به گزارش مشرق، در دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان آمده است:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‌
«اللهمّ قوّنی فیهِ علی إقامَةِ أمْرِکَ واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ و أوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُکْرَکَ بِکَرَمِکَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْکَ و سِتْرِکَ یا أبْصَرَ النّاظرین»
«خدایا نیرومندم نما در آن روز به بپا داشتن فرمانت، و بچشان در آن شیرینی یادت را، و مهیا کن مرا در آن روز برای انجام سپاسگزاریت، به کرم خودت نگهدار مرا در آن روز به نگاه‌داریت و پرده‌پوشی خودت، ای بیناترین بینایان.»
حجت‌الاسلام والمسلمین محمد علی رضاپور -استاد حوزه و سخنران برجسته- در مورد تفسیر دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان گفت: در دعای روز چهارم، ما چهار خواسته ویژه را مطرح می‌کنیم، اولین خواسته ویژه‌ای که از خداوند داریم این است که خدایا به ما قوت و قدرتی بده که بتوانیم ‌امر شما را انجام دهیم.
این بدان معناست که انسان در بسیاری از موارد توان انجام امور شخصی را دارد حتی ممکن است فرد توانمندی باشد اما قوت و قدرت انجام‌ امور الهی را ندارد، مثلا در ایام ماه مبارک رمضان به هر دلیلی روزه‌اش را نمی‌گیرد یا نمازش را اقامه نمی‌کند و حتی احکام فردی و اجتماعی خود را انجام‌ نمی‌دهد، با اینکه توان دارد اما در محیط جنگ و جهاد قرار نمی‌گیرد.
وی ادامه داد: بنابراین خداوند باید به انسان قوت بدهد از جنس قوتی که بتواند امور الهی را انجام دهد.
در دعای کمیل هم منظور از جوارح قدرت بازو و بدن ورزیده نیست بلکه قوت برای خدمت به خداوند است.
این استاد حوزه خاطرنشان کرد: دومین چیزی که از خداوند در این دعا می‌خواهیم حلاوت و شیرینی ذکر او است.
برخی با خداوند حرف می‌زنند و ذکر او را می‌گویند ولی از آن لذت نمی‌برند و شیرینی آن‌ را احساس نمی‌کنند، بنابراین باید از خداوند بخواهیم که لذت ذکر و مناجات و نماز و روزه‌ خودش را به ما بدهد.
شهید سلیمانی در نامه‌ای که به برادر زاده خودش می‌نویسد اگر تو یکبار شیرینی نافله شب را درک کنی دیگر آن را رها نمی‌کنی پس شیرینی عمل برای انسان صالح حرکت ایجاد می‌کند.
حجت‌الاسلام رضاپور خاطرنشان کرد: سومین نکته در این دعا مقام شکر است، ما از خداوند می‌خواهیم ما را کمک‌ کند بتوانیم ادای شکر داشته باشیم.
به قول سعدی (از دست و زبان که برآید کز عُهدهٔ شکرش به‌درآید؟) واقعا اینجوری است که انسان توان شکرگذاری تمام نعمت‌های الهی را نداریم، ظرف وجودی انسان و این دنیا آنقدر وسعت دارد که انسان نمی‌تواند شکرگذار تمام نعمت‌ها باشد، اما اگر خداوند عنایت کند انسان می‌تواند گاهی تمام نعمات را شکر کند مثل شب‌های قدر که خداوند تمام اعمال و شکرگذاری‌های انسان را ضریب می‌دهد و در اینجا از خداوند می‌خواهیم که بتوانیم مقام شکر او را به جا بیاوریم که مقام عجیبی است.
در خمسه عشر امام سجاد(ع) هم یک‌ مناجات برای شاکرین نگارش کردند.
وی افزود: نکته چهارم اینکه از خداوند می‌خواهیم به ما توفیق دهد که بتوانیم در ناحیه پرده‌پوشی او قرار بگیریم، یعنی دیگران از گناهان ما مطلع نباشند.
یعنی اینکه وقتی در محضر خداوند می‌رویم ما را از جنبه ستار بودن خود بپذیرید و گناهان ما را نبیند، گاهی انسان‌ها از خداوند طلب می‌کنند گناهان ما را بپوشان و دیگران متوجه گناهان ما نشوند اما همین ‌افراد گاهی خودشان در مقام‌ پرده‌پوشی دیگران نیستند و وقتی از اشتباه دیگران اطلاع پیدا می‌کنند آن را فریاد می‌زنند و این خودش از همان نقض غرض‌هایی است که باید به آن توجه کنیم.
این استاد حوزه یادآور شد: ضمنا یکی از بدترین کارهایی که انسان مومن می‌تواند انجام دهد این است که اهل فریاد زدن گناه خودش باشد و به گناه خودش افتخار کند مثل برخی موارد که در فضای مجازی شاهد هستیم و برخی گناهان خود را ‌عادی‌سازی می‌کنند.
این افراد نه تنها به سمت پرده‌پوشی خدا نمی‌روند بلکه گناهان خود را فریاد می‌زنند.
حجت‌الاسلام‌ رضاپور ابراز کرد: فراموش نکنید که خداوند بر همه چیز آگاه و ناظر است و همه چیز را با جزییات و با دقت می‌بیند، چشم خداوند چشمی نیست که صحنه‌ای را نبیند و آن‌ را ثبت نکند و با اینکه او نسبت به همه وقایع آگاه است و همه ‌چیز را در عمق آن می‌بیند اما از او می‌خواهیم که در مقام‌ ستاری خودش به ما لطف کند و گناهان ما را چشم‌پوشی کند.