خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها- محراب علوی: خرمشهر، نامی که با عطر ایثار و بوی باروت درآمیخته، شهری که با خون فرزندانش دوباره به آغوش وطن بازگشت.
سوم خرداد، روزی که خرمشهر از بند اشغال رهایی یافت، نه تنها یک پیروزی نظامی، بلکه نمادی از ایمان، استقامت و فداکاری است.
در این روز، قلب ایران برای قهرمانانی می‌تپد که با دستانی خالی اما اراده‌ای پولادین، در برابر دشمنی تا بن دندان مسلح ایستادند.
حاج منصور راشدی یکی از رزمندگان دفاع مقدس با روایت‌هایش ما را به دل آن روزهای آتش و خون می‌برد؛ جایی که هر لحظه‌اش درس مقاومت است و هر خاطره‌اش، فریادی برای نسل امروز که «خرمشهرها در پیش است».
در گوشه‌ای از خرمشهر، جایی که دیوارهای ترکش‌خورده و خاکریزهای قدیمی هنوز قصه‌های ناگفته‌ی جنگ را زمزمه می‌کنند، حاج منصور راشدی با متانت و وقار، از گذشته‌ای سخن می‌گوید که سرشار از ایثار و مقاومت است.
او که پس از پایان خدمت سربازی به حرفه‌ی تعمیر موتورسیکلت مشغول بود، با آغاز جنگ تحمیلی، ابزار کار را کنار گذاشت و به نیروهای مردمی سپاه خرمشهر پیوست.
وی در این زمینه می‌گوید: ما فرزندان خرمشهر بودیم و جز کسب روزی حلال، هدفی نداشتیم.
با شروع جنگ، به تدریج به نیروهای مقاومت پیوستیم.
شب‌ها سلاح به دست می‌گرفتیم و در مرز، از اداره بندر تا شلمچه به دفاع از خاک وطن می‌پرداختیم.
روزها نیز به کار و تلاش روزانه ادامه می‌دادیم.
این توازن میان زندگی روزمره و دفاع از میهن، نشان از عمق ایمان و تعهد این رزمنده دارد.
حاج منصور از روزهای دشوار محاصره خرمشهر سخن اینگونه می‌گوید: دشمن با تمام قوا به شهر هجوم آورده بود.
نیروهای متجاوز، یکی پس از دیگری جایگزین می‌شدند اما نیروهای ما با هر شهادت، کاهش می‌یافتند.
در این میان، مسجد جامع خرمشهر به پایگاهی امن برای رزمندگان تبدیل شده بود.
راشدی در این مورد عنوان می‌کند: مسجد جامع، قلب مقاومت بود.
رزمندگان از مناطق مختلف شهر، هر غروب به آنجا می‌آمدند تا چه برای رفع گرسنگی، لقمه‌ای نان بیابند و چه برای تأمین مهمات، فشنگی به دست آورند.
این مکان، نقطه‌ی اتکای ما برای ادامه مقاومت بود.
صحنه‌ای که فیلم شد
یکی از خاطرات ماندگار حاج منصور، لحظه‌ای است که بعدها الهام‌بخش ساخت فیلم «روز سوم» شد.
او با دقت و احساسی عمیق می‌گوید: در یکی از باغچه‌های شهر، دختری را یافتیم که زیر پرده‌ای حصیری پناه گرفته بود.
مقداری نان خشک و آب کنارش بود.
خمپاره‌ها خیابان را ویران کرده و خاک و غبار همه‌جا را فرا گرفته بود.
به سویش رفتیم، حصیر را کنار زدیم و با دریافتیم که او همچنان زنده است.
به او اطمینان دادم که خود را به او خواهم رساند و او را نجات خواهیم داد.
این صحنه، نمادی از انسان‌دوستی و ایثار رزمندگان در اوج بحران است؛ کسانی که نه تنها برای خاک، بلکه برای حفظ جان و حرمت هم‌وطنانشان جنگیدند.
حاج منصور با نگاهی به آثار به‌جامانده از اشغال خرمشهر، با صلابت می‌گوید: ما با ایمان و اعتقادمان در برابر دشمن ایستادگی کردیم.
همان رنج‌هایی که امروز مردم مظلوم غزه متحمل می‌شوند، ما نیز تجربه کردیم.
خانه‌ها ویران شد، خانواده‌ها از هم پاشید اما با استقامت و پایداری، پیروز شدیم.
او با اشاره به مقاومت مردم فلسطین، خطاب به نسل امروز می‌افزاید: شما نیز باید استوار بمانید.
اگر روزی رهبر انقلاب فراخوان دهند، ما با تمام وجود به یاری شما خواهیم شتافت.
برای حاج منصور، خرمشهر تنها یک شهر نیست؛ نمادی است از ایستادگی و ایمان.
او با اشاره به دیوارهای زخم‌خورده‌ی شهر می‌گوید: این دیوارها هنوز سخن می‌گویند.
دشمن با تمام قوا آمد، اما ما با تکیه بر ایمانمان مقاومت کردیم.
او تأکید می‌کند که خرمشهر، درسی بزرگ به همه ایرانیان آموخت.
استقامت، کلید پیروزی است.
مردم با عزم راسخ ایستادند و دشمن را شکست دادند.
خرمشهرها در پیش است
در آستانه سوم خرداد، حاج منصور پیامی روشن برای نسل جوان دارد: نقشه راه پیش روی شماست.
ساخت تمدن نوین اسلامی، دفاع از ناموس، وطن و ارزش‌های دینی، وظیفه‌ای است که ادامه دارد.
خرمشهرها در پیش است.
این کلام، نه تنها روایتی از گذشته، بلکه دعوتی است به ادامه‌ی راه شهدا و رزمندگان.
سوم خرداد، سالروز آزادسازی خرمشهر، یادآور حماسه‌ای است که با ایثار و مقاومت فرزندان ایران رقم خورد.
حاج منصور راشدی، یکی از قهرمانان گمنام این حماسه، با روایت‌هایش ما را به روزهایی برد که جوانان این سرزمین با عزمی راسخ، داستانی از پیروزی و ایمان نوشتند.
خرمشهر آزاد شد، اما پیام آن همچنان زنده است: استقامت، رمز پیروزی است.
امروز، در حالی که یاد شهدا و رزمندگان دفاع مقدس را گرامی می‌داریم، این پرسش پیش روی ماست: آیا آماده‌ایم تا چون حاج منصور و یارانش، برای دفاع از وطن و ارزش‌هایمان استوار بمانیم؟