تسنیم | فرهنگی و هنری | یکشنبه، 06 فروردین 1402 - 07:56
آیت الله مجتهدی (ره) می فرمود: در قدیم پدران ما دو ساعت مانده به اذان برای عبادت در اتاقی خلوت می کردند و یک ساعت بعد از آفتاب از خلوت گاه خود بیرون می آمدند و دنبال کسب و کار می رفتند. تاجرها هم این طور بودند. ولی الان چه! لذا خیر و برکت هم کم شد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پیامبر (ص) برای هر روز از ماه رمضان دعایی ذکر فرموده‌اند و دعای روز چهارم این ماه مبارک به شرح زیر است:
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
اللَّهُمَّ قَوِّنِی فِیهِ عَلَى إِقَامَةِ أَمْرِکَ وَ أَذِقْنِی فِیهِ حَلاَوَةَ ذِکْرِکَ وَ أَوْزِعْنِی فِیهِ لِأَدَاءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ وَ احْفَظْنِی فِیهِ بِحِفْظِکَ وَ سِتْرِکَ یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ
خدایا، مرا در این روز براى اقامه و انجام فرمانت قوت بخش و حلاوت و شیرینى ذکرت را به من بچشان و براى اداى شکر خود به کرمت مهیا ساز و در این روز به حفظ و پرده‌پوشى مرا از گناه محفوظ دار، اى بصیرترین بینایان عالم.
برای تقویت نیروی ایمانی خود دعا کنیم
آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) دعای روز چهارم ماه رمضان را این گونه توضیح می‌داد: «اللَّهُمَّ قَوِّنِی فِیهِ عَلَى إِقَامَةِ أَمْرِکَ» یعنی خدایا به من قوت بده تا در ماه رمضان تو را عبادت کرده و امر تو را اطاعت کنم.
سال‌ها پیش در مشهد پیرمردی بود بالای صد سال عمر داشت، ولی نمازهایش را ایستاده می‌خواند.
همان پیرمرد یک بار سبک را به زور برمی‌داشت.
بنابراین قوت عبادت غیر از قوت بدن است.
حضرت امیرالمؤمنین قلعه خیبر را فتح کردند و آن رشادت‌ها را آفریدند.
چون قوت ایمانی و روحانی قوی داشت.
لذا این دو قوه با هم دیگر تفاوت دارد.
پس ممکن است شخصی شصت ساله باشد، ولی قوت عبادت او از جوانان بیشتر باشد.
لذا در ماه رمضان از خدا درخواست کنید که قوه عبادت به شما بدهد.
در دعای کمیل هم این دعا از خدا خواسته می‌شود که «قَوّ عَلی خِدمَتِکَ جَوارحی».
علت کم شدن خیر و برکت در زندگی‌ها
در قدیم پدران ما دو ساعت مانده به اذان برای عبادت در اتاقی خلوت می‌کردند و یک ساعت بعد از آفتاب از خلوت‌گاه خود بیرون می‌آمدند و دنبال کسب و کار می‌رفتند.
تاجرهای ما هم این طور بودند؛ دعا می‌خواندند، زیارت عاشورا می‌خواندند و… بعد به محل کسب می‌رفتند.
ولی الان چه!
لذا خیر و برکت هم کم شده است.
دعا برای چشیدن شیرینی عبادت
در ادامه دعا می‌خوانیم: «وَ أَذِقْنِی فِیهِ حَلاَوَةَ ذِکْرِکَ» خدایا در این ماه رمضان یک درخواست دیگر هم از تو دارم و آن، این است که حلاوت و شیرینی یاد خودت را به من بچشانی؛ که اگر اینطور شد دعای کمیل خواندن هم مزه پیدا می‌کند، دعای ابوحمزه خواندن هم مزه پیدا می‌کند، دعای افتتاح مزه می‌کند، روزه ماه مبارک رمضان مزه می‌کند و … بدانیم که عبادت هم مزه دارد.
