اینجا بهشت عاشقان است/ حال و هوای مشهد در شب شهادت امام رضا(ع)

 فارس | استان‌ها | دوشنبه، 04 مهر 1401 - 20:55

اینجا بهشت عاشقان است و در این بهشت هیچ چیز زیباتر از دیدار یار با چشمانی بارانی و دلی بی تاب نیست. صدای هق هق مادرانی که دست بر پنجره فولاد گره زده اند و در تمنای حاجی اشک بر گونه هایشان جاری است، هر دلی را بی تاب می کند.

---

اینجا بهشت عاشقان است و در این بهشت هیچ چیز زیباتر از دیدار یار با چشمانی بارانی و دلی بی تاب نیست.
صدای هق هق مادرانی که دست بر پنجره فولاد گره زده اند و در تمنای حاجی اشک بر گونه هایشان جاری است، هر دلی را بی تاب می کند.
به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، فردا آخر صفر است؛ در شب شهادت امام رضا(ع) قصد حرم می کنم تا به رسم ادب و همجواری به زیارت امام مهربانی ها بروم.
امسال با سالهای دیگر متفاوت است چرا که ورود زائران بیش از دو برابر جمعیت مشهد می باشد و این روزها سیل زائران و عزادارن اهل‌بیت (ع) از جای‌جای ایران اسلامی به سوی مشهدالرضا روانه شده‌اند و حرم مطهر امام رئوف، شاهد ابراز عشق‌ دوست‌داران آل‌الله است.
به میدان شهدا می‌رسم و خیابان شیرازی که در انتهایش گنبد طلایی آقا نمایان است، همه به‌رسم ادب به‌محض رسیدن به این مکان رو به سمت حرم ایستاده و دست بر روی سینه سلام به آقا می‌دهند «السلام علیک یا علی بن موسی‌الرضا(ع)».
در خیابان شیرازی دسته جات عزاداری به سمت حرم در حرکتند و با زنجیرزنی و سینه زنی عشق و ارادت خود را به ساحت علی بن موسی الرضا(ع) ابراز می کنند.
مهم نیست از کدام دیار و با چه زبانی، تنها به عشق زیارت آمده اند و قدم در را عاشقی مولا گذاشته اند.
عزاداران و دل‌سوختگان با در دست داشتن علم و پرچم‌های مزین به القاب و اسامی ائمه اطهار(ع) درحالی‌که به سوگواری مشغول هستند «یا رضا گویان»خود را به حرم مطهر رضوی می­‌رسانند.
در بین عزاداران می توان زائرانی از سایر کشورها را مشاهده کرد که در قالب کاروان به ایران آمده اند ودسته عزاداری شان سیاه پوش به سمت حرم مطهر رضوی در حرکت است.
به اطراف می‌نگرم، خیابانهای اطراف حرم مملو از ایستگاه‌های صلواتی است و خیمه‌های فراوان در مسیر دسته های عزاداری نشان از میزبانی ویژه امسال مشهدی ها به زائران دارد.
در کنار برپایی موکب‌های مختلف در اطراف خیابان‌های منتهی به حرم و به‌ویژه ورودی‌های حرم امام رضا(ع)، برخی از موکب‌ها که در ایام اربعین به زائران حسینی خدمت می‌کردند، خود را به مشهد رسانده تا به زائران امام رضا(ع) در روزهای پایانی ماه صفر خدمت کنند.
همه برای میزبانی آمده‌اند پرستاران و بهیاران در قالب امداد درسانی، کسبه و فرهنگیان در قالب پذیرایی و ایستگاه‌های صلواتی که بانی اصلی تمامشان مردم هستند و تعدد ایستگاه‌های صلواتی و خیمه‌ها نشان از ارادت و میزبانی ویژه مشهدی‌ها به جهت پذیرایی از میهمانان آقا دارد.
پارچه‌های عزا تمام خیابان را فراگرفته است، بنرهای اطلاعیه بر سر چهارراه‌ها حکایت از برگزاری مراسم‌های عزاداری و روضه‌خوانی در نقاط مختلف شهر و ایستگاه‌های صلواتی متعدد و پخش نذورات در مسیر عزاداران نشان از میزبانی خوب هم‌جواران حضرت به زائران دارد گویا تمام شهر برای این میزبانی بزرگ آماده‌اند و می‌خواهند حق همسایگی را در این روز عزیز به‌جای آورده و خود را در این مصیبت، با صاحب‌الزمان(عج) با عرض تسلیت به حضرتش شریک نمایند.
دهه آخر صفر در مشهد الرضا همه به نوعی مشغول خدمتند تا از زائران میزبانی شایسته­ای انجام دهند و این فرهنگ میزبانی را سال به سال عمیق­تر کنند.
تماشای این صحنه­‌ها پرتویی از علم انسان شناسی و معرفت و اخلاق است.
لحظه به لحظه بر سیل عظیم جمعیت عاشقان مولا افزوده می شود و همه سعی می کنن در مسیر عاشقی از یکدیگر سبقت بگیرند.
همراه سیل عظیم جمعیت به حرم می رسم ، زائران رضوی دست ‌برسینه گذاشته و سلام عاشقی بر لب جاری می کنند و در حال تعظیم با چشمانی بارانی و ملتمس وارد صحن‌ها می‌شوند تا از خان پربرکت حضرت رضا(ع) بهره مند شوند و تمنای حضور مجدد در بارگاه منور دارند.
اینجا ملجا دردمندان و نیازمندانی است که از هر کوی و برزن مشتاقانه و با دلی سوزان، خود را به حرم امن رضوی رسانده‌اند و در آستان متبرک آن حضرت دل زنگارگرفته خود را صیقل می‌دهند.
دست ادب بر سینه گذاشته و با کسب اجازه از مولایم وارد صحن و حریم رضوی می‌شوم.
صحن‌های مختلف حرم رضوی مملو از جمعیت عزادارانی است که با پای پیاده یا در قالب کاروان‌های زیارتی خود را به مشهد رسانده‌اند تا درروز و شب شهادت ثامن‌الحجج(ع) هم‌نوا با مجاوران حضرتش به سوگ بنشینند.
در بین جمعیت دیدن کودکان و نوجوانانی که عاشقانه سینه می زنند و نگاه پر مهرشان به گنبد امام مهربانی ها دوخته شده است، بر دل می نشیند و هر آن کس که از کنارشان می گذرند ملتماسنه التماس دعا دارند.
اینجا بهشت عاشقان است و در این بهشت هیچ چیز زیباتر از دیدار یار با چشمانی بارانی و دلی بی تاب نیست.
صدای هق هق مادرانی که دست بر پنجره فولاد گره زده اند و در تمنای حاجی اشک بر گونه هایشان جاری است، هر دلی را بی تاب می کند.
انتهای پیام / ۷۰۰۸۵/ی