به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حیا و عفت دو خصلتی است که در زنان نمود بیشتری دارد و خداوند این دو عنصر گرانبها را در بانوان نهادینه کرد تا از یک سو جامعه از آسیب‌های جنسیتی مصون باشد و از دیگر سو نهاد خانواده تقویت شود؛ چرا که یک زن وقتی صاحب عفت و حیاست، نسبت به نامحرم فاصله‌گذاری دارد و تنها به همسر و فرزندان خود می‌پردازد؛ در چنین شرایطی است که خانواده محل امنی برای اهل آن می‌شود.
اما از منظری دیگر، حیا و عفت سبب تقویت ایمان افراد به ویژه بانوان می‌شود و آنها را به درجاتی از معنویت می‌رساند که سایرین از آن بی‌بهره‌اند.
این معنویت طبق قرآن، منجر به فلاح و رستگاری در دنیا و آخرت می‌شود.
تجربه‌ی شوم کشورهای غربی این حقیقت را به اثبات رسانده جامعه‌ای که زنان به صورت بی‌ضابطه در جامعه حضور اجتماعی دارند و نسبت به عنصر عفت بی‌تفاوت هستند و بدن خود را در معرض دید مردمان قرار می‌دهند، آن جامعه محکوم به سقوط در ارزش‌های اخلاقی است و اکنون غرب از همین رهگذر، در منجلاب فساد خود فرو رفته است که راه بازگشتی از آن نیست؛ تشویق به برهنگی و تن‌فروشی نمونه‌های تلخ جامعه غرب است.
به عنوان نمونه طبق نظرسنجی‌های انجام شده توسط مؤسسه Ipsos-Mori حدود یک چهارم بریتانیایی‌ها بین سال‌های 2001 تا 2010 در برخی فعالیت‌های برهنگی شرکت کرده‌اند.
با این حال گسترش رویدادهای برهنگی در شهرهای مختلف جهان اعتراض گروه‌های خانواده‌گرا و ساکنان محلی را برانگیخته است و منجر به مداخله دولت جهت قانونگذاری و جریمه برهنگان در فضاهای عمومی شده است.
از این جهت وقتی دشمنان دین به همراه عوامل نفوذ خود اراده می‌کنند نسخه‌های برانداز برای جوامع اسلامی بپیچند، سعی می‌کنند از زنان آغاز کنند تا از این طریق، سناریوهای خود را در راستای حیازدایی به کار بگیرند؛ همچنان که آنها از ماجرای آندولس نهایت استفاده خود را بردند و جامعه مسلمین را از درون تهی کردند.
از این روست که خداوند وقتی می‌خواهد در قرآن از حجاب سخن بگوید، مدام نسبت به تبرّج و خودنمایی پرهیز می‌دهد؛ لذا امر حجاب با پرهیز از خودنمایی پیوندی ناگسستنی دارد.
در آیه31 سوره نور دو بار پشت سر هم بر پوشش بدن و زینت زنان تأکید می‌شود.
خداوند بعد از آنکه به بانوان امر می‌کند چشم خود را از نامحرم فروگیرید و عفت به خرج دهید، بلافاصله می‌فرماید «وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلا مَا ظَهَرَ مِنْهَا»؛ یعنی زینت خود را جز آنچه آشکار است،‌ (به نامحرم) آشکار نکنند.
بعد می‌فرماید «وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُیُوبِهِنَّ»؛ یعنی مقنعه‌های خود را به روی گریبان هایشان بیندازند.
سپس مجدداً امر می‌کند «وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلا لِبُعُولَتِهِن ...» به این معنی که زینت خود را جز برای همسرتان و سایر محارم آشکار نکنید.
یکی از حکمت‌های پوشاندن زینت پرهیز از تبرج است که خود تبرج عامل فساد است.
خداوند در آیات سوره احزاب و در بحث حجاب، به صورت واضح نسبت به تبرج زنان هشدار می‌دهد و می‌فرماید «وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَ لَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الْأُولَى...؛ و در خانه هایتان قرار و آرام گیرید، و [در میان نامحرمان و کوچه و بازار] مانند زنان دوران جاهلیت پیشین [که برای خودنمایی با زینت و آرایش و بدون پوشش در همه جا ظاهر می شدند] ظاهر نشوید.
«قَرْنَ» در فراز «وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ» از «وقار» یا «قرار» است، و نتیجه‌ى هر دو معنا یکى است.
یعنى براى خودنمایى از خانه‌هاى خود خارج نشوید.
«تَبَرُّجَ» از «برج» به معناى خودنمایى است، همان گونه که برج در میان ساختمان‌هاى دیگر جلوه‌ى خاصّى دارد.
(تفسیر پرتو نور حجت‌السلام قرائتی) یعنی در عین اینکه با وقار و متانت در خانه‌های خود هستید، در مقام ورود به اجتماع، مانند یک برج که نسبت به سایر ساختمان‌ها نمایان‌تر است، خود را نمایان نکنید.
یا به تعبیر دیگر بانویی که اهل تبرج و خودنمایی باشد، مانند برج بلندبالا در بین مردمان است و توجه همگان را به خود جلب و زمینه‌های فساد را ایجاد می‌کند.
انتهای‌پیام/