تسنیم | فرهنگی و هنری | دوشنبه، 24 مرداد 1401 - 17:53
جامعه قرآنی کشور به خصوص قاریان و حافظان تراز اول کشور در سوگ از دست دادن استادی نشسته اند که به گفته سیدمحسن موسوی بلده "به اعتراف همه اساتید قرآن، از نظر علمی و هوش، بدون اغراق از نوابغ جامعه قرآنی و حوزه و علم قرآنی او خارق العاده بود."
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت‌الاسلام محمدرضا شهیدی‌پور از اساتید برجسته قرائت قرآن کشور روز گذشته در سن 64 سالگی از دنیا رفت.
او از اساتید برجسته علوم قرائات، تجوید، وقف و ابتدا و حافظ کل قرآن کریم بود.
وی در سال 1337 در قم متولد و در سال 1351 وارد مدرسه علمیه آیت الله العظمی گلپایگانی شد که دارالقرآن فعالی داشت.
شهیدی‌پور درباره ورودش به فضای قرائت قرآن می‌گوید: "با علاقه‌ای که به قرائت و حفظ قرآن داشتم و استعدادی که در خودم می‌دیدم، در کنار دروس حوزوی، حفظ قرآن را هم آغاز کردم و در سال 1355 توفیق حفظ کل قرآن را پیدا کردم.
همزمان با حفظ قرآن، مباحث مربوط به قرائات از جمله سبک‌های مختلف را هم کار می‌کردم و به مرور با تلاوت قاریان ممتاز مصری آشنا شدم."
سیدمحسن موسوی بلده از اساتید قرائت و تجوید کشور و صاحب کتاب حلیة القرآن درباره حافظ قرآن بودن مرحوم شهیدی‌پور می‌گوید: "او حافظه بسیار قوی و بی‌نظیری داشت که حتی محل تلاوت‌های قاریان را نیز به خاطر داشت، حافظ کل قرآن بود اما این را به رخ جامعه قرآنی نمی‌کشید."
موسوی بلده در این باره می‌افزاید: "از نظر علمی و هوش، ایشان بدون اغراق از نوابغ جامعه قرآنی و حوزه بودند و این مورد اعتراف همه اساتید قرآن است که علم قرآنی ایشان خارق‌العاده بود."
شهیدی‌پور خود درباره سابقه‌اش در قرائت قرآن می‌گوید: "به مرور با تلاوت قاریان ممتاز مصری آشنا شدم، ابتدا به سبک عبدالباسط و پس از آن به سبک منشاوی روی آوردم.
یادم هست زمانی که امکانات ضبط نداشتیم، تلاوت بسیار معروف استاد عبدالباسط از سوره های حشر وتکویر و فجر هر روز از مسجد اعظم قم پخش می‌شد و من در اوقات اذان‌گاهی سعی می‌کردم خودم را به مسجد برسانم و این تلاوت را گوش کنم."
او در این باره می‌افزاید: "من آن زمان بسیاری از وقت خود را صرف شنیدن رادیو قرآن مصر و کویت و سایر کشورهای عربی می‌کردم و با وسائل محدود و نه چندان حرفه‌ای که داشتم، تلاوت‌ها را ضبط می‌کردم؛ برخی از نوارهای تلاوت از کشور مصر هم به دست من می‌رسید."
این استاد فقید قرائت قرآن درباره تلاوت عبدالباسط می‌گوید: " هیچ یک از قاریان مثل عبدالباسط خصوصیت اعتدال در تلاوت را ندارد.
اعتدال به این معنا که همه ابعاد قرائتش در یک حد مطلوب است، مانند یک غذای خوب که همه شرایطش مطلوب است."
مرحوم شهیدی‌پور با این حال تلاوت‌های مصری را به عنوان یک تلاوت کاملاً ایده‌آل قبول نداشت و می‌گفت: "در مورد لحن ممکن است ایده‌آل باشد چه لحن بیانی و چه لحن مقامی، در مورد صوت هم همین‌طور.
اما در مورد تجوید و وقف و ابتدا اشکالات زیادی به تلاوت آنها وارد است.
این استاد فقید قرائت قرآن تلاوت‌های متأخر پخش‌شده از رادیو مصر را فاقد اصالت دانسته، می‌گوید: "بسیاری از برنامه‌های رادیوی مصر برای من تکراری است.
ضمن اینکه تلاوت‌هایی هم که پخش می‌کنند، بعد از دهه هشتاد میلادی غالباً از قاریان جوان‌تر و متأخرین است که با اصالت فاصله دارد."
