نخستين رهنمودى كه زمينه را براى تأمين نيازهاى جنسى زوجين آماده مى كند ، آرايش كردن زن براى شوهرش است . در روايات اسلامى ، از يك سو آرايش زن براى غير شوهر ، به شدّت مذموم و ممنوع شناخته شده ^۱ و از سوى ديگر ، آرايش زن براى شوهرش ، مورد تأكيد قرار گرفته است . اين ، بدان معناست كه آرايش زن مى تواند مقدمه فروپاشى خانواده و يا تحكيم اين نهاد مقدّس باشد . به اين روايات ، توجّه كنيد :
لَولا أنَّ المَرأةَ تَصَنَّعُ لِزَوجِها لَصَلَفَت عِندَهُ .^۲اگر زن ، خود را براى شوهرش نمى آراست ، بى گمان در دل او جا نمى گرفت .لِتَطَيَّبِ المَرأةُ المُسلِمَةُ لِزَوجِها .^۳زن مسلمان بايد خود را براى شوهرش خوش بو سازد .
برپايه گزارش مقاتل بن حيّان ، هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله دختران خود را شوهر مى داد ، هم به آنها توصيه مى كرد كه قبل از آميزش ، خود را شستشو كنند و هم به شوهران آنها . ^۴

دو . توصيه به آراستگى مرد براى همسر

به همان ميزان كه آرايش زن براى شوهر توصيه شده ، آراستگى مرد براى همسر