توضیحات شنیدنی مدیریت بنیاد ام الیتامی خديجة الکبری(س) در برنامه به افق فلسطين
مردم عزیزمان توجه داشته باشید که با کمک های شما، از بيست بهمن ١٤٠٢ تا كنون ، #بدون_وقفه ، هر روز در ۵ تکیه در نقاط مختلف از جنوب تا شمالِ غزّه ، غذای گرم ، طبخ و بین آوارگان و یتیمان توزیع می شود با حمايت خيّرين شير خشك و نان هم توزيع میشود .
در این امر خیر از طریق شماره کارت های زیر و یا درگاه پرداخت اينترنتى سهیم باشید.
شماره کارت های خیریه:
بانک پاسارگاد 5022291329674046بانک ملت6104338926896834 بانک ملی 6037997599838944
جزئیات بیشتر حساب ها https://zil.ink/bonyadkhadijah WWW.KhadijaFoundation.com
باعضويت دركانال خيريه وارسال به ديگران از ياورانِ مظلومانِ غزّه شويد @bonyadkhadijah
بنیاد خیریه ام‌الیتامی خديجة الکبری(س)

 در نگاه پروردگار مهربان

پروردگار مهربان، انسان را در بهترین صورت آفرید(تین/4) و برای او زندگیِ همراه با راحتی و سهولت برگزید(بقره/185). خود را اهل نرمی و ملایمت دانست و این که ملایمت و مدارا را دوست دارد و به وسیله ی آن چیزها می دهد که به وسیله ی خشونت نمی دهد(کلینی، ج2، ص118). قانون زندگی یعنی قرآن را برای درس آموزی بندگان، آسان ساخت تا همه از آن بهره ی بسیار برند و به سعادت دست یابند(قمر/17). راه رستگاری را به دور از سنگلاخ ها و سختی ها، سهل و آسان بنا کرد(عبس/20) و انسان را در مسیر آسانی قرار داد(لیل/7) تا به دور از هر بهانه ای به سوی خوبی ها رهسپار و از زشتی ها روی گردان شود.

علاوه بر راه، راهنمایان را به گفتاری نرم و آمیخته با لطف دعوت کرد(اسراء/28) و فرمان عفو و بخشش، تواضع و طلب آمرزش برای مردم به پیامبراعظم(ص) خود داده و خطاب به وی فرمود: «ای پیامبر! اگر تو بدخوی و سنگ دل باشی، مردم از اطراف تو پراکنده شوند. پس اینان را ببخش و برای شان طلب آمرزش کن»(آل عمران/159). پیامبر عزیزش، حضرت محمد(ص) نیز درباره ی پروردگار مهربان می گوید: «به راستی خداوند برای این امت، آسانی را پسندیده و سختی را دوست نمی دارد»(نهج الفصاحه، ص296) و خطاب به پیروانش می فرماید: «تفریح کنید و بازی کنید؛ زیرا دوست ندارم که در دین شما خشونتی دیده شود»(همان، ص698). روزی نیز در جمع پیروان خویش از ملایمت در دین و دوری از افراط و تفریط در آن لب به سخن گشود و فرموند: «این دین متین و محکم و به دور از مشقت است، با نرمی و مدارا در آن قدم بردارید و عبادت خدا را بر بندگان خدا تحمیل نکنید و همانند سواری نباشید که مرکب خود را خسته و فرسوده می کند و در نتیجه نه راه سفر را پیموده و نه مرکبش سالم مانده است»(کلینی، ج2، ص86). در سخن دیگر فرمود: «شریعت مصطفی آسان ترین و سبک ترین شریعت هاست. این دین الهی از هرگونه افراط و تفریط (گمراهی) دور است و در راه مستقیم هدایت قرار دارد. من دینی ساده و آسان آورده ام و هرکه با روش من مخالفت کند از من نیست»(نهج الفصاحه، ص373). از کنجکاوی (افراط) در دین بپرهیزید زیرا خداوند دین را آسان قرار داده است. بنابراین از مسائل دین آن چه را طاقت دارید فراگیرید؛ زیرا خداوند کار نیکِ بادوام را دوست دارد، اگرچه اندک باشد(همان، ص353). از افراط در کار دین بپرهیزید که پیشینیان شما از افراط در کار دین هلاک شدند(همان، ص354).

