مهر | دین و اندیشه | سه شنبه، 25 بهمن 1401 - 15:03
رییس موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی با اشاره به اهمیت تأسیس رشته مطالعه تمدنی در تمامی علوم دانشگاهی گفت: تنها علوم انسانیِ اسلامی، قادر به شکل دهی به تمدن اسلامی جدید است.
به گزارش خبرگزاری مهر، حجت‌الاسلام رضا غلامی رییس موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی در نخستین همایش ملی دانشگاه و تمدن نوین اسلامی که با حضور و سخنرانی جمعی از اساتید و پژوهشگران دانشگاه‌های کشور، امروز سه‌شنبه مورخ ۲۵ بهمن ماه ۱۴۰۱ در محل مؤسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تالار فارابی، برگزار شد گفت: واقعیت این است که این همایش، بنا به توصیه تاکیدی که استاد دکتر زلفی‌گل، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری به موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی در خصوص سرمایه گذاری موسسه ما در عرصه دانشگاه و تمدن نوین اسلامی داشتند طراحی شد.
البته موسسه فراتر این همایش که البته به آن به چشم به مقدمه‌چینی علمی می نگرد و انشاءالله تداوم خواهد یافت، این افتخار را دارد که با مصوبه هیات امنا، به تازگی گروه جدیدی را تحت عنوان دانشگاه و تمدن نوین اسلامی راه اندازی کرده که سرپرستی آن بر عهده دکتر اسدی است و برنامه های تحقیقاتی گوناگونی در آن گروه برای سال آینده پیش بینی شده است.
رییس موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی در ادامه به طرح بحث خود با موضوع «علوم انسانیِ تمدنی» پرداخت و افزود: وقتی از تمدن نوین اسلامی سخن می گوییم، منظور پیشرفت های معنادار، همه جانبه، مبتکرانه، جهشی و متمایزی است که نظم و مناسبات مدنی تازه ای را بر اساس تعالیم اسلامی با محوریت عدالت برقرار نموده و فرصت های ملموسی را برای رشد توأمان مادی و معنوی انسانها فراهم کند.
روشن است که شکل گیری تمدنی جدید تحت عنوان تمدن نوین اسلامی در این عصر به مثابه «هدفی عالی»، آنهم در رقابت با تمدن مدرن غربی، و همچنین تا حدی خارج از اتمسفر مدرنیسم، کار بسیار دشوار و پیچیده‌ای است و نشستن آن به اذهان چندان که تصور می شود آسان نیست.
وی ادامه داد: از سوی دیگر، اکثراً می‌دانیم که در حال حاضر، بخش مهمی از بسترهای شکل گیری چنین تمدنی هنوز وجود ندارد اما به چند دلیل، حتی اگر در آینده فرصت شکل گیری تمدن نوین اسلامی بر حسب چشم‌اندازهای گوناگونی که برای آن ترسیم می‌شود مهیا نگردد، چه در زمینه تقویت این هدف عالی و عمومی‌سازی آن، و چه در ساحت گسترش و تعمیق تفکر تمدنی، برای ما سودمند است.
رییس موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی با اشاره به رئوس فرصت شکل گیری تمدن نوین اسلامی در جهت تقویت هدف عالی بیان کرد: این تمدن یک.
هویت ملی و دینی را تقویت می کند.
دو.
خودباوری و اعتماد به نفس اجتماعی را مضاعف می‌سازد.
سه.
وحدت و انسجام ملی و اسلامی را ارتقاء می دهد.
چهار.
سطح و ابعاد مشارکت سیاسی را بالا می برد.
پنج.
میزان و محدوده همکاری و تعاون اجتماعی را وسعت می بخشد.
شش.
روحیه رقابت با کشورهای دیگر را تقویت می کند.
هفت.
فرصت های پیشرفت های بزرگ، مبتکرانه و جهشی را مهیا می کند.
هشت.
مقصد و چشم انداز حرکت کشور را روشن تر می‌کند.
نه.
از به انحراف کشیده شدن ظرفیت های کشور به ویژه منابع انسانی جلوگیری می‌کند.
