به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت الاسلام رمضانی در برنامه سحرنشین با تاکید بر اهمیت پیاده‌سازی قرآن در جامعه، اظهار داشت: جامعه‌ای که قرآن در آن پیاده شود و به روند زندگی افراد تبدیل گردد، هویت مسلمانی پیدا می‌کند و از محجوریت خارج می‌شود.
وی با اشاره به اینکه هویت از تفاوت‌ها شکل می‌گیرد، افزود: تا وقتی پای تفاوت نیامده است وسط، هویت شکل نگرفته است.
وقتی هویت شکل نگرفته، تو همانی، ولو ادعای دیگری داشته باشی.
هویت شیعه‌گی به تفاوتش است.
حجت الاسلام رمضانی با بیان اینکه آثار مال واقعیت هویت است نه ادعای هویت، تصریح کرد: اگر قرآن در یک جامعه پیاده بشود، هویت مسلمانی پیدا می‌کند و آثار مسلمانی دارد.
جامعه رنگ و بو و هویتش متفاوت می‌شود.
وی با ارائه یک مثال، گفت: اگر یک جوان از فقر بترسد و به همین دلیل از ازدواج خودداری کند، این ترس در بین مسلمان، بودایی، مسیحی و غیره مشترک است.
اما وقتی به جوان مسلمان قرآن داده می‌شود، با این آیه روبرو می‌شود که "إِن یَکُونُوا فُقَرَاءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ" (اگر فقیر باشند، خداوند از فضل خود آنان را بی‌نیاز می‌کند).
در این صورت، جوان مسلمان می‌گوید من مشکل مالی دارم و باید ازدواج کنم، زیرا قرآن کریم ازدواج را راهی برای رفع مشکلات مالی می‌داند.
حجت الاسلام رمضانی تاکید کرد: ترس جوان مسلمان با ترس یک بودایی متفاوت می‌شود، شجاعتش متفاوت می‌شود و نتیجه استدلالش متفاوت می‌شود.
تا قرآن را پیاده نکنیم، هویت اسلامی نخواهیم داشت
حجت الاسلام رمضانی در ادامه سخنان خود در برنامه سحرنشین، با استناد به روایتی از امام صادق علیه السلام مبنی بر اینکه "روزی با زن و بچه شماست"، افزود: این تفاوت‌هاست که اسلام‌ساز است.
بنابراین، اگر قرآن پیاده بشود، هویت جامعه اسلامی شکل می‌گیرد و جامعه در فرهنگ، اقتصاد، استدلال و سبک زندگی غربی هضم نمی‌شود.
وی با تاکید بر اینکه قرآن هویت‌ساز است، تصریح کرد: تا ما قرآن را پیاده نکنیم، هویت اسلامی پیدا نخواهیم کرد و تا هویت اسلامی پیدا نکنیم، آثار اسلامی پیدا نخواهیم کرد و تا آثار اسلامی پیاده نشود، نتیجه مسلمانی نخواهیم گرفت، بلکه نتایج کفرآمیز خواهیم گرفت، ولو ادعای اسلام داشته باشیم.
حجت الاسلام رمضانی با بیان اینکه ما باید قرآن را به زندگیمان بیاوریم تا هویت پیدا کنیم، اظهار داشت: این حرف‌ها نافی اسلامی بودن جامعه و حکومت نیست، بلکه مکمل اتفاق‌ها و زحماتی است که حکومت ما هم تا اندازه‌ای که با حکومت غربی در اصل تشکیل، آرمان‌ها، سبک انتخاب رهبران و سبک حکمرانی تفاوت داشته باشد، اسلامی است.
وی با اشاره به اینکه امام راحل (ره) به اندازه تفاوتش با آدم‌های دیگر، کشور ما را مسلمان کرد، افزود: آیا قرآن از محجوریت درآمده است؟
نه، نیامده است.
باید بیشتر تلاش کرد.
باید از جوانان خواست که غم‌ها، شادی‌ها، ترس‌ها، آرزوها و سبک زندگی خود را بنویسند و آقایان حاکم نیز همین کار را بکنند تا مشخص شود چقدر با دیگران تفاوت دارند.
حجت الاسلام رمضانی در ادامه بحث خود در برنامه سحرنشین، به نماد هویت یک جامعه مسلمان اشاره کرد و گفت: قطعاً نماد هویت یک جامعه مسلمان، پذیرش قواعدی است که عقل هیچ کافری به آن نمی‌رسد.
ما به آن می‌گوییم غیب.
در جامعه مسلمان، به غیب معتقدیم، به قواعد و سننی که خدا حاکم است.
در جامعه قرآنی، زن و مرد به دنبال شاد کردن یکدیگرند نه احقاق حقوق
حجت الاسلام رمضانی با اشاره به تفاوت دیدگاه اسلام و تفکرات صهیونیستی در مورد حقوق زن و مرد گفت: در جامعه قرآنی، زن و مرد اصلاً از حقوق خود صحبت نمی‌کنند، بلکه به این فکر می‌کنند که چگونه یکدیگر را شاد کنند، حتی اگر حقشان رعایت نشود.
حاکم شدن شعار حقوق زن و مرد در جامعه که مرد دنبال حقش باشد و زن دنبال حقش، یک شعار صهیونیستی است.
او با بیان اینکه در اسلام، مرد نوکر زن است و زن نوکر مرد، افزود: هیچ‌کس دنبال حق خودش نیست و کسی زیر یک سقف نرفته که حق خود را از حلقوم دیگری بیرون بکشد.
وی با اشاره به روایتی از امام صادق علیه السلام و کنیزش، گفت: در خانه مسلمان نباید ترس وجود داشته باشد.
امام به کنیزش گفته بود که به پشت بام نرود.
کنیز، بچه امام را بغل کرده بود و داشت به بالا می‌رفت که ناگهان امام صادق را دید و هول کرد و بچه افتاد و فوت کرد.
امام صادق به کنیز گفت: اجل بچه رسیده بود و تو هم عمداً او را نینداختی.
ناراحتی من از این است که تو از من ترسیدی، بیشتر از این است که بچه‌ام فوت کرده باشد.
در خانه یک مسلمان، اعضای خانواده از هم بترسند، خطرناک‌تر از این است که اعضای خانواده بمیرند.
حجت الاسلام رمضانی در پایان گفت: خدا خوشبختی ما را می‌خواهد.
بیایید مسلمان شویم.
خدا، خدای همه جاهایی است که در آن گناه می‌شود.
هویت اسلامی، آثار اسلامی، قواعد غیبی و سنن الهی در جامعه قرآنی پیاده می‌شود.
حیف نیست این کتاب روی طاقچه‌ها خاک بخورد یا فقط خوانده شود؟
انتهای‌پیام/