آزردن :

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

أذلُّ النّاسِ مَنْ أهانَ النّاسَ.
خوارترين مردم كسى است كه مردمان را خُرد و خوار شمارد.

( الأمالي للصدوق:۷۳/۴۱ )

امام صادق عليه السلام :

فاز و اللّه ِ الأبرارُ ، أ تدري مَن هُم؟ هُمُ الّذينَ لا يُؤذُونَ الذَّرَّ .
به خدا سوگند كه نيكان رستگارند. آيا مى دانيد آنها چه كسانى هستند؟ كسانى كه آزارشان به مورچه اى نمى رسد.

( تفسير القمّي : ۲/۱۴۶)

امام كاظم عليه السلام :

ليسَ مِن أخلاقِ المُؤمِنينَ الغَشُّ و لا الأذى .
دغلكارى و آزار ، از اخلاق مؤمنان نيست .

( الكافي : ۸/۱۲۶/۹۵ )

آزردن مؤمن :

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

مَن آذى مُؤمنا فَقَدْ آذاني .
هر كه مؤمنى را بيازارد مرا آزار داده است.

( بحار الأنوار:۶۷/۷۲/۴۰ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

مَن نَظَرَ إلى مؤمنٍ نظرةً يُخيفُهُ بها أخافَهُ اللّه ُ تعالى يومَ لا ظِلَّ إلاّ ظِلّهُ .
هر كس به مؤمنى نگاه ترسناكى كند، خداوند متعال او را در روزى كه سايه اى جز سايه او نيست، بترساند.

( بحار الأنوار : ۷۵/۱۵۰/۱۳ )

  

 مَن أهانَ لي وَليّا فقد أرْصَدَ لِمُحارَبتي .
خداوند تبارك و تعالى فرموده است: هر كه به يكى از دوستان من تحقير و توهين روا دارد براى جنگ با من آماده شده است.

( الكافي : ۲/۳۵۱/۳ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

مَن أحْزَن مُؤمنا ثمّ أعطاهُ الدُّنيا لم يَكُنْ ذلكَ كَفّارتَه ، و لم يُؤْجَرْ عَلَيهِ .
هر كه مؤمنى را اندوهناك سازد و سپس دنيا را به او بدهد، گناهش بخشوده نمى شود و در برابر آن پاداشى نمى بيند.

( بحار الأنوار : ۷۵/۱۵۰/۱۳ )

امام على عليه السلام :

لا يَحِلُّ لِمُسلمٍ أن يُرَوِّعَ مُسلما .
بر هيچ مسلمانى روا نيست كه مسلمانى را به رعب و وحشت اندازد.

(عيون أخبار الرضا : ۲/۷۱/۳۲۷ )

امام صادق عليه السلام :

قالَ اللّه ُ عزّ و جلّ : لِيأذَنْ بِحَربٍ منّي مَن آذى عَبديَ المؤمنَ .
خداوند عزّ و جلّ فرموده است هر كه بنده مؤمن مرا بيازارد، به من اعلان جنگ مى دهد.

( الكافي : ۲/۳۵۰/۱ )

نيازردن :

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

كُفَّ أذاكَ عنِ النّاسِ ؛ فإنّهُ صَدَقةٌ تَصّدَّقُ بها عَلى نَفْسِكَ .
به مردم آزار نرسان، كه بى آزارى صدقه اى است كه براى خودت مى پردازى.( بحار الأنوار : ۷۵/ ۵۴/۱۹ )

كتاب من لا يحضره الفقيه :

   جِبرَئِيلُ عليه السلام لِرَسُولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ حِينَ قالَ صلى الله عليه و آله لَهُ : يا جِبرَئِيُل عِظْني ـ : شَرَفُ المؤمنِ صَلاتهُ بِاللَّيلِ ، و عِزُّهُ كَفُّ الأَذى عَنِ الناسِ .
جبرئيل به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ هنگامى كه از او اندرز خواست ـ گفت : شرافت مؤمن ، نماز شب اوست و عزّت او آزار نرساندن به مردم .

( كتاب من لا يحضره الفقيه : ۱/۴۷۱/۱۳۶۰ )

امام على عليه السلام :

المؤمنُ نفسُه مِنه في تَعَبٍ و النّاسُ مِنه في راحةٍ .
نفْس مؤمن از او در رنج است، اما مردمان از وى آسوده اند.

( الخصال : ۶۲۰/۱۰ )

امام زين العابدين عليه السلام :

كَفُّ الأذى مِن كَمالِ العقلِ ، و فيه راحةٌ للبَدَنِ عاجِلاً و آجِلاً .
آزار نرساندن، نشانه كمال خرد است و مايه آسايش تن در دنيا و آخرت است.

( تحف العقول : ۲۸۳ )

امام صادق عليه السلام :

مَن كَفّ يدَهُ عنِ النّاسِ فإنّما يكُفُّ عَنهُم يَدا واحدةً و يَكُفّونَ عنه أياديَ كثيرةً .
هر كه دست از آزار مردم بردارد، يك دست از آنها نگه داشته و مردم دستهاى بسيار از [آزار] او نگه مى دارند.

( الخصال : ۱۷/۶۰ )

شكيبايى بر آزار ديدن در راه خدا :

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

ما اُوذِيَ أحدٌ مِثْلَ ما اُوذِيتُ في اللّه ِ.
هيچ كس به اندازه من در راه خدا آزار و اذيت نديده است.

( كنز العمّال : ۵۸۱۸ )

عاقبت آزار دهنده :

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

مَنْ لَقِيَ أَخَاه بِما يَسُوؤُهُ لِيَسوءَه ساءَه اللّه ُ يومَ يَلقاه .
هر كه در ديدار برادر دينى اش، كارى كند تا او ناراحت شود، خداوند هم در روز ديدارش او را ناراحت مى كند.

( ثواب الأعمال : ۱۸۲/۱ )

امام صادق عليه السلام :

إِذا كانَ يومُ القيامةِ نادى منادٍ : أَينَ الصدودُ لأَولِيائِي؟ فيقومُ قومٌ ليسَ على وجوهِهِم لَحْمٌ ، فيُقَالُ : هؤلاءِ الّذينَ آذَوْا المؤمنينَ و نصبُوا لهم و عانَدوُهم و عنَّفُوهُم في دِينِهِم ، ثمّ يؤمرُ بِهِمْ إلى جَهَنَّمَ .
در روز قيامت، ندا كننده اى ندا دردهد: كجايند آزار دهندگان دوستان من؟ پس گروهى برخيزند كه صورتشان گوشت ندارد و گفته مى شود: اينان كسانى هستند كه مؤمنان را آزار دادند و با آنان دشمنى و مخالفت كردند و در دينشان برايشان سخت گرفتند؛ سپس به درافكندنشان در جهنّم فرمان داده مى شود.

( الكافي : ۲/۳۵۱/۲ )

منبع: میزان الحکمه،ج1.