به گفته غلامی، رئوس فرصت شکل گیری تمدن نوین اسلامی در جهت تعمیق و گسترش تفکر تمدنی نیز شامل این موارد می شود؛ یک.
نقاط قوت و ظرفیت ها و نقاط ضعف و معایب تفکر مدنی ما را عینیت می بخشد.
دو.
به بسط و تعمیق عقلانیت اجتماعی می‌انجامد.
سه.
اصحاب علوم انسانی را از حیات جزیره‌ای خارج کرده و آنان را به تعاطی و تضارب افکار با صاحبان افکار محتلف در جهان سوق می دهد.
چهار.
تحجر و دگم اندیشی را کاهش داده و سعه صدر و انعطاف علمی را بالا می برد.
پنج.
توهم‌گرایی و آرمان اندیشی کور را کاهش داده و واقع بینی در مواجهه با مسائل مدنی را بالا می‌برد.
این استاد دانشگاه در ادامه به جایگاه علم و نهاد علم در تمدن پرداخت و گفت: وقتی در تاریخ تمدن های بزرگ نگاه می‌کنیم، این واقعیت به نحو واضحی خود نمایی می کند که معرفت و دانش و به تبع آن، نهاد معرفتی و دانشی، در فرایند شکل گیری تمدن ها نقش بی نظیری دارد.
در این بین، هر چند همه علوم در تمدن سازی در جای خود از اهمیت وافری برخوردارند اما نمی توان سهم و نقش مرکزی و حیاتی علوم انسانی را انکار نمود.
پرسشی که در اینجا قابل طرح است، این است که چه نسبتی میان علوم انسانی و تمدن های جدید وجود دارد؟
وی در پاسخ توضیح داد: یک.
علوم انسانی تفکر بنیادین تمدن را خلق و تمایزات تمدنی را معین می کند.
دو.
علوم انسانی رصد خانه پویای ظرفیت ها و مسائل اجتماعی است.
سه.
علوم انسانی امکان پیشگیری و مقابله با آفت ها و آسیب های اجتماعی که سد طریق شکل گیری و تکامل یک تمدن است را فراهم می کند.
چهار.
علوم انسانی امکان پیش بینی آینده محتمل را مهیا می کند.
پنج.
علوم انسانی سطح سواد اجتماعی را بسط می‌دهد.
شش.
علوم انسانی فرصت رشد و تعالی انسانی و اجتماعی را مضاعف می کند.
هفت.
علوم انسانی هدایت بخش و راهبر جامعه به سمت تمدن و مقاصد تمدنی است.
هشت.
علوم انسانی به تکنیک معنا و جهت و مسیر را برای کارکرد های مدنی تکنیک با کم ترین تزاحم هموار می کند.
نه.
علوم انسانی فرصت تکامل خود دانشگاه به مثابه نهاد علم و افزایش کارآمدی آن را هم بوجود می آورد.
غلامی در ادامه به میزان کمک علوم انسانی کنونی به شکل گیری تمدن اشاره کرد و افزود: پرسش بعدی این است که ارزیابی ما از ارتباط علوم انسانی حاضر و تمدن جدید اسلامی وجود دارد و چرا علوم انسانیِ کنونی در ایران، چندان که انتظار می‌رود مستعد کمک به تمدن سازی نیست؟
وی با بیان اینکه شاید بتوان در پاسخ به این پرسش به این موارد اشاره کرد ادامه داد: یک.
احاطه کافی به واقعیت های حاکم بر جامعه ایران ندارد.
دو.
تقلید از غرب و تابوسازی از نظریات در آن تا حدی نفوذ کرده و نهادینه شده است.
سه.
هنوز آزاداندیشی و نقد علمی در آن به سکه رایج تبدیل نشده است.
چهار.
در ارتباطات و تعاملات علمی و تعاطی و تضارب افکار چه با اندیشمندان ایرانی و چه با اندیشمندان جهانی پیشرو نیست.
پنج.
از سیاست زدگی و فقدان آزادی و بی طرفی علمی در بعضی عرصه ها رنج می برد.
شش.
دچار سطح بالایی از بروکراسی زدگی و کمی‌گرایی است.
هفت.
