است.
وی تاکید کرد که دانشگاه، علم و عالِم چیزی نیستند که هر روز بتوان آن‌ها را با بخشنامه، ماده و تبصره و آیین‌نامه تغییر داد یا با وصله‌پینه اداره کرد.
تنها کاری که باید انجام دهید، فراهم کردن فضایی آرام برای دانشگاه‌ها و نداشتن دغدغه معیشتی است که اگر این کار دنبال شود در۱۰ سال آینده ایران در فناوری جزو کشورهای پیش‌رو خواهد شد و جوانان ما با عرضه نوآوری‌های پرچم‌دار نسل بعدی دانش و فناوری خواهند بود.