به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمان، کرمان، 13 دی‌ماه سال گذشته میزبان واقعه‌ای بود که قلب ایران را لرزاند.
مراسم چهارمین سالگرد شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی در حالی که با حضور جمع کثیری و باشکوهی از زائران و دوستداران این سردار پرافتخار در حال برگزاری بود، تروریست‌های بزدل دست به عملیات تروریستی زدند.
حادثه‌ای که به‌دست تروریست‌ها رقم خورد و به شهادت رسیدن 97 نفر و مجروح شدن بیش از 400 نفر انجامید.
مردمی که آمده بودند تا یاد سردار و قهرمانشان را گرامی بدارند، قربانی خشونت بی‌پایان و عملیات بزدلانه تروریستی نوچه‌های استکبار جهانی شدند.
این زائران که از اقصی نقاط کشور گردهم آمده بودند، در محلی که قرار بود مأمنی برای عزاداری، تجدید عهد با شهید حاج قاسم و یادآوری مقاومت باشد، با چهره‌ زشت ترور مواجه شدند.
حادثه‌ای که نه تنها خانواده‌های زیادی را داغدار کرد، بلکه زخمی عمیق بر پیکر جامعه گذاشت و یادآور خطراتی بود که همواره در کمین امنیت و آرامش مردم قرار دارد.
حضور دوباره در جایگاه درد و عشق و ‌وفاداری
امسال همان مردمی که سال گذشته شاهد از دست دادن عزیزانشان بودند، با دلی پر از اندوه و عشقی پایان‌ناپذیر به گلزار شهدای کرمان بازگشتند.
زائرانی که آمده بودند تا در کنار مزار شهدای حادثه کرمان و سردار دل‌ها، یاد شهدا را زنده نگه دارند.
این بار اما فضای حضورشان متفاوت بود؛ هر قبر، هر نام و هر خاطره نشانه‌ای از مظلومیت و پایداری بود که در دل‌ها حک شده است.
از جمله نقاط برجسته این مراسم، تجمع مردم در کنار مزار کودکی بود که به نماد حادثه تبدیل شده است.
کاپشن صورتی، کودکی که در روز نخست حادثه، به دلیل ناشناخته بودن هویتش، این‌گونه نامگذاری شد، به تصویر غم‌انگیزی از مظلومیت و بی‌گناهی بدل گشته است.
کاپشن صورتی، نمادی از مظلومیت
مزار این کودک، امسال مرکز توجهات بسیاری بود.
زائران با نگاهی آمیخته به اندوه و افتخار گرد مزارش جمع شده و نامش را بر زبان می‌آوردند.
«کاپشن صورتی» با نام ریحانه سلطانی‌نژاد، حالا دیگر فراتر از یک نام است، او نماد مظلومیت مردمی است که قربانی نفرت‌افروزی و بی‌رحمی تروریست‌ها شدند.
این کاپشن، از نخستین لحظات حادثه، در عکس‌ها و گزارش‌ها به چشم آمد و حالا، نمادی از بی‌صدایی در برابر هیاهوی تروریست‌هایی که گوش به فرمان استکبار جهانی هستند، شده است.
در کنار مزار این کودک و دیگر شهدای حادثه تروریستی، بسیاری از زائران به ذکر خاطرات و دعا مشغول بودند.
دختر بچه‌ای با لباسی صورتی، به‌گونه‌ای که گویی با شهید کاپشن صورتی پیوندی خاص دارد، گل بر سر مزار گذاشت.
مادران با اشک در چشم، فرزندانشان را به نزدیکی مزار برده و زمزمه می‌کردند که اینجا قلب‌هایی پاک و بی‌گناه از تپش بازمانده‌اند.
پایان‌بندی: از غم تا امید
سالگرد این حادثه تروریستی، نه فقط فرصتی برای عزاداری، بلکه تجدید عهدی با راه شهدا و آرمان‌هایشان بود.
مردم کرمان و ایران با حضور پرشور خود، پیام ایستادگی و مقاومت در برابر ظلم و ترور را به جهانیان اعلام کردند.
این مراسم نشان داد که یاد شهدا همچنان زنده است و خون آنها در رگ‌های جامعه جاری است.
با وجود داغی که این حادثه بر دل‌ها نشاند، حضور مردمی که همچنان پرچم یاد شهدا را برافراشته نگه داشته‌اند، نشان از امید و پایداری دارد.
از دل این غم، نوید ایستادگی می‌آید؛ ایستادگی‌ که در مزار شهید کاپشن صورتی و دیگر شهدا تجلی یافته و روحیه‌ی مقاومت را در قلب‌های مردم زنده نگه داشته است.
انتهای پیام/