نظریۀ اعتقادی خداوند در عبارت ( بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان )، دلالت دارد بر اینکه: 1- همواره انسانها باید کار خود را با عبارت (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان)، شروع نمایند. 2- همواره انسانها باید تکیه گاه آنها خداوند رحمان و رحیم باشد. 3- همواره باید انسانها موحد باشند. 4- هر آنچه که انسان بر اثر جهل یا زذالت دچار خطا باشد باید بداند که الله با وجود توانمندی غضب و تنبیه انسانهای خطاکار، خداوند رحمان و رحیم است، و اگر آنان توبه کنند و از کار اشتباه خود پشیمان باشند و از خداوند طلب مغفرت و آمرزش نمایند، خداوند بخشنده و مهربان است. 5- خداوند هم رحمانیت و بخشندگیش شامل عموم مرم و خلایق هست و در عین حال خداوند مهربانی خاصش را برای بندگانی که بیشتر تلاش می نمایند که از رهنمودها و خواست خداوند اطاعت نمایند، رحیمی و مهربانی خود را شامل آن دسته از بندگان خاصش می نماید.
نظریات اعتقادی خداوند در عبارتهای (وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿۱﴾ واى بر هر بدگوى عيبجويى (۱( الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿۲﴾ كه مالى گرد آورد و برشمردش (۲( يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿۳﴾ پندارد كه مالش او را جاويد كرده (۳( كَلَّا لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ ﴿۴﴾ ولى نه قطعا در آتش خردكننده فرو افكنده خواهد شد (۴()، دلالت دارد بر اینکه: 1- بدگوئی و عیبجوئی گناه بزرگی می باشد. 2- فرد بدگو باید قبل از سخن گفتن و بد گفتن توجه داشته باشد که خود چه بدیها و رفتارهای ناصحیحی و بر خلاف معیارهای خداپسندانه دارد. 3- بد گو و عیبجوئی که خود مال را جمع آوری می نماید و شمارشش می نماید و می پندارد که مالش موجب جاویدانی و پایداری و توفیق او در دنیا و آخرت می شود؟؟ ( البته چنین نیست، بلکه اطاعت و بندگی خداوند باعث سعادتمندی در دنیا و آخرت می گردد. ) 4- ( وقتی که مال خود را به گناه بدست بیاوری و یا در راه رضایت خداوند و خواست خداوند استفاده ننمائی و عیبهای خود را نبینی و اصلاح ننمائی بلکه بر دیگران ظلم نمائی و از آنها بدگوئی و عیبجوئی نمائی)، قطعاً در آتش خرد کننده ( تکبر و استکبار و خود بزرگ بینی خود ) فرو افکنده می شود و به عبارتی رفتار ناپسند و خودخواهانه و متکبرانه ات موجب سقوطتت در قعر آتش بدی رفتار خودت می گردد. 5- خداوند نتیجه بد اعمال را در قیامت و معادِ اعمال بر اثر رفتارهای بد انسانها بیان نموده است. 6- از اهداف بزرگ خلقت شناخت خواست و انتظارات خداوند و اطاعت و بندگی خداوند می باشد و گرنه عمل به خواست نفس غیر متعالی و بندگی جهالتها و رذائل و خارج شدن از دین خداوند انسانها را از راه و رفتار مورد انتظار خداوند و رضایتمندی الهی باز می دارد.
7- خداوند پیش بینی عاقبت اعمال بد انسانها ( از جمله اعمال بدگوئی و عیبجوئی و دنیا پرستی و انباشته نمودن اموال و مشغول شدن به شمارش آن و غفلت از خواست خداوند و بندگی و اطاعت از خداوند )، را در آیات سوره همزه بیان نموده است.
نظریات اعتقادی خداوند در عبارتهای (وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿۵﴾ و تو چه دانى كه آن آتش خردكننده چيست (۵(
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿۶﴾ آتش افروخته خدا[يى] است (۶( الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿۷﴾ ( آتشی) كه به دلها مى رسد (۷(
إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿۸﴾ و [آتشى كه] در ستونهايى دراز آنان را در ميان فرامى گيرد (۸( فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿۹﴾ در ستونهای كشيده و طولانی! (۹()، دلالت دارد بر اینکه: 1- از نشانه های آتشی که خرد کننده و سوزنده بدیهای انسانها است، عبارت است از: 1- آتشی است که خداوند بر اثر اعمال بد و سرکشیهای انسانها از خواست خداوند به پا می نماید و در واقع اعمال بد انسانها موجب به پا شدن چنین آتش جهنمی هستند. 2- آتش حُطَمَه، همان آتشی هست که به دلها می رسد. 3- آتش حُطَمَه، همان آتشی هست که در ستونهايى دراز آنان را در ميان فرامى گيرد. 4- آتش حُطَمَه، همان آتشی هست که در ستونهای كشيده و طولانی! است. 5- انسانی که طافت این ندارد در حد سر انگشتش بسوزد، چگونه راضی می شود، با خواست خداوند آشنا نشود و از خداوند اطاعت ننماید و سرکشی نماید و مشغول رذائل و عیبجوئی و جمع نمودن مال دنیا شود و از خواست خداوند غفلت و سرکشی نماید تا در آتشی که همه بدنش را در بر می گیرد در معادِ اعمال گرفتار آید.
گل افشان گل محمدی