تقریظ رهبر معظم انقلاب بر کتاب "آخرین فرصت"، خاطرات رفعت قافلان‌کوهی، همسر شهید علی کسایی که به قلم سمیرا اکبری نوشته شده است، به زودی منتشر خواهد شد.
به گزارش مشرق، تقریظ مقام معظم رهبری بر کتاب "آخرین فرصت"، نوشته سمیرا اکبری، به زودی منتشر خواهد شد.
این اثر روایتی است از زندگی شهید علی کسایی از زبان همسرش، خانم رفعت قافلان‌کوهی.
کتاب که از سوی به‌نشر به چاپ رسیده و تاکنون ۲۰ بار بازنشر شده، روایتی ساده دارد از زندگی یک زوج در دهه ۶۰ در فراز و فرودهای وقایع سیاسی اجتماعی آن ایام.
شهید علی کسایی در عید غدیر سال ۱۳۳۴ در شیراز به دنیا آمد.
سال ۱۳۵۰ در رشتۀ کارشناسی زبان و ادبیات عرب در دانشگاه فردوسی مشهد پذیرفته شد.
هم زمان تحصیلات حوزوی خود را در حوزه علمیه مشهد آغاز و از محضر علمایی مانند میرزا جواد تهرانی، آیت‌الله خامنه‌ای و آیت الله فلسفی کسب فیض کرد.
پس از پایان تحصیلات دانشگاهی دوره سربازی خود را در مرکز پیاده شیراز گذراند.همزمان با اوج‌گیری انقلاب، فعالیت‌های انقلابی زیادی علیه رژیم شاه داشت و بسیاری از مواقع با همان لباس سربازی، اعلامیه ها و نوارهای امام خمینی(ره) را مخفیانه به پادگان می‌برد و سربازان را با نهضت امام آشنا می‌کرد.
همچنین در تظاهرات خیابانی دوران انقلاب شرکت می‌کرد.
با پیروزی انقلاب اسلامی، به توصیۀ شهید محراب، آیت‌الله دستغیب در ارتش ماند و در عقیدتی سیاسی این نهاد،مشغول خدمت شد.
این شهید بزرگوار زندگی‌اش را وقف آموزش، تفسیر قرآن و نهج‌البلاغه کرده بود و در مساجد شیراز کلاس‌های درس تفسیر نهج‌البلاغه برگزار می‌کرد.
در رادیو و تلویزیون و پادگان‌های شهرهای مختلف نیز در مورد نهج البلاغه سخنرانی داشت.
حتی با حضور در زندان عادل آباد شیراز، برای زندانیان سیاسی، خصوصا گروه منافقین، با محور نهج البلاغه سخنرانی و روشنگری می‌کرد.
افرادی از همین منافقین هم با صحبت‌های وی متحول شدند.
شهید کسایی در سن ۲۵ سالگی با خانم«رفعت قافلان کوهی» که از شاگردانش در کلاس نهج‌البلاغه بود ازدواج کرد وخطبه عقد این دو بزگوار، توسط امام خمینی(ره) جاری شد که ثمرۀ ازدواج آنها چهار فرزند بود.
حضور علی کسایی به‌عنوان یک ارتشیِ مکتبی، خاری در چشم منافقین بود، آنها در شهریور ۱۳۶۰ قصد ترور وی را داشتند که در اثر این حمله به‌سختی مجروح شد ولی به لطف خداوند، پس از مدتی سلامتی خود را بازیافت.
با شروع جنگ تحمیلی وی راهی جبهه‌های نبرد شد و پس از چند نوبت حضور در عملیات‌های مختلف، در مرداد ماه سال۶۶ در منطقه عملیاتی سومار و ارتفاعات ۴۰۲ به شهادت رسید.