دعای احتجاب
دعای دوم
در باور عموم مردم، حرزی که با عنوان “حرز احتجاب” شناخته می‌شود، منسوب به امام علی (ع) است. این حرز مجموعه‌ای از آیات قرآن و عبارت معنوی زیباست. درباره این حرز، باید گفت که سند چندان معتبری برای انتساب آن به امام علی (ع) وجود ندارد. یگانه منبعی که متن این حرز را ذکر کرده، کتاب “بحارالانوار” علامه مجلسی است؛ ولی متاسفانه علامه مجلسی نیز سند دقیقی برای انتساب این دعا به امام علی (ع) عنوان نکرده است.
آیا دعا احتجاب در مفاتیح آمده است؟
دعای احتجاب از دعاهای مجرب و پرفضیلت می باشد که دارای خواص و فوائد زیادی می باشد . از خواص دعای احتجاب می توان به براورده شدن حاجت و گشایش در کارها و رسیدن به خواسته و شفای بیماری اشاره کرد.
همانطور که در ابتدا نقل شد این دعا در کتاب مهج الدعوات ذکر شده است. دعای دوم احتجاب که با عنوان “حرز احتجاب” شناخته می‌شود؛ در کتاب “بحارالانوار” علامه مجلسی ذکر شده است.
متن و ترجمه دعای احتجاب
در این قسمت از مقاله، متن و ترجمه دعای احتجاب اول را ذکر می‌کنیم:
بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خداوند بخشنده و مهربان
اللَّهُمَّ انّی اسْئَلُکَ یا مَنِ احْتَجَبَ بِشُعاعِ نُورِهِ عَنْ نَواظِرِ خَلْقِهِ
خدایا از تو می‌خواهم. ای کسی که به پرتو نورت از دیدگان خلق پنهانی.
یا مَنْ تَسَرْبَلَ بِالْجَلالِ وَ الْکِبْرِیاءِ وَاشْتَهَرَ بِالتَّجَبُّرِ فی قُدْسِهِ
ای کسی که لباس جلال و بزرگی پوشیده‌ای و در عین پاکی و قدس به قدرت نمایی مشهور شده ای.
یا مَنْ تَعالی بِالْجَلالِ وَ الْکِبْرِیاءِ فی تَفَرُّدِ مَجْدِهِ
ای کسی که به بزرگی و کبریائی برتری داری و به مجد و عظمت تنهایی
یا مَنِ انْقادَتِ الْاُمُورُ بِاَزِمَّتِها طَوعاً لِاَمْرِهِ
ای کسی که همه امور با رغبت تحت امرت منقاد هستند.
یا مَنْ قامَتِ السَّماواتُ وَ الْاَرَضُونَ مُجیباتٌ لِدَعْوَتِهِ
ای کسی که آسمان‌ها و زمین برای اجابت دعوت تو بر پایند.
یا مَنْ زَیَّنَ السَّماءَ بِالنُّجُومِ الطّالِعَهِ وَ جَعَلَها هادِیَهً لِخَلْقِهِ
ای کسی که آسمان را با ستارگان درخشان آراسته و آنان را راهنمای خلق قرار دادی.
یا مَنْ اَنارَ الْقَمَرَ الْمُنیرَ فی سَوادِ اللَّیْلِ الْمُظْلِمِ بِلُطْفِهِ
ای کسی که ماه تابان را در سیاهی شب تار به لطفت روشن کردی.
یا مَنْ اَنارَ الشَّمْسَ الْمُنیرَهِ وَ جَعَلَها مَعاشا لِخَلْقِهِ وَ جَعَلَها مُفَرِّقَهً بَیْنَ اللَّیْلِ وَ النَّهار لِعَظَمَتِهِ
ای کسی که خورشید را به بزرگیت جداکننده بین روز و شب قرار دادی و معاش خلق را در آن نهادی.
یا مَنْ اسْتَوجَبَ الشُّکْرَ بِنَشْرِ سَحائِبِ نِعَمِهِ
ای خدایی که به واسطه پراکنده کردن ابر نعمتهایت سزاوار شکر شدی.
اسْئَلُکَ بِمَعاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ وَ مُنْتَهَی الرَّحْمَهِ مِنْ کِتابِکَ وَ بِکُلِّ اِسْمٍ لَکَ هُوَ سَمَّیْتَ بِهِ نَفْسَکَ
از تو می‌خواهم به جایگاه عزت تو از عرشت و نهایت رحمت از کتابت و به هر اسمی که بدان اسم خود را نامیدی
اَوِ اسْتَاثَرْتَ بِهِ فی عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ وَ بِکُلِّ اِسْم هُوَ لَکَ
و آن را به خود مخصوص گردانیدی و در علم غیب نزد خودت مستتر کردی و به هر اسمی که برای توست
اَنْزَلْتَهُ فی کِتابِکَ اَوْ اَثْبَتَّهُ فی قُلُوب الصّافّین الْحافین حَوْلَ عَرْشِکَ
که آن را در کتاب خود فرو فرستادی و به اسمی که بجا گذاشتی در قلوب آنانی که به دور عرش تو صف کشیده‌اند و به حول آن حلقه زده‌اند
فَتَراجَعَتِ الْقُلُوبُ اِلیَ الصُّدُور عَن الْبَیانِ بِاِخْلاص الْوَحْدانِیَّهِ وَ تَحَقُّقِ الْفَردانِیَّهِ
پس آن دل‌ها (ی حامل اسماء) از بیان آن منصرف به درون سینه‌ها برگشته‌اند به جهت اخلاص در یکتاپرستی و به جهت تحقق وحدانیت تو.