بیش از حد به دولت وابسته است و ارتباط مستقل، زنده و پویایی با سایر اجزاء جامعه و صنعت ندارد.
هشت.
نه آنچنان که توقع می رود خودباوری تمدنی دارد و نه از رویکرد تمدنی برخوردار می باشد.
رییس موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی در ادامه با اشاره به شکل گیری و تکامل علوم انسانی لازمه خلق تمدن نوین اسلامی گفت: صحبت از تمدن نوین اسلامی است و اسلامیت این تمدن، وجه حیاتی آن محسوب می‌شود.
با این وصف، روشن است که وقتی از علوم انسانی سخن به میان می آید، منظور علوم انسانیِ اسلامی است و تنها این علوم است که قادر به ایجاد بستر فکری احیاء یا شکل دهی به تمدن اسلامی جدید می باشد.
برای روشن تر شدن این موضوع مهم به چند اصل می توان اشاره کرد: یک.
اسلام یک دین اجتماعی است و سعادت مردم را از طریق ساماندهی جامعه انسانی و الهی کردن آن دنبال می کند.
دو.
تعالیم اسلامی در باب جامعه پردازی و حل مسائل اجتماعی آموزه‌های فراوانی را در اختیار مسلمانان قرار داده است.
سه.
افق حرکت جامعه اسلامی چه در دوره پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) چه بعد از آن، متاثر از خطوط ترسیم شده در قرآن، شکل دهی و رشد یک تمدن توامان مادی و معنوی است.
وی افزود: البته وقتی بحث از تمدن اسلامی و علوم انسانی اسلامی به میان می آید، سوء تفاهمات متعددی شکل می‌گیرد.
از جمله این سوء تفاهمات این‌موارد است : یک.
قطع ارتباط با جریان های علمی غیر دینی در جهان دو.
عدم بهره‌گیری از دانش تجربی و علوم تفسیری سه.
استفاده صرف از معارف نقلیِ دین و بروزسطحی از اخباریگری چهار.
رواج سطح بالایی از جزم اندیشی و استبداد علمی و مقابله با تنوع و تکثر فکری.
پنج.
ضعف شدید واقع گرایی در این نوع از علوم انسانی.
غلامی یادآور شد: من به اکثر این سوء تفاهمات در یک سخنرانی دیگر که در سایت شخصی خودم (r-gholami.ir) در دسترس علاقمندان است، پاسخ داده‌ام لذا در اینجا تنها به ذکر این‌مهم اکتفا می کنم که این سوء تفاهمات همگی قابل رفع است.
علوم انسانیِ اسلامی علومی عقل مبناست و در کنار آموزه های دینی در جایگاه خود، در قلمرویی مشخص به صورت گسترده از دانش تجربی و تفسیری حداکثر بهره را می‌برد.
این استاد حوزه و دانشگاه در ادامه توصیفی از فاصله علوم انسانی موجود با نقطه تمدنی ارائه کرد و گفت: مطلب بعدی در بحث من، به ارزیابی فاصله علوم انسانی در ایران با نقطه علوم انسانیِ تمدنی باز می گردد.
از دو منظر می توان وارد این بحث شد.
از منظر مثبت و از منظر منفی.
از منظر مثبت یک.
پس از انقلاب اسلامی مواجهه انتقادی با اندیشه های گوناگون به ویژه اندیشه های غرب مدرن افزایش یافته است.
دو.
تنوع و تکثر فکری در علوم انسانی رو به گسترش بوده است.
سه.
کتاب ها و مقالات فراوانی به مقتضای امور بومی در رشته های گوناگون تالیف شده است.
چهار.
حوزه های علمیه در اتصال به دانشگاهها، ضمن تعامل و هم افزایی با یکدیگر، به تراکم علوم انسانی بومی و اسلامی کمک نموده اند.
به گفته وی، از منظر منفی یک.
علوم انسانی ما به ویژه از جهت زیربنایی، پیوند روشمندی با تعالیم معقول و مترقی اسلامی نخورده است.
دو.
تفکر اسلامی هنوز بافت اجتماعی پیشرفته ای پیدا نکرده و لذا پیوند آن با علوم انسانی کُند پیش می رود.
