آیت الله مفتح ضمن نقدی که به تمدن غربی وارد میکند و با بیان اینکه روند مدرنیزاسیون که در جوامع غربی دنبال میشود نه تنها مشکل بشر را حل نکرده است بلکه تضادهای اجتماعی را تشدید کرده است.
به گزارش خبرنگار مهر، امروز ۲۷ آذرماه سالروز شهادت آیت الله دکتر محمد مفتح یار صدیق امام و انقلاب و منادی وحدت حوزه و دانشگاه است.
آیت الله دکتر مفتح در اختناق خطرناک رژیم شاهنشاهی چه در برنامههای علمی و پژوهشی و چه جلسات سخنرانی و تلاشهای تبلیغی، اصرار و ابرام داشت که نام امام خمینی مطرح شود و در مسجد قبای تهران صریحاً و بدون هیچ گونه واهمهای در سالهای قبل از انقلاب نام آن بزرگوار را بر زبان جاری میساخت.
به همین مناسبت خالی از لطف نیست که به بازخوانی گزارشی پیرامون دیدگاه دکتر مفتح در خصوص آزادی و عدالت بپردازیم که پیشتر در مهر ذیل عنوان عدالت و آزادی در کلام متفکران انقلاب اسلامی به قلم ریحانه فراهانی منتشر شده بود:
معمولاً در یک مقطع زمانی کوتاه کمتر پیش میآید چند چهره درخشان، پر تلاش و مؤثر فکری و اندیشهای همزمان با یکدیگر در عرصه اجتماع به ظهور و بروز برسند، اما این استثنا در مقاطعی اتفاق افتاده است.
دهه چهل تا شصت شمسی یکی از این مقاطع استثنایی است.چهرههایی که هر کدام از آنها میتوانستند دههها، راهبر فکر و اندیشه در کشور باشند.
یکی از این شخصیتها، شهید آیت الله محمد مفتح بود که به عنوان شاگرد برجسته امام خمینی آشنایی نزدیکی با افکار و دیدگاه ایشان داشت.
شهید مفتح به نقش معجزهآسای حضور مردم در صحنه انقلاب اسلامی به طور کامل واقف بود و علیرغم برخی تحلیلهای شبه انقلابی آن زمان که نقش قابل توجهی به حرکتهای مردمی برای پیروزی انقلاب نمیدادند و با تقلید از نظریات چپگرایانه و مارکسیستی و جنبشهای انقلابی در کشورهای مختلف، به دنبال مبارزه مسلحانه و… بودند، شهید مفتح همواره برای به صحنه کشاندن مردم در برابر رژیم ستمشاهی تلاش میکرد.
محمد مفتح در سال ۱۳۰۷، در خانوادهای روحانی در همدان متولد شد.
پس از فراگیری مقدمات، راهی قم شد و در محضر بزرگانی چون امام خمینی، علامه طباطبایی و..
استفاده نموده و خود مدرسی بزرگ در حوزه گردید.
ایشان در حالی که استادی بزرگ در قم بودند، پا به عرصه دانشگاه گذاشته و تا درجه دکترا ادامه تحصیل دادند.
دکتر مفتح که توطئه استعمار در جدا نگاه داشتن دو قشر دانشگاهی و روحانی، از هم را با تمام وجود احساس کرده بود، ایجاد وحدت میان این دو قشر مهم جامعه را وجهه همت خود قرار داد و در کنار آموزش و تدریس و تربیت نیروهای جوان به مبارزه با رژیم پهلوی پرداخت.
در سالهای ابتدایی دهه چهل شمسی، سخنرانیهای او در شهرهای مختلف در روشن ساختن مواضع نهضت اسلامی و افشای چهره رژیم پهلوی بسیار مؤثر بود که با آگاهی ساواک این جلسات تعطیل و ایشان دستگیر و مورد آزار و اذیت ساواک قرار گرفت.
یکی از مراکز فعالیت دکتر مفتح مسجد قبا تهران بود.
آیت الله مفتح سعی میکرد در دوران خفقان شاهنشاهی در مناسبتهای مختلف برنامههای مذهبی و سخنرانی در این مسجد برگزار کند، تا زمینه حضور جوانان را در این مسجد رونق ببخشد.
از طرفی یکی از رویکردهای شهید مفتح در این مسجد این بود که تلاش کرد که مسجد قبا را از نمازخانه صرف و یا محلی برای برگزاری مناسک مذهبی به پایگاه خدمات اجتماعی مردم تبدیل کند.
آیت الله مفتح در حالی که در قم استادی بزرگ در حوزه علمیه بود، پا به عرصه دانشگاه گذاشت.
وی که در حوزه علمیه قم به درجه اجتهاد رسیده بود، در دانشگاه نیز موفق به اخذ درجه دکتری گردید.
دکتر مفتح، پس از گذراندن دوره دانشگاه، علاوه بر تدریس در حوزه، به تدریس در دبیرستانهای قم پرداخت.
شهید مفتح به لحاظ رسالتی که بر دوش خویش حس میکرد، ضمن مبارزه با جهل و غفلت، در دو سنگر مدرسه و حوزه علمیه از همان آغاز سعی در روشنگری دانش پژوهان داشت و کلاسهای خویش را مرکزی برای تشکل آنان در جهت مبارزه با رژیم پهلوی قرار داده بود.