به گزارش مشرق، «MBC Arabi» با دلارهای نفتی و قلم‌های مزدور، در پی آن است چهره‌ای موجه از یکی از تاریک‌ترین شخصیت‌های تاریخ اسلام ارائه کند؛ مردی که خون برادران رسول خدا (ص) را بر زمین ریخت و کاخ‌های شام را بر ویرانه‌های عدالت بنا نهاد.
در دوران فعلی که حقیقت زیر چکمه‌های دلار و دوربین به زانو درآمده، سریال «معاویه» را نه باید یک اثر نمایشی، بلکه باید یک پروژه ایدئولوژیک، یک کودتای تصویری و یک تحریف‌نامه سینمایی خواند.
این سریال، آجر به آجر بر دیوار دروغ بنا شده است؛ از بودجه‌های نجومی آل‌سعود گرفته تا روایتی که در آن خون سرخ حقیقت به دست اموی‌ستایی سعودی به تاریکی کشیده می‌شود.
بتن تحریف بر ستون‌های تزویر
سینما همان قدر که می‌تواند آینه‌ای باشد برای انعکاس حقیقت، می‌تواند پتکی باشد در دستان اربابان قدرت برای کوبیدن واقعیت.
آنچه در «معاویه» می‌بینیم، نه یک روایت تاریخی، که سناریویی حساب‌شده برای تبرئه قاتلان حقیقت است.
از همان لحظه‌ای که دوربین در استودیوهای حمامات تونس، کاخ‌های زرین اموی را به تصویر می‌کشد، مشخص است قرار نیست اینجا نامی از غربت کوچه‌های مدینه و مویه‌های سرخ فاطمیه برده شود.
به‌راستی آیا قرار نبود سینما، آینه‌ای باشد که واقعیت را بی‌هیچ بزک و پرده‌پوشی، برابر چشم مخاطب قرار دهد؟
پس چرا وقتی نوبت به رویدادهای تلخ تاریخ اسلام می‌رسد، این آینه شکسته و غبارآلود می‌شود؟
مگر نه آنکه معاویه، نخستین کسی بود که سلطنت را جایگزین خلافت کرد و شریعت را در پای سیاست قربانی ساخت؟
چرا اکنون در این سریال، او را در قامت یک سیاستمدار مدبر نشان می‌دهند و نه دسیسه‌گری که خون صحابه را بر سر قدرت بر زمین ریخت؟
MBC و بازی با آتش
این نخستین بار نیست که رسانه‌های وابسته به آل‌سعود، تلاش می‌کنند تاریخ را مطابق میل خود بازنویسی کنند اما سریال «معاویه» پا را فراتر از تحریف گذاشته و به تلاشی سازمان‌یافته برای قدیس‌سازی از بنی‌امیه بدل شده است.
همان‌هایی که قرآن را بر سر نیزه کردند، اکنون دوربین بر دوش گرفته‌اند تا تاریخ را نیز همانند اسلام مصادره کنند.
مگر می‌شود تصویری از تاریخ اسلام ارائه کرد اما آن روز را نادیده گرفت که حجر بن عدی را به جرم وفاداری به امیرالمؤمنین به شهادت رساندند؟
مگر می‌توان سپاه جمل و صفین را در قاب تصویر گنجاند اما نگفت که معاویه چگونه بر سر اسلام، شمشیر خویش را آغشته به نیرنگ کرد؟
تصویرسازی مغرضانه، دروغ‌های خوش‌رنگ
چگونه می‌توان پذیرفت سریالی که خود را اثری تاریخی می‌نامد، چهره امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام را به تحریف بکشد اما معاویه را در لباسی از وقار و تدبیر نشان دهد؟
چگونه می‌توان چشم بر این واقعیت بست که قاتلان حجر بن عدی و عمرو بن حمق امروز بر پرده نقره‌ای تطهیر می‌شوند؟
اگر قرار باشد تصویری سینمایی از تاریخ اسلام ارائه شود، آیا نباید آن میدان صفینی را نشان داد که در آن، سپاه معاویه با نیرنگ و فریب قرآن را سپر شمشیرها کرد؟
آیا نباید آن روزگار تاریکی را به تصویر کشید که در آن، هزاران منبر به لعن علی (ع) آراسته شد؟
اما نه، MBC تصمیم گرفته است تاریخ را از زاویه نگاه کاخ‌نشینان ببیند، نه مظلومان و محرومان.
بازیگری که اسکار تحریف را می‌گیرد
تصویرسازی این سریال، دروغی خوش‌رنگ است، درست مانند تصاویری که رسانه‌های قدرت از خود منتشر می‌کنند؛ نوری مصنوعی بر چهره‌ای که در حقیقت غرق در تاریکی است.
لجین اسماعیل، بازیگر نقش معاویه، شاید نقش خود را خوب بازی کند اما او تنها یک عروسک در دست کارگردانی است که مأموریتش، رنگ‌پاشی بر چهره خونین تاریخ است.
ایاد نصار نیز در نقش امیرالمؤمنین، حضوری کمرنگ دارد، چنان که گویی حتی ذوالفقار نیز در دست او سنگینی می‌کند!
این ضعف بازیگری نیست، بلکه سیاستی است که نمی‌خواهد نور علی (ع) از پرده سینما به چشم مردم برسد.
ماجرای همیشگی: اسلام آمریکایی، تشیع درباری
وطن امروز در ادامه نوشت: ساخته شدن چنین آثاری اتفاقی نیست.
این پروژه بخشی از همان راهبرد اسلام آمریکایی است.
در این پروژه همه چیز باید مطابق میل قدرت‌های حاکم باشد؛ پروژه‌ای که در آن یزید یک سیاستمدار است نه یک شراب‌خوار عیاش، شمر یک فرمانده نظامی است نه قاتل فرزند رسول خدا (ص) و معاویه؟
یک سیاستمدار زیرک، نه مؤسس سنت ریا و ستم.
«معاویه» تنها یک سریال نیست؛ بخشی از یک جنگ رسانه‌ای است؛ نبردی که در آن حقیقت در محاصره دروغ قرار گرفته است.
تاریخ اما نشان داده اگرچه کاخ‌های شام روزی بر بلندای قدرت ایستادند ولی سرانجام در توفان حقیقت فرو ریختند.
امروز نیز اگرچه برخی می‌کوشند تاریخ را تحریف کنند اما حقیقتی که در دل شیعه زنده است، هرگز خاموش نخواهد شد.
اگر روزی شام مرکز فتنه بود، امروز حق در هر کوچه و خیابان نجوا می‌شود و آنکه در مسیر حقیقت ایستاده باشد، دیر یا زود تیغ بیداری را خواهد چشید.