سه.
اقتضای بومی در پارادایم یا گفتمان های حاکم و همچنین مساله‌گرایی و رشد و تکامل علوم‌انسانی بسیار ضعیف است.
چهار.
بروکراسی زدگی در علوم انسانی کیفیت گرایی را با چالش روبرو نموده است.
پنج.
علوم انسانی با جریان های جهانی علم و نظریات روز مطرح در این جریانها فاصله دارد.
شش.
اشراف کافی به زبان های رایج دنیا وجود ندارد و زبان فارسی نیز به ویژه در جامعه علمی جهانی حتی جهان اسلام روانی نیافته است.
هفت.
علوم انسانی دچار نوعی دگماتیسم و تحجر شده و خود را از پویایی و نشاط انداخته است.
هشت.
نگرش تمدنی در علوم انسانی فعلی موجود نیست.
غلامی در بخش پایانی سخنان خود درباره بسترهای مورد نیاز برای تقرب علوم انسانی به نقطه تمدنی گفت: سرفصل دیگر بحث به بسترهای مساعدی اشاره می کند که باید برای شکل گیری علوم انسانی تمدنی مهیا شود.
این سرفصل ها عبارتند از : یک.
توسعه آزاداندیشی دو.
رواج نقد علمی و روشمند و متقابلا فرهنگ نقدپذیری سه.
بسط گفتگو و تعاطی و تضارب افکار چهار.
شکل گیری فعالیت های علمی گروهی پنج.
تعاملات علمی با اندیشمندان خارجی به ویژه جهان اسلام شش.
تلاقی علوم انسانی با مسائل عینی تر جامعه کنونی و جامعه آینده هفت.
تعریف رویکرد تمدنی و رواج آن در محیط‌های آکادمیک هشت.
بهاء دادن به نوآوری و خلاقیت علمی که لوازم زیادی دارد از جمله شکل گیری چرخه طبیعی نوآوری در علوم انسانی و همچنین جذب استعدادهای برتر در علوم.
وی با بیان اینکه رویکرد تمدنی در علوم انسانی یعنی تعیین تراز، افق و جهت علوم انسانی و مسائل آن به سمت مقاصد تمدنی با رعایت واقع بینی که البته لازمه آن رواج یافتن درکی مناسب از تمدن نوین اسلامی است توضیح داد: بحث دیگر من، اهمیت شکل گیری میان رشته ای ها interdisciplinary و چند رشته ای ها multidisciplinary و با رویکرد تمدنی است.
همانطور که اشاره داشتم، علم به طور کل یعنی از knowledge و science نقش بی نظیری در تمدن سازی دارد و وقتی از علم صحبت می کنیم، منظور ما، همه علوم بر حسب منزلت و کارایی هر یک می باشد.
با این حال، جنس تمدن و تنیدگی مقولات و پدیده ها، این اقتضا را دارد که در میدان تمدن‌پژوهی بحث از تقویت عرصه های میان رشته ای ها و چند رشته ای ها با رویکرد تمدنی به میان کشیده شود.
رییس موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی با اشاره به اهمیت تأسیس رشته مطالعه تمدنی در تمامی علوم دانشگاهی گفت: مطلب پایانی من این است که وقتی ما به نحو پررنگ تمدن نوین اسلامی را به عنوان یک هدف عالی معرفی می‌کنیم، لزوم شکل گیری رشته مطالعه تمدنی در دانشگاه ها چه در علوم انسانی و چه در سایر علوم، بروز و ظهور پیدا می کند.
رشته مطالعه تمدنی که تصور می شود در همه علوم، اعم از علوم انسانی و سایر علوم یعنی علوم پایه، علوم پزشکی و علوم فنی و مهندسی باید تأسیس شود، از سه لایه عمده می تواند برخوردار باشد : لایه اول : فلسفه و روش‌شناسی مطالعه تمدن به صورت کلان و عمومی؛ لایه دوم : نسبت تمدن و آن علوم و زیر رشته های آن و لایه سوم : روش شناسی جهت دهی به آن علوم به سمت تمدن و نوآوری های تمدنی در یک زنجیره علمی مشخص.