پیامبر اکرم (ص) فرمودند: خیر المؤمنین من کان مألفة للمؤمنین و لا خیر فیمن لایألف و لایؤلف (بحار الانوار، جلد 71، ص 393)

بهترین مؤمنان، کسی است که محور الفت مؤمنان باشد، کسی که انس نگیرد و با دیگران مأنوس نشود خیری ندارد.

22. مدد الهی در سایه وحدت:

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: ید الله علی الجماعة... (نهج الفصاحه، 11)

دست خدا بر سر جماعت است.

23. وحدت و هماهنگی در حرکتهای نظامی:

امام علی (ع) فرمودند: ... ایاکم و التفرق فإذا نزلتم فانزلوا جمیعا و إذا ارتحلتم فارتحلوا جمیعا (نهج البلاغه، وصیت 11)

از تفرقه و جدایی بپرهیزید، سپس هرگاه در جائی فرود آمدید، همگی فرود آئید و هرگاه کوچ کردید، با هم کوچ کنید.

24. آثار وحدت:

امام علی (ع) فرمودند: ...فانظروا کیف کانوا حیث کانت الاملاء مجتمعة و الاهواء مؤتلفة و القلوب معتدلة و الایدی مترادفة، و السیوف متناصرة و البصائر نافذة و العزائم واحدة ألم یکونوا أربابا فی أقطار الأرضین و ملوکا علی رقاب العالمین (نهج البلاغه، خطبه 192)

پس بنگرید، چگونه بودند «قوم بنی اسرائیل» زمانی که جمعیتها گرد آمده، و اندیشه ها با هم و دلها یکسان و دستها یاور هم و شمشیرها کمک یکدیگر و بینش ها ژرف و تصمیمات یکی بود، آیا در اطراف زمین «شهرها»، بزرگ و بر همه جهانیان حاکم نبودند؟

25. اختلاف، عذاب الهی:

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: ألجماعة رحمة و الفرقه عذاب (نهج الفصاحه، حدیث 23)

جماعت «وحدت»، مایه رحمت و تفرقه، موجب عذاب است.

 26. ذلت، سرانجام اختلاف:

امام علی (ع) فرمودند: ...فانظروا إلی ما صاروا الیه فی اخر أمورهم حین وقعت الفرقة و تشتت الألفة و اختلفت الکلمة و الأفئدة و تشعبوا مختلفین و تفرقوا متحاربین قد خلع الله عنهم لباس کرامته و سلبهم غضارة نعمته و بقی قصص أخبارهم فیکم عبرا للمعتبرین (نهج البلاغه، خطبه 2)

پس بنگرید به آخر کارشان «قوم بنی اسرائیل» آن هنگام که بین آنها تفرقه افتاد، و مهربانی و الفتها بهم خورد و سخنها و دلها مختلف و گروه گروه شدند و به جان هم افتادند و پراکنده گشتند و با هم جنگیدند، پس خداوند، لباس عزت را از تن آنها برکند و فراوانی نعمتش را از آنها گرفت و آنچه باقی مانده، سرگذشت آنان است تا مایه عبرت، عبرت گیرندگان باشد.

27. اختلاف، موجب هلاکت:

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: لا تختلفوا، فإن من کان قبلکم اختلفوا فهلکوا (کنز العمال، حدیث 894)

اختلاف نکنید، آنان که قبل از شما بودند اختلاف کردند و هلاک شدند.

28. اختلاف، گسستن از اسلام:

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: من فارق الجماعة شبرا خلع الله ربقة الإسلام من عنقه (کافی، جلد 1، ص 404 نهج الفصاحه، 69)

هر کس یک وجب از جامعه «مسلمین» دور شود خداوند رشته مسلمانی را از گردن او باز کند .

29. اختلاف، اندوه بزرگ علی (ع):

امام علی (ع) می فرمایند: ...فیا عجبا! و الله یمیت القلب و یجلب الهم من اجتماع هؤلاء القوم علی باطلهم و تفرقکم عن حقکم (نهج البلاغه، خطبه 27)

شگفتا و عجبا! بخدا سوگند، وحدت اینان در راه باطل خود، و پراکندگی شما از راه حق، مایه دلمردگی و فزونی غم و اندوه است.

30. برتری نژادی، هرگز:

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: یا أیها الناس، إن الرب واحد و الاب واحد و إن الدین واحد لیست العربیة لأحدکم اب و لا أم و إنما هی اللسان فمن تعلم العربیة فهو عربی (معالم الحکومه 404)

ای مردم، پروردگار شما یکی است «الله» ، پدر همه شما یکی است «آدم» ، و دین همه یکی است «اسلام»، و عربیت، پدر و مادر هیچ یک از شما نیست، بلکه آن هم یکی از زبانهاست و هر کس زبان عربی را بیاموزد، عربی است.

