فارس | فرهنگی و هنری | جمعه، 07 مرداد 1401 - 00:12
در شماره جدید مجله خردورزی می‌خوانیم: موسیقی نعمتی است از نعمت‌های الهی که می‌توان از آن بهره‌های نیک برد و یا آن را به نقمتی مبدل ساخت که جز کینه و عذاب حاصل نگردد.<br/>
در شماره جدید مجله خردورزی می‌خوانیم: موسیقی نعمتی است از نعمت‌های الهی که می‌توان از آن بهره‌های نیک برد و یا آن را به نقمتی مبدل ساخت که جز کینه و عذاب حاصل نگردد.
به گزارش خبرگزاری فارس، به همت مؤسسه فرهنگی ـ هنری «شناخت» سیزدهمین شماره مجله «خردورزی»، ویژه‌نامه «موسیقی شناختی» منتشر شد.
این شماره از «خردورزی» به تبیین اندیشه‌ها، مسائل، انگاره‌ها و چالش‌های «موسیقی شناختی» می‌پردازد.
«خردورزی» به مدیرمسئولی رفیع‌الدین اسماعیلی، سردبیری مجید رحیمی و با مدیریت هنری عرفان خلیلی‌فر و طراحی جلد توسط علیرضا ذاکری منتشر می‌شود.
جهت دانلود نسخه الکