به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علوی تهرانی کارشناس مذهبی به مناسبت دهه اول ماه محرم در مسجد حضرت امیر (ع) به ایراد سخنرانی پرداخت و اظهار داشت: بی بند و باری در حکومت اسلامی را معاویه تثبیت کرد و برای به خلافت رساندن یزید چنین به جامعه القا کرد که خلیفه حتماً لازم نیست نماز بخواند و چنانچه عرق‌خور و سگ باز هم اگر بود خدا خواسته و کاری نمی‌توان انجام داد و تاکید داشت که ایمان مهمتز از عمل است.
وی افزود: معاویه هزار و چهارصد سال پیش چنین تفکری را در جامعه اسلامی تثبیت کرد و امروز سیاستمداران غرب می‌گویند مجسمه معاویه را باید از طلا ساخت چرا که هر چه دارند وامدار آن هستند و بیشتر از آن سخنی ندارند تنها شیوه‌هایشان متفاوت است.
از دیگر اقدامات معاویه احیای تعصبات قبیلگی بود و امروز نیز وجود دارد.
امام علی (ع) با چنین شخصیتی مواجه بود.
علوی تهرانی ادامه داد: پیامبر اکرم (ص) ۲۳ سال تلاش کرد و امت را تشکیل داد؛ امت یکپارچه است اما وقتی وارد حزب و جناح می‌شود امت به تعصب تبدیل می‌شود.
به تفاخر تعصبات قبیلگی خلفا راحت تر می‌توانستند حکومت کنند.
این کارشناس مذهبی فشار اقتصادی و شکنجه مخالفان را از دیگر اقدامات معاویه برشمرد و گفت: معاویه برای استقرار حکومت خود از وجود برخی کارگزاران بهره برد که برخی از این کارگزاران اهل حمله و قتل عام نظامی به مسلمانان و بعضی دیگر اهل جعل حدیث بودند.
سقیفه با دین مردم کاری کرد که وقتی خلیفه روز چهارشنبه نماز جمعه را اقامه کرد هیچیک از مردم اعتراض نکردند و این حرکت را پذیرفتند.
وی با بیان اینکه از دیگر اقدامات معاویه تقویت عافیت طلبی و سازگاری آحاد جامعه با وضع موجود بود عنوان کرد: جنگ‌های پیامبر اکرم (ص) جنگ با کفر است و همه کسانی که در این جنگ‌ها شرکت می‌کردند می‌دانستند که یا شهید می‌شوند و یا غنایم به دست می‌آورند اما همه جنگ‌هایی که معاویه علیه امام علی (ع) ایجاد کرد جنگ برادر با برادر و مسلمان با مسلمان است.
از این رو تداوم جنگ روحیه مردم را تضعیف کرده و به راحتی با امام حسن مجتبی (ع) صلح می‌کند چون مردم دیگر قادر به جنگ نیستند.
علوی تهرانی با اشاره به اینکه امام حسین (ع) به خاطر دنیا طلبی یک ملعون به شهادت رسید بیان کرد: در سال‌های ۵۵ هجری به بعد شخصیتی به نام مغیره بن شعبه که والی کوفه بود و از خدمت‌گزاران بی دریغ و دین فروش نسبت به معاویه است مورد بی مهری معاویه قرار می‌گیرد.
او انسان دانایی بود و یکی از چهار داهیه عرب محسوب می‌شد؛ البته نسبت به ایشان نمی‌توان داهیه را گفت بلکه او نیرنگ باز و حیله‌گر بود اما در میان اعراب آن زمان به این عنوان مشهور بود.
روزی مغیره مطلع شد که قرار است سعید بن عاص به جای او بنشیند برای همین به شام آمد و یزید را ملاقات کرد و گفت من تعجب می‌کنم همه بزرگان اصحاب پیامبر از دنیا رفته‌اند و امروز فرزندانشان دنبال روی آنان هستند و محل مرجع و ملجع مردم به شمار می‌روند، تعجب می‌کنم که فلانی چرا برای تو بیعت نمی‌گیرد در حالی که شما باهوش‌ترین، با زکاوت ترین و… فرد در این حکومت هستی؛ یزید گفت آیا راهی وجود دارد؟
مغیره گفت بله مذاکره.
یزید نیز نزد پدر رفت و گفت من می‌ترسم بعد از مرگ شما حکومت به دست صحابه و امام معصوم بیفتد برای همین پدر و پسر تصمیم گرفتند که مغیره در جای خودش باقی بماند و از بزرگان بیعت بگیرد.
مغیره در این ماجرا از تعصب گرایی معاویه بهره برد تا بتواند در مقام خود باقی بماند.
این کارشناس مذهبی بیان داشت: بعد از مرگ معاویه همه مناطق با یزید بیعت کردند.
مردم دین خود را در آن دوران به ارزان‌ترین قیمت فروختند و دست به بیعت زدند.
تنها مدینه باقی مانده بود که بیعت کند بر همین اساس یزید دستور داد از زبیر و امام حسین (ع) بیعت بگیرند و اگر بیعت نکردند سر آنان را بزنید.