31. جامعه، یک خانواده بزرگ:

امام سجاد (ع) به زهری فرمودند: ... یا زهری، اما علیک أن تجعل المسلمین منک بمنزلة أهل بیتک، فتجعل کبیرهم بمنزلة والدک، و تجعل صغیرهم بمنزلة ولدک، و تجعل تربک منهم بمنزلة أخیک (بحار الانوار، جلد 68، 230؛ بلاغة الامام علی بن الحسین (ع)، ص 55، باب الخطب)

ای زهری، چه می شود که مسلمانان را مانند اهل خانه خود بدانی، بزرگ آنان را بمنزله پدر خود و کوچکشان را بمنزله فرزند و همسال خود را بمنزله برادرت قرار دهی.

32. خطر تک روی:

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: ثلاثة لاتسأل عنهم: رجل فارق الجماعة و عصی إمامه و مات عاصیا؛ و أمة او عبد ابق من سیده فمات؛ و امرأة غاب عنها زوجها و قد کفاها مؤونة الدنیا فتبرجت بعده، فلاتسأل عنهم (نهج الفصاحه، 24)

از سه کس مپرس؛ الف) مردی که از جماعت مسلمین دوری گزیند، و امام خود را نافرمانی کند، و در آن حال بمیرد. ب) کنیز یا بنده ای که در حال گریز از آقای خود بمیرد. ج) زنی که شوهرش از او دور باشد و مخارج او را بپردازد و در غیبت شوهرش، آرایش و خودنمایی کند، از اینها مپرس.

33. مرگ جاهلی:

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: من فارق الجماعة مات میتة جاهلیة (نهج الفصاحة، 55)

هر کس از گروه «مسلمانان» جدا شود بر مرگ جاهلیت بمیرد.

34. تکرو، شکار شیطان:

امام علی (ع) فرمودند: ...فإن ید الله علی الجماعة و ایاکم و الفرقة فإن الشاذ من الناس للشیطان، کما أن الشاذ من الغنم للذئب (شرح نهج البلاغه، جلد 8، ص 112)

دست خدا بر سر جماعت است، از تفرقه بپرهیزید، زیرا شخص تکرو، شکار شیطان است همانگونه که گوسفند تکرو، طعمه گرگ است.

35. جزای جدایی:

امام صادق (ع) فرمودند: من فارق جماعة المسلمین و نکث صفقة الامام جاء إلی الله أجذم (کافی، جلد 1، ص 405)

هر کس از جماعت مسلمین جدا شود و عهد و پیمان خود را با رهبر بشکند، دست بریده محشور خواهد شد.

36. سبب اختلاف:

امام علی (ع) فرمودند: لو سکت الجاهل ما اختلف الناس (بحار الانوار، ج 75، ص 81)

اگر جاهل سکوت می کرد، مردم اختلاف نمی کردند [سبب بسیاری از اختلافات، سخنهای ناآگاهانه است].

37. پیامدهای اختلاف:

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: ما اختلف أمة بعد نبیها الا ظهر أهل باطلها علی اهل حقها (کنز العمال، حدیث 9)

هیچ امتی پس از پیامبرشان، اختلاف نکردند مگر آنکه گروه باطل بر حق گرایان چیره شدند .

38. دین زدائی:

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: ألا إن فی التباغض الحالقة لا أعنی حالقة الشعر و لکن حالقة الدین (کافی، جلد 2، ص 6)

آگاه باشید که در دشمنی ها، ستردن و تراشیدن نهفته است، اما نه تراشیدن مو، بلکه ستردن دین.

39. تفرقه حق طلبان:

امام علی (ع) می فرمایند: و إنی و الله لأظن أن هؤلاء القوم سید الون منکم باجتماعهم علی باطلهم و تفرقکم عن حقکم و بمعصیتکم إمامکم فی الحق و طاعتهم إمامهم فی الباطل (نهج البلاغه، خطبه 25)

.. بخدا سوگند! گمان دارم اینان قدرت را از شما بگیرند، زیرا آنان بر باطل خویش، وحدت دارند و شما در حق خود پراکنده اید، آنان از رهبر خود در مسیر باطل اطاعت می کنند و شما از رهبر خود در راه حق فرمان نمی برید.

40. اختلاف، آفت اندیشه:

امام علی (ع) فرمودند: ألخلاف یهدم الرأی (نهج البلاغه حکمت 5)

اختلاف، بنیاد «اندیشه درست» را درهم می ریزد.

امید است در روزگاری که شیاطین، بذر نفاق و تفرقه می پاشند تا در سرزمین مقدس اسلام، درخت دشمنی پرورش دهند، با بیداری و یاد آوری سخنان وحدت بخش رسول خدا و ائمه معصومین (ع) نقشه های شوم استکبار، نقش بر آب گردد و خداجویان وحدت اندیش برگرد قرآن و سنت هماهنگ شوند و با رهبری عترت (ع) پرچم استقلال و آزادی را در سراسر گیتی به اهتزاز درآورند.

منبع: چهل حدیث وحدت، محمد حسین فلاح زاده، به نقل از سایت حوزه

 پاورپوینت احادیثی درباره وحدت