در روایت وارد شده است اگر عالمی به علمش عمل نکند، کمترین عذابی که خدا برای او در نظر می‌گیرد این است که حلاوت و شیرینی مناجات با خدا از او گرفته می‌شود «إِنَّ أَدْنَی مَا أَنَا صَانِعٌ بِهِمْ أَنْ أَنْزِعَ حَلَاوَةَ مُنَاجَاتِی عَنْ قُلُوبِهِمْ» پس دعا و عبادت مزه دارد.
مفهوم حقیقی شکر نعمت‌ها
می‌خوانیم: «وَ أَوْزِعْنِی فِیهِ لِأَدَاءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ» خدایا به کرمت به من توفیق ادای شکرت را بده.
شکر به چه معناست؟
آیا صرف گفتن «الهی شکر» گفتن است؟
تشکر از خداوند است؟
نه؛ شکر یعنی اینکه نعمت‌هایی که خداوند تبارک و تعالی به من داده است را درست و به جا مصرف کنم.
اینکه چشم به نامحرم نگاه نکند، شکر چشم است.
اگر گوش از آواز حرام و غیبت دوری بکند، شکر گوش سالم است.
زبان هم اگر غیبت نکند، شکر زبان کرده‌ام.
شکر نعمت، نعمتت افزون کند/ کفر، نعمت از کفت بیرون کند
«وَ احْفَظْنِی فِیهِ بِحِفْظِکَ وَ سِتْرِکَ» خدایا در روز چهارم ماه رمضان، من را از گناه حفظ کن و توفیق ترک گناه بده.
تو ستار العیوب هستی.
من را حفظ کن تا کسی از گناهان من باخبر نشود.
اگر از گناه یکدیگر خبر داشتیم...
در روایت آمده است: اگر گناه بو داشت، هیچ دو نفری پهلوی هم نمی‌نشستند «لَو تَکاشَفتُم ما تَدافَنتُم» اگر از گناهان هم خبر داشتید، هیچ کس جنازه دیگری را دفن نمی کرد.
باید خدا را شکر کنیم که گناه بو ندارد.
البته اولیای الهی بوی بد گناه را متوجه می‌شوند.
امثال شیخ رجب علی خیاط‌ها متوجه بوی گناه می‌شدند.
لذا گناه بو دارد و ایمان هم بو دارد.
اویس قرنی به دیدن پیامبر خدا (ص) آمد، ولی ایشان تشریف نداشتند و او به خاطر قولی که به مادر داده بود، منتظر حضرت نماند و به یمن برگشت.
وقتی رسول خدا (ص) وارد منزل شدند، فرمودند بوی اویس به مشامم می‌رسد: «إِنِّی لَأَجِدُ نَفَسَ الرَّحْمَنِ مِنْ جَانِبِ الْیَمَن» بوی ایمان اویس منزل رسول الله را معطر کرده بود.
ایمان عطر خوش دارد، همان طور که گناه بدبوست
وقتی با بعضی انسان‌ها معاشرت می‌کنی، بدون اینکه عطری زده باشد خوشبو هستند.
بر عکس، بعض افراد هستند که عطر هم که می‌زنند بوی بدی می‌دهند، به خاطر اینکه ایمان و تقوای کاملی ندارند.
نماز صبحش قضا شده، لذا بوی بدی می‌دهد.
شیطان به صورت چنین آدمی بول می‌کند.
در حاشیه مفاتیح آمده است: هر شب سه بار فرشته و ملکی شما را برای نماز شب بیدار می‌کند.
اگر بلند نشدی و اذان صبح گفته شد، شیطان خوشحال می‌شود که موفق به خواندن نماز شب نشده‌ای و بعد بر صورت این چنین شخصی بول می‌کند.
لذا در قدیم صورت‌ها نورانی بود ولی الان صورت‌ها تاریک و کدر است.
در آخر دعا می‌خوانیم: «یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِین» ای خدایی که از همه کسانی که نظر می‌کنند، تو بصیرتر هستی.
ای خدایی که از همه بیناتر هستی، به ما توفیق بده که در ماه رمضان گناه نکنیم، به حفظ خودت و به ستر خودت.
انتهای پیام/
لینک کوتاه خبر