مُقِرَّهً لَکَ بِالْعُبُودِیَّهِ وَ اِنَّکَ اَنْتَ اللهُ اَنْتَ اللهُ اَنْتَ اللهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ
درحالی که به بندگی تو اقرار دارند و گویند تو خدایی؛ تو خدایی؛ تو خدایی؛ و غیر تو خدایی نیست؛ و غیر تو خدایی نیست؛ و غیر تو خدایی نیست.
وَ اَسْئَلُکَ بِالاَسْماءِ الَّتی تَجَلَّیْتَ بِها لِلْکَلیمِ عَلَی الْجَبَلِ الْعَظیمِ
از تو می‌خواهم به نام‌هایی که به آن‌ها جلوه کردی برای حضرت موسی کلیمت بر کوه بزرگ (طور).
فَلَمّا بَدا شُعاعَ نُورِ الْحُجُبِ مِنْ بَهاءِ الْعَظَمَهِ خَرَّتِ الْجِبالُ مُتَدَکْدِکَهً لِعَظَمَتِکَ وَجَلالِکَ وَ هَیْبَتِکَ
پس آنگاه که اشعه نور پنهان شده تو آشکار شد به خاطر زیبایی حاصل از بزرگی، کوه فرو ریخت و به خاطر بزرگی و جلال و هیبت تو منهدم شد.
وَ خَوفًا مِنْ سَطْوَتِکَ راهِبَهً مِنْکَ فَلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ فَلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ فَلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ
در حالی که از ترس از بزرگیت و خوف از قهر و غلبه تو این حالت به آن‌ها دست داد. پس خدایی غیر از تو نیست. پس خدایی غیر از تو نیست. پس خدایی غیر از تو نیست.
وَ اَسْئَلُکَ بِالاسْمِ الَّذی فَتَقْتَ بِهِ رَتْقُ عَظیمِ جُفُونِ عُیُونِ النّاظِرینَ الّذی بِهِ تَدْبیرُ حِکْمَتِکَ وَ شَواهِدُ حُجَجِ اَنْبِیائِکَ
از تو می‌خواهم به نامی که گستردی دیدگان بسته ناظرین را تا تدبیر حکمت و شواهد و دلائل و حجت‌های انبیاء تو را ببینند
یَعْرِفُونَکَ بِفِطَنِ الْقُلُوب وَ اَنْتَ فی غَوامِضِ مَسِرّاتِ سَرائِرِ الْغُیُوبِ
و آنان به زیرکی دل‌ها تو را می‌شناسند در حالی که تو در نهان‌های پوشیده غیب هستی.
اَسْئَلُکَ بِعِزَّهِ ذلِکَ الاسْمِ اَنْ تُصَلِّیَ علی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
تو را می‌خوانم به عزت این اسماء که بر محمد و آل محمد درود فرستی
وَ اَنْ تَصْرِفَ عَنّی وَ عَنْ اَهْلِ حُزانَتی وَ جَمیع الْمُومِنین وَ الْمُومِناتِ جَمیع الافاتِ وَ الْعاهاتِ وَ الاعْراضِ وَ الامْراضِ وَ الْخَطایا وَ الذُّنُوبِ وَ الشَّکِّ وَ الشِّرْکِ
و از من و وابستگانم و همه مومنین و مومنات، همه آفات و بدیها و زشتی‌ها و امراض و خطا‌ها و گناهان و شک و شرک
وَ الْکُفْرِ وَ الشِّقاقِ وَ النِّفاقِ وَ الضَّلالَهِ وَ الْجَهْلِ وَ الْمَقْتِ وَ الْغَضَبِ وَ الْعُسْر وَ الضیقِ وَ فَسادِ وَالضَّمیرِ وَ حُلُولِ النِّقْمَهِ وَ شِماتَهِ الاْعَداءِ
و کفر و دوئیت و نفاق و گمراهی و نادانی و دشمن داشتن کسی و غضب و سختی و تنگی و بدی نیت و آمدن عقوبت و شماتت دشمنان
وَغَلَبَهِ الرِّجالِ انَّکَ سَمیعُ الدُّعاءِ لَطیفٌ لِما تَشاءُ
و حاکمیت انسان‌های بی مروت را دور کنی. چه آنکه تو دعایم را می‌شنوی و نسبت به هر آنکه بخواهی پر لطف و مهربانی.
وَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ یا اَرْحَمَ الرّاحِمین و لا حَولَ وَ لا قُوَّهَ اِلاّ بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظیم
و درود خدا بر محمد و آل او باد. ای مهربان‌ترین مهربانان و حول و قوه‌ای جز به تو نیست ای خدای بزرگ بلند مرتبه.
