یادبود تهیه کننده گروه «هنر مقدس» و معرفی تازه‌ترین اثر گروه
مهر | فرهنگی و هنری | سه شنبه، 17 آبان 1401 - 16:18
یادبود زنده یاد حمیدرضا ممتازان تهیه کننده گروه «هنر مقدس» در حوزه هنری برگزار شد.
به گزارش خبرنگار مهر، شب گذشته ۱۶ آبان مراسم یادبود زنده یاد حمیدرضا ممتازان تهیه کننده گروه «هنر مقدس» در حوزه هنری برگزار شد.
این یادبود با حضور مسئولان، برخی از هنرمندان و هنردوستان از جمله مجید شاه حسینی، علی فروزان‌فر معان هنری حوزه هنری، سید امین باطنی دستیار ویژه رئیس حوزه هنری، مصطفی خورسندی مدیر عامل خائه مداحان، شهرام کرمی هنرمند تئاتر و مدیر فرهنگی هنری منطقه ۵، عاطفه سعیدی نژاد مسئول امور بانوان سازمان تبلیغات اسلامی و ...
همراه بود که درحاشیه آن از پروژه بعدی گروه «هنر مقدس» به نام «فاطمه» که در دی ماه سال جاری روی صحنه می رود، نیز رونمایی شد.
در این مراسم مریم شعبانی همسر زنده یاد حمیدرضا ممتازان، که کارگردانی گروه «هنر مقدس» را برعهده دارد؛ ضمن گرامیداشت یاد آن مرحوم، تأکید کرد: همسرم پشتیبان موفقیت های من و گروه «هنر مقدس» بود و این مهم است که در عرصه جهادها و موفقیت‌های اجتماعی همسران و آقایانی که پیام مرا می شنوند، پشتیبان زنان در عرصه‌های اجتماعی خیر باشند تا زنان بتوانند به درستی نقش خود را ایفا کنند و از حوزه هنری که متوجه اهمیت حضور زنان است وصادقانه پای کار آمده تشکر می کنم.
پس از آن عهدنامه‌ای توسط محدثه جوادی به نمایندگی از دختران گروه «هنر مقدس» خوانده شد که به شرح ذیل است:
عهدنامه گروه «هنر مقدس»
«نسیمی حیات بخش وزیدن گرفته است که بشارت باران با خود دارد.
باد، قطرات آب را از دورترین نقاط دریاهای دور گرد می آورد و موج برمی انگیزد.
موجی که پیامش استقامت است و این نور، فراتر از زمان و مکان از خزائن معنوی آیه مبارکه «فاستقم کما امرت و من تاب معک» بر ما تابیده است و ما نیز چون قطرات باران گرد هم آمده ایم تا موج برانگیزیم و رستاخیزی نو بر پا کنیم.
امروز که هنرمند فرهیخته حمیدرضا ممتازان که چون پدری دلسوز و مجاهدی روشنگر راه را هموار می کرد و ما پیش می رفتیم در جمع ما نیست نه تنها جوش خروش این قطرات کمتر نمی شود که ما را چونان دریای واحدی پیش می راند و این به اراده و فضل خداست که ما هنرمندان در شب ظلمانی کره ارض ستاره گان پرفروغ آسمانت را بیابیم و گرداگردشان مشق پایداری کنیم که شب با تمام وسعتش رفتنی است و حق می ماند.
و این نور حقیقت است که سختی ها و زمختی های مسیر پرپیچ و خم مارا در تمام سال های حیاتمان چون شهد، شیرین کرده.
چرا که باور داریم وعده او صادق است که می فرماید: تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُجاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ ذلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ یُدْخِلْکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ مَساکِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ...
.
ما تلاش کرده ایم برای جهاد در صراط حق، هنر را با امر قدسی پیوند زنیم چرا که:
انسان در فطرت خویش دارای شعور باطنی نسبت به حقیقت عالم است که ما آن را شعور باطن می خوانیم.
این شعور باطن، دارای پیوندی بی واسطه و مستقیم با حقیقت کلی عالم است و از آنجا که حقیقت عالم وجود مطلق کمال و جمال است، انسان دارای شعور فطری نسبت به کمالات و فضایل و زیبایی هاست.
هنر نیز از همین پیوند ذاتی انسان با حقیقت عالم وجود و با روح کلی عالم منشأ می گیرد؛ همان گونه که عبادت و پرستش نیز از همین پیوند ذاتی با حقیقت کلی برمی‌خیزد ...
انسان می تواند هنر را مصادره به مطلوب خود کند و این پیوند ذاتی قدسی را به امری غیرقدسی مبدل کند اما حقیقت این است که: آنچه هنرمند می پردازد نقشی است که از عالم غیب بر آینه جان او اشراق یافته است و اگر هنرمند از شواغل و تعلقات دنیایی اعراض نکند و اهل جذبه عشق نباشد آن جانب را نخواهد یافت.
ما بانوان «هنر مقدس» در هر شاخه ای از هنر که از آن میوه برچیده ایم، همواره تلاش کرده ایم تا رازدار خزائن غیب باشیم به سان آن هنرمندی که شهید آوینی می گوید:
زبان هنرمند زبان تمثیل و تمتل است و باید رمز و راز ظهور حقایق متعالی و کیفیت حضور و ظهور امر قدسی را در جهان بشناسد و با بصیرت قلبی راز تمثیل حقایق ملکوتی را بیابد.
و ما بر آنیم که با تو و نورِ حقیقتت عهدی دوباره بندیم.
عهدی مقدس با هنری مقدس که ما را بیش از پیش بر انجام مهمترین فریضه‌مان مصمم کند.
و خدایا تو خود شاهدی این بیعت که بسته ایم بیعت با موعود غایب توست و این لبیک که روح خدا و رهبر خویش گفته ایم، تجدید پیمانی است با تو از ازل تا آدم از آدم تا ابراهیم از ابراهیم تا خاتم و از غدیر خم تا هل من ناصر عاشورا و از عاشورا تا به امروز.
و این علم عباس است که هیچ‌گاه بر زمین نخواهد ماند و زنانی زینبی دوشادوش هم، بر فراز تاریخ آن را به احتزاز در خواهند آورد.
ریشه ما در خاک ایمان محکم است و ساقه ما مثل دست های دعایمان تا عرش رفته است و آینده از آن ماست.
ان‌شاءالله.»