۱

۰.امام على عليه‌السلام:
اَلتَّوَكُلُّ عَلَى اللّه‌ِ نَجاةً مِنْ كُلِّ سوءٍ وَحِرْزٌ مِنْ كُلِّ عَدُوٍّ؛^۱

۰.توكل بر خداوند، مايه نجات از هر بدى و محفوظ بودن از هر دشمنى است.

۲

۰.امام على عليه‌السلام:
مَنْ تَوكَّلَ عَلَى اللّه‌ِ ذَلَّتْ لَهُ الصِّعابُ وَتَسَهَّلَتْ عَلَيْهِ الأَْسْبابِ؛^۲

۰.هر كس به خدا توكل كند، دشوارى‌ها براى او آسان مى‌شود و اسباب برايش فراهم مى‌گردد.

۳

۰.رسول اكرم صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:
مَنْ تَوَكَّلَ عَلَى اللّه‌ِ كَفاهُ مَؤنَتَهُ وَرِزْقَهُ مِنْ حَيْثُ لايَحْتَسِبُ؛^۳

۰.هر كس به خدا توكل كند، خداوند هزينه او را كفايت مى‌كند و از جايى كه گمان نمى‌برد به او روزى مى‌دهد.

۴

۰.امام صادق عليه‌السلام:
إِنَّ الغِنى وَالْعِزَّ يَجولانِ فَإِذا ظَفِرا بِمَوْضِعِ التَّوَكُّلِ أَوْ طَنا؛^۴

۰.بى‌نيازى و عزّت به هر طرف مى‌گردند و چون به جايگاه توكل دست يافتند در آنجا قرار مى‌گيرند.

۵

۰.امام باقر عليه‌السلام:
مَنْ تَوَكَّلَ عَلَى اللّه‌ِ لايُغْلَبُ وَمَنِ اعْتَصَمَ بِاللّه‌ِ لايُهْزَمُ؛^۵

۰.هر كس به خدا توكل كند، مغلوب نشود و هر كس به خدا توسل جويد، شكست نخورد.

۶

۰.رسول اكرم صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:
اَلتَّوَكُّلُ بَعْدَ الْكَيْسِ مَؤْعِظَةٌ؛^۶

۰.توكّل كردن (به خدا) بعد از به كار بردن عقل، خود موعظه است.

۷

۰.رسول اكرم صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:
اَلطِّيَرَةُ شِرْكُ وَمامِنّا إِلاّ وَلكِنَّ اللّه‌َ يُذْهِبُهُ بِالتَّوَكُّلِ؛^۷

۰.فال بد زدن شرك‌است‌وهيچ‌كس‌ازمانيست‌مگراين‌كه‌به‌نحوى‌دستخوش فال بد زدن مى‌شود، اما خداوند با توكل به او آن را از بين مى‌برد.

۸

۰.رسول اكرم صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:
رَأى رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله قَوْما لا يَزْرَعونَ قالَ: ما أَنْتُمْ؟ قالوُا: نَحْنُ الْمُتَوَكِّلونَ، قالَ: لا، بَلْ أَنْتُمْ المُتَّكِلونَ؛^۸

۰.رسول اكرم صلى‌الله‌عليه‌و‌آله گروهى را كه كشت و كار نمى‌كردند، ديدند و فرمودند: شما چه كاره‌ايد؟ عرض كردند ما توكل كنندگانيم. فرمودند: نه، شما سر باريد.

۹

۰.امام كاظم عليه‌السلام:
لَمّا سُئِلَ عَنْ قَوْلِهِ تَعالى: (وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللّه‌ِ فَهُوَ حَسْبُهُ) ـ: اَلتَّوَكُّلُ عَلَى اللّه‌ِ دَرَجاتٌ، مِنْها أَنْ تَتَوَكَّلَ عَلَى اللّه‌ِ فى اُمورِكَ كُلِّها فَما فَعَلَ بِكَ كُنْتَ عَنْهُ راضيا تَعْلَمُ أنَّهُ لايَألوكَ خَيْرا وَفَضْلاً وَتَعْلَمُ أَنَّ الْحُكْمَ فى ذلِكَ لَهُ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللّه‌ِ بِتَفويضِ ذلِكَ إِلَيْهِ وَثِقْ بِهِ فيها وَفى غَيْرِها؛^۹

۰.در پاسخ به سؤال از آيه «و هر كس به خدا توكل كند او براى وى بس است» توكل كردن بر خدا درجاتى دارد: يكى از آنها اين است كه در تمام كارهايت به خدا توكل كنى و هر چه با تو كرد از او خشنود باشى و بدانى كه او نسبت به تو از هيچ خير و تفضّلى كوتاهى نمى‌كند و بدانى كه در اين باره حكم، حكم اوست، پس با واگذارى كارهايت به خدا بر او توكل كن و در آن كارها و ديگر كارها به او اعتماد داشته باش.

۱۰

۰.رسول اكرم صلى‌الله‌عليه‌و‌آله:
يَقولُ اللّه‌ُ عَزَّوَجَلَّ ما مِنْ مَخْلوقٍ يَعْتَصِمُ دونى إِلاّ قَطَعْتُ أسْبابَ السَّماواتِ وَأسبابَ الأَْرْضِ مِنْ دونِهِ فَإِنْ سَأَلَنى لَمْ اُعْطِهِ وَإِنْ دَعانى لَمْ اُجِبْهُ؛^۱۰

۰.خداوند عزوجل مى‌فرمايد: هيچ مخلوقى نيست كه به غير من پناه ببرد، مگر اين كه دستش را از اسباب و ريسمان‌هاى آسمانها و زمين كوتاه كنم، پس اگر از من بخواهد عطايش نكنم و اگر مرا بخواند جوابش ندهم.