او احمد ابوالقاسمی را یک "الگوی ایرانی" در تلاوت می‌دانست و معتقد بود ابوالقاسمی "تلاوتی مستقل و استادانه ارائه می‌کند." با این حال معتقد بود "قاریان ما را نباید با قاریان عصر طلایی مصر مقایسه کرد.
ولی امروزه قاریان جوان ما بهتر از قاریان جوان مصری تلاوت می‌کنند."
وی تلاوت خوب را تلاوتی می‌دانست که "عوام بپسندند و خواص ایراد نگیرند." و می‌گفت: "ما نباید یکی از این دو را فدای دیگری کنیم.
ایده‌آل ما یک تلاوت »مردمی و مطلوب» است."
این استاد فقید قرائت قرآن یکی از آسیب‌های مهمی که قاریان خوش‌خوان را تهدید می‌کند، پرداختن بیش از حد به موسیقی تلاوت و دور شدن از حالت خضوع و خشوع و آداب معنوی تلاوت می‌دانست و می‌گفت: "متأسفانه کم و بیش شاهد آن هستیم.
وقتی از نبی مکرم اسلام سؤال می‌شود چه کسی در تلاوت قرآن خوش صداتر است؟
فرمودند: «من اذا سمعت قرائته رأیت أنه یخشی الله» یعنی کسی که وقتی قرائت او را بشنوی دریابی که او از خدا می‌ترسد.
بدین معنی که آثار خوف تلاوت و خشیت الهی از تلاوت وی آشکار شود.
آیا واقعاً قاریان ما این گونه است؟
این مسئله به سبک زندگی آنان و نحوه استفاده از آموزه‌های قرآنی و تخلق به اخلاق و آداب قرآنی مربوط می‌شود."
سید محسن موسوی بلده درباره خصوصیات اخلاقی مرحوم شهیدی‌پور می‌گوید: بسیار سلیم النفس، مظهر خوش‌اخلاقی، تواضع و لبخند همیشه بر لبش بود، هرگز در طول این سالیان حتی یک لحظه عصبانیت ایشان را به خاطر ندارم، مخالفت‌‌های تند علمی برخی از دوستان به هیچ وجه ایشان را مکدر و تغییری در چهره او ایجاد نمی‌کرد."
شهیدی‌پور از سال 1359 به عنوان داور در مسابقات قرآن حضور یافت، با این وجود داوری را کاری اصیل در حوزه فعالیت‌های قرآنی نمی‌دانست و معتقد بود "کار اصیل، تدریس و ارائه مباحث آموزشی است.
اگر هم داوری می‌کنیم، می‌خواهیم در کنار آن، قاریان را توجیه و نکات و مباحث آموزشی را به آنها منتقل کنیم.
مسابقات هم زمانی خوب است که نتیجه‌ی آموزشی داشته باشد."
حجت‌الاسلام سید ابوالفضل حکیمی حافظ کل قرآن و از شاگردان مرحوم شهیدی‌پور درباره روحیه آموزشی او می‌گوید: "عمرش را وقف تحقیق و پژوهش و خدمت به قرآن و قرآنیان کرد و پناهگاه حافظان، قاریان، مرتلان و اساتید قرآن بود، درب منزلش به روی اینها باز و حلقه‌های قرآنی همواره در منزل ایشان دایر بود."
مرحوم شهیدی‌پور خودش در این‌باره می‌گوید: "من همانند قاریان قرآن که کرسی تلاوت دارند، بیشتر کرسی تدریس داشته و دارم و در عرصه تبلیغ نیز در توسعه و نشر و ترویج معارف قرآن و حدیث فعالیت می‌کنم."
این استاد فقید قرائت قرآن، عضو هیأت علمی جامعة المصطفی العالمیه بود و به عنوان مدیر گروه علوم و فنون قرآن کریم در موضوعات رسم، ضبط، کتابت، تجوید و قرائات، وقف و ابتدا وشیوه‌های حفظ و معارف قرآن به ارائه مباحث پژوهشی و آموزشی می‌پرداخت.
او کتاب‌های مهمی که متن درسی حوزه‌های علمیه داخلی و خارجی است در علوم تجوید، وقف و ابتدا، روخوانی و روانخوانی و قرائات تألیف کرد و علاوه بر این سالها عضو مراکز قرآنی مهم کشور از جمله کمیته علمی پژوهشی شورای عالی قرآن، مرکز طبع و نشر، شورای قرآن و عترت حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها و حوزه‌های علمیه بود.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
انتهای پیام/