سهولت یا تساهل؟

«سهولت» یعنی نرمش و آسانی؛ اما تساهل یعنی سهل‎ انگاری و بی توجهی و گاه بی قیدی نسبت به دین. در آموزه های دینی سهولت هست؛ ولی تساهل نیست. به طور مثال، وضو از واجبات نماز است. حال اگر کسی جراحت یا بیماری داشت و استفاد از آب برای او ضرر داشت، تیمم می کند؛ چون به جسم او لطمه وارد می کند. این معنای سهولت؛ یعنی آسان گیری و نرمش است؛ اما تساهل آن است که از «اصول» دست برداریم، به جای آسان گیری، سهل انگاری کنیم. به طور مثال؛ در وضو، نماز، حجاب، ثروت و رفاه به دور از حدود و حریم الهی و بنابر عادت ها و رسوم خانوادگی یا اداری و یا بنابر منافع مادی و مصالح نفسانی راهی را انتخاب کنیم که در آن راحت باشیم و با توجیه «هم رنگی با جماعت»، «به روز بودن» یا «روشن فکری در امور زندگی» رفتار کنیم!

با نگاهی دوباره به گفتار الهی که: «خداوند آسانی و راحتی شما را می خواهد، نه رنج و زحمت تان را»(بقره/185) درمی یابیم منظور تکلّف ها و سخت گیری های جاهلانه، افراط در طهارت و نجاست یا وسواس های نابخردانه و یا تندروی های ناآگاهانه در ترک امور دنیوی و رسیدن به مقامات اخروی است؛ چنان که صادق آل محمد(ص) فرمود: «سه تن از زنان اصحاب، نزد رسول خدا(ص) آمدند. یکی از آن ها گفت: شوهرم گوشت نمی خورد. دیگری گفت: شوهرم عطر نمی بوید و سومی گفت: شوهرم به همسرش نزدیک نمی شود. پس از سخن زنان، پیامبر(ص) در حالی که ردایش به زمین می کشید [که نشان از عجله و عصبانیت داشت] مردم را فراخواند و در مسجد از منبر بالا رفت و پس از حمد و ثنای الهی فرمود: «چه می شود که گروهی از اصحاب من گوشت نمی خورند و عطر نمی بویند و نزد زنان نمی روند. همانا من، هم گوشت می خورم، هم عطر می بویم و هم نزد زنان می روم. هر کس از سنت من روی گردان شود، از من نیست»(شیخ صدوق، ص 187).

امروزه سخت گیری در امور اجتماعی، نشان دهنده ی نوعی حقارت درونی یا عقده گشایی است که نه تنها بر احترام و ارزش فرد نمی افزاید، بلکه روزبه روز از محبوبیت او می کاهد؛ زیرا چنین شخصی با فرافکنی کاستی های شخصیتی، سعی در اظهار برتری در جامعه دارد. پیامبر رحمت و مهربانی، توصیه ای این چنین به دوستداران سعادت و کامیابی فرمود که: «می خواهید شما را خبر دهم که فردا آتش بر چه کسی حرام است؟ هرکس که ملایم و نرم خو، زودجوش و آسان گیر باشد.» سپس فرمود: «خداوند مرا نفرستاده تا ایراد بگیرم و اشکال تراشی کنم، بلکه فرستاده تا بیاموزانم و آسان بگیرم. من مبعوث شده ام تا با مردم مدارا کنم»(طبرسی، ص 227).

راز آسانی آموزه های دینی

نرمش و سهولت در ذات دین قرار دارد؛ زیرا آیین اسلام، دینی است که بر اساس فطرت، یعنی گوهر نهفته در وجود انسان ها ارائه شده است که هم سو باخداوند است؛ چنان که پروردگار حکیم نیز فرموده است: «روی خود را متوجه آیین خالص پروردگار کن! این فطرتی است که خداوند انسان ها را بر آن آفریده، دگرگونی در آفرینش الهی نیست: این است آیین استوار؛ ولی اکثر مردم نمی دانند»(روم/30).

همان گونه که خداوند اراده ی یُسر و آسانی داشته، آموزه های دینی خود را نیز براساس راحتی قرار داده است؛ اما سهولتی عقل مدار و حکمت گرا، به دور از تفرط و افراط و بر محور منطق و اعتدال. در اسلام نه گوشه گیری زاهدانه وجود دارد و نه کوشش تمام عیار در جمع مال و رسیدن به آمال؛ بلکه به گفته ی امام صادق(ع): «خداوند محمد(ص) را برانگیخت تا فطرت مردم را بار دیگر متوجه خدا کند و شریعت سهل و آسان به او بخشید تا مردم احکام آن را مورد عمل قرار دهند. در اسلام ترک دنیا وجود ندارد، آن چه پاک است حلال شده و پلیدی ها حرام؛ سختی ها از دوش افراد برداشته شده و سنگینی ها برطرف [تا دینی شیرین و دلنشین در کام انسان ها باشد و هر یک از اعمال دل پذیری والایی به آنان ببخشد و مشتاق یاد خدا و دوری از سرکش و گناه شان سازد]»(مجلسی، ج1، ص357).

