یکی از اتفاقات جالب «هلال»، استفاده از هوش مصنوعی برای طراحی تصاویر بعضی آیتم های میان برنامه است. سازندگان که می دانستند نریشن آیتم ها را با باید با تصاویر تزیینی همراه کنند، برای این تصاویر دست به استفاده از هوش مصنوعی زدند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، برنامه «هلال» که شبکه یک سیما در شب‌های ماه مبارک رمضان، در ساعات پایانی شب روی آنتن می‌برد، ویژه‌برنامه افطار این شبکه است که امسال برای اولین بار، از زمان افطار فاصله گرفته و اگرچه بخشی از ظرفیت جذب مخاطب خود را از دست داده، اما همچنان دیدنی‌ست و برای تماشاگران تلویزیون جذابیت‌هایی دارد.
از آنجا که میزانسن برنامه، بر اساس یک میهمانی کوچک و جمع‌جور برای مهمانان برنامه در خانه مجریان آن طراحی شده، همه‌چیز از نظر ساختاری حول این ایده می‌چرخد.
شهرام شکیبا و ستاره‌سادات قطبی با پوششی متناسب یک میهمانی خودمانی و به عنوان زوج میزبان، جلوی دوربین حاضر می‌شوند و مدعای اجرای برنامه ندارند.
آن‌ها گفتگو را هم تقریبا با همین فرمان پیش می‌برند.
خودمانی بودن فضا که برای تماشاگران نیز تا حد مناسبی دلنشین و قابل باور از آب درآمده، توانسته به مهمانان برنامه که عموما افرادی غیررسانه‌ای به شمار می‌روند، برای روایت زندگی و خاطرات‌شان کمک کند.
در برخی قسمت‌ها مثل خلبان قسمت اول که مهمان هم جلوی دوربین راحت است و خوب صحبت می‌کند، گپ و گفت بسیار بهتر جلو می‌رود و جذابیت بیشتری می‌یابد.
شیرینی و بامزگی لهجه خارجی‌هایی که فارسی را به عنوان زبان چندم آموخته‌اند، از جمله جذابیت‌های دائمی گفتگوهای این برنامه است که در اغلب قسمت‌ها وجود دارد و توجه تماشاگران را جلب می‌کند.
شهرام شکیبا که در خصوص مسائل فرهنگی به‌ویژه شعر و ادبیات تخصص و دانش کافی دارد، انتخاب مناسبی برای اجرای «هلال» به شمار می‌آید.
در مقابل، از جمله ضعف‌های گفتگوهای این برنامه، می‌توان به نقش نسبتاً کمرنگ ستاره‌سادات قطبی در گفتگوهای این برنامه، در برابر همسرش شهرام شکیبا اشاره کرد؛ گویی گفتگوها را بیشتر مجری مرد برنامه به پیش می‌برد و همتای او نقش جدّی در آن ندارد.
از لحاظ تولیدی، «هلال» در شرایط خوبی قرار دارد و روشن است که با دکور بزرگ، شکیل و البته مهمانان خارجی، هزینه و زحمت قابل توجهی داشته و سرسری تولید نشده است.
سازندگان البته از جای‌جای دکور استفاده کرده‌اند و بابهانه و بی‌بهانه، گفتگو را در چند بخش دکور پیش می‌برند تا با تنوع میزانسن، چشم تماشاگر خسته نشود و بتواند برای حدود 90 دقیقه، برنامه‌ای گفتگومحور را پیگیری کند.
یکی از اتفاقات جالب «هلال»، استفاده از هوش مصنوعی برای طراحی تصاویر بعضی آیتم‌های میان‌برنامه است.
سازندگان که می‌دانستند نریشن آیتم‌ها را با باید با تصاویر تزیینی همراه کنند، برای این تصاویر دست به استفاده از هوش مصنوعی زدند و نتیجه، چیزی متفاوت از خیل آیتم‌های مشابه در برنامه‌های دیگر از آب درآمده که کارکرد اصلی‌شان ارائه بعضی اطلاعات کلی است.
مجموعه برنامه «هلال» که البته گاه دچار افت ریتم می‌شود، در مجموع برنامه‌ای قابل قبول است که خصوصا با روایت قصه‌های خانواده‌های چندفرهنگی و پرداختن به زندگی مسلمانان در کشورهای مختلف، برای طیف قابل توجهی از تماشاگران جذابیت دارد و از قضا با فضای آرام و خانوادگی‌اش برای پخش در ساعات پایانی شب تناسب یافته است.
انتهای پیام/