حضرت امام علی سلام الله علیه: هیچ پشتیبانی، چون مشاوره نیست. نهج البلاغه، حکمت پنجاه و چهار.
حضرت امام علی سلام الله علیه: مشورت کردن، دیدۀ راهیابی است و کسی که به رأی و نظر خویش اکتفا کند، خود را به خطر افکنده است. نهج البلاغه، حکمت دویست و یازده.
حضرت امام جعفر صادق سلام الله علیه: مشورت جز با حدود چهارگانۀ آن تحقق نپذیرد، نخستین حدّ آن این است که کسی که با او مشورت می کنی خردمند باشد، دومین حدّ آن این است که آزاده و متدیّن باشد، سومین حدّ مشاوره این است که دوست و برادروار باشد و چهارمین حدّ مشاوره این است که ( اگر ) راز خود را به او بگوئی و او به اندازه خودت از آن راز آگاه باشد، امّا آن را بپوشاند و به کسی نگوید.
الإمامُ الصّادقُ علیهالسلام :
إنّ المَشورَةَ لا تکونُ إلاّ بِحُدُودِها الأربعةِ ... فأوَّلُها أن یکونَ الذی تُشاوِرُهُ عاقِلاً ، والثانیةُ أن یَکونَ حُرّا مُتَدَیِّنا ، والثالثةُ أن یکونَ صَدیقا مُواخِیا ، والرابعةُ أن تُطلِعَه على سِرِّکَ فَیکونَ عِلمُهُ بهِ کَعِلمِکَ ثُمّ یُسِرَّ ذلکَ ویَکتُمَهُ.
"مکارم الاخلاق، جلددو، صفحه نودوهشت"
حضرت امام سجاد سلام الله علیه: حق مشورت کننده این است، که اگر برای راهنمائی او نظر داری، راهنمائیش کنی و اگر اطلاعی نداشته باشی او را به کسی که ( در آن زمینه ) آگاهی دارد، راهنمائی کنی. الخصال، صفحۀ پانصدوهفتاد، حدیث یک.