رسیدن به زندگی آرام و پرقرار، به دور از تنش و اضطراب، نعمتی است ناب و بی همتا که انسان را زنده و عمر را ارزنده می سازد و جسم و جان را از لذتی بی نظیر بهره مند می کند؛ اما این گوهر گران بها و بی همتا نیاز به بینش سرشار و تلاش پربار دارد تا ثمربخش باشد و باعث آبادانی و برکت در زندگی گردد. پروردگار پرمهر در آیات به نور نشسته ی قرآن، راه های دست یابی به این مهم را چنین ترسیم می فرماید:

* ایمان و عمل صالح: «و اما کسی که ایمان آوَرَد و عمل صالح انجام دهد، پاداشی نیکوتر خواهد داشت؛ و ما دستور آسانی به او خواهیم داد»(کهف/88).

آیت الله «خوش بخت» درباره ی تأثیر ایمان و عمل در دست یابی به زندگی آسان می گوید: «نتیجه ی عمل کردن به حرف خدا این است که زندگی آسان می شود: ما فرمان می دهیم و می گوییم چون این آدم به حرف خدا گوش می دهد، دزد مالش را نبرد، پولش نصیب ظالم نشود، فلان بیماری سخت را نگیرد. این ها یُسر و مصداق آسانی زندگی است. اگر بخواهی برعکس کنی، یعنی واجبات را انجام ندهی و محرمات را انجام بدهی، آن وقت زندگی به عکس و سخت می شود. بس که خوابیده است یک بلای بزرگی سراغش می آید و حتی بلاهای بزرگی بر سرش می آید. این برای این است که مردم هوشیار باشند و دور کارهای بد نگردند.»

بدون تردید بخش عظیمی از بلاها که برای ادب کردن ظالمان است در این دایره می گنجد؛ اما گروه دوم که برای مؤمنان امتحان است و یا سومین گروه که برای اولیای الهی درجه است، موضوع متفاوتی دارد.

* تقوا و پاکدامنی: «و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند کار را بر او آسان می سازد»(طلاق/4). علاوه بر آسانی در زندگی، راه نجات از درماندگی(طلاق/2) و بخشش گناهان و ارائه ی پاداش بزرگ در زندگی(طلاق/5) نیز نصیب صاحبان پاکی و پاک دامنی می شود.

* دعا: در دعای روز بیست وهفتم ماه مبارک رمضان این چنین از خداوند درخواست می کنیم: «خدایا! در این روز فضیلت شب قدر را روزی ام ساز و کارها و امور روزانه ام را از سختی به آسانی برگردان.» حال مسلمانانی که اطاعت ندارند و یا کافران چه گونه اند؟ بدیهی است برای کافرانی که به دور از ارزش های عبادی اند، به جای روز آسانی و یسر، روز سختی و عسری خواهد بود(مدثر/9 و 10).

خداوند آرامش را برای انسان ها خواسته است(بقره/185)؛ اما جهان جای آسایش نیست، بلکه سرای آزمایش است(بلد/4). در یک نظر ما به «رفاه و راحتی» یا «درد و رنج» مبتلا هستیم و این ابتلا یعنی آزمون و امتحان. در عرصه ی سختی ها ترس و ناکامی، گرسنگی، خسارت مالی و جانی و یا محصول های زندگانی است که به شکیبایان داده شده است(بقره/155)؛ و انسان ها در لابه لای تلخی ها با رنج بسیار، به سوی پروردگار خود می روند و او را ملاقات می کنند(انشقاق/6).

با هر دشواری در زندگی، آسانی است، نه بعد از آن بلکه در درون آن! پس باید بگردیم، بیابیم و بدانیم که تمامی تلخی هایی که خود برای خود تدارک ندیده ایم، باعث ترقی و تعالی ما خواهد بود و با این نگاه بعضی از راحتی ها با رنج هایی همراه است و نوش ها با نیش ها. تا ظرفیت و درایت، پیشرفت و هدایت ما افزون تر شود.

منابع:

شیخ صدوق، دررالاخبار، قم، دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی.

کلینی، محمدبن یعقوب بن اسحاق، اصول کافی، تهران، اسلامیه.

طبرسی، مکارم الاخلاق، چاپ چهارم، قم، شریف رضی.

علامه مجلسی، بحارالانوار، تهران، اسلامیه.

نهج الفصاحه، ابوالقاسم پاینده، چاپ چهارم، تهران، دنیای دانش.