به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب آمریکا در روزها و هفته‌های گذشته با مطرح کردن ایده‌هایی توسعه‌طلبانه زوایای جدیدی از سیاست موسوم به «اول آمریکا» را به معرض نمایش گذاشته و البته متحدان واشنگتن را در نگرانی درباره دور دوم حضورش در کاخ سفید فرو برده است.
ترامپ چند روز پیش ابتدا در قالب پیامی که ظاهراً در قالب شوخی تنظیم شده بود، گفت که کانادا باید به ایالت پنجاه و یکم ایالات متحده تبدیل شود.
او در تروث‌سوشال نوشته بود: «هیچ کس نمی تواند پاسخ دهد که چرا ما بیش از 100 میلیون دلار در سال به کانادا یارانه می‌دهیم؟
معنی ندارد!
بسیاری از کانادایی‌ها می‌خواهند کانادا به پنجاه و یکمین ایالت آمریکا تبدیل شود.»
وی ادامه داد: «آنها به میزان زیادی در مالیات و حفاظت نظامی صرفه جویی خواهند کرد.
من فکر می‌کنم این یک ایده عالی است.
ایالت 51!!!»
او در روزهای بعدتر با بیان اینکه جمهوری پاناما «هزینه‌های سنگینی» از کشتی‌ها و شناورهای آمریکایی دریافت می‌کند و چنانچه این رویه کنار گذاشته نشود بایستی کنترل کانال پاناما به ایالات متحده آمریکا بازگردد.
رئیس‌جمهور پاناما در واکنش به این ادعا گفت که هر متر مربع از این کانال و محوطه اطراف آن تنها به کشور پاناما تعلق دارد.
ترامپ علاوه بر این تمایلی که در دور اول ریاست‌جمهوری‌اش برای خریداری سرزمین «گرینلند» ابراز کرده بود را تکرار کرد که بلافاصله با واکنش مقام‌های دانمارک روبرو شد.
سیاست اول آمریکا بهانه‌ای برای اعمال سیاست امپریالیستی
تحلیلگران می‌گویند دونالد ترامپ در واقع قصد تصرف هیچ یک از این مناطق را ندارد اما بیانات او به معنی آن است که سیاست «اول آمریکا» به دنبال زورگویی و تهدید به دست‌درازی به خاک دیگر کشورها است تا ترامپ بتواند تصویر مطلوب از خودش را برای شهروندان کشورش به نمایش بگذارد.
دیو لاولر، تحلیلگر مسائل آمریکا در پایگاه آکسیوس درباره این اظهارات ترامپ می‌نویسد: «این بخشی از سناریوی سیاست خارجی ترامپ یا در واقع "عدم سیاست خارجی" او ست.
حرف‌های جنجالی و تندی بر سر زبان می‌آورد، گاه آنها را به عمل تبدیل می‌کند اما اغلب کاری انجام نمی‌دهد.
لاولر همچنین نوشته ترامپ هیچ اعتقادی به «نظم جهانی» ندارد و تصورش این است که به هم زدن موازنه با شرکا- یا در صورت امکان به حاشیه راندن آنها- بیشتر در راستای منافع آمریکا است.
با این حال، حتی اگر طرح‌های او چندان جدی نباشند نمی‌توان آنها را نادیده گرفت.
نشریه پولیتیکو هم در تحلیلی بر این اظهارات ترامپ نوشته اگر این تهدیدها گواهی هستند مبنی بر اینکه سیاست «اول آمریکا» دارای مولفه‌های مداخله‌جویانه نیز هست؛ آنها را می‌توان یادآور نحوه پیشبرد سیاست خارجی توسط ترامپ هم دانست که عبارت است از ترکیبی از تهدیدها، سردرگمی، رفتارهای خودسرانه و میزانی از پیش‌بینی‌ناپذیری.
دیوید کارنی، از استراتژیست‌های ارشد حزب جمهوری‌خواه که به مدت یک سال جزو مشاوران تبلیغات انتخاباتی ترامپ بود روز پنجشنبه در گفت‌وگو با پولیتیکو مدعی شد که اظهارات ترامپ ممکن است بخشی از راهبرد او برای فراهم کردن بستر مذاکرات باشد.
کارنی گفته که ترامپ در دور اول ریاست‌جمهوری خود بین سال‌های 2017 تا 2021 با تهدید به خروج از ناتو توانست اعضای این ائتلاف را وادار کند هزینه‌های دفاعی‌شان را افزایش دهد.
او گفت که پیش‌بینی‌ناپذیری ترامپ، در برخی از سناریوها یک ارزش محسوب می‌شود.
با وجود این، رفتارهای دمدمی‌مزاج و خودسرانه دونالد ترامپ بیشتر از آنکه به پیشبرد سیاست خارجی و منافع امنیتی آمریکا کمک کرده باشند به آنها ضربه زده‌اند.
به عنوان مثال، تصمیم ناگهانی او برای خارج کردن برخی از نظامیان آمریکا از سوریه در سال 2018 بدون مشورت با تیم امنیتی و متحدان آمریکا با انتقادهای گسترده‌ای حتی از سوی هم‌حزبی‌های ترامپ مواجه شد.
علاوه بر این، ترامپ در دوران 4 ساله‌‌‌اش گاهی در شبکه اجتماعی توئیتر کشورها را به انجام حملات هسته‌‌ای تهدید کرد که این موضوع باعث ایجاد هرج و مرج و گیجی در میان فرماندهان نظامی و دیگر نهادهای تصمیم‌گیر آمریکا شد.
پایگاه آکسیوس درباره اینکه این سیاست خارجی ترامپ ممکن است به کجا ختم شود نوشته است: «سیاست اول آمریکا با امپریالیسم آمریکایی تصادم کرده است.
هیچ‌کس، از جمله خود ترامپ هم واقعاً نمی‌داند اوضاع چطور پیش خواهد رفت.»
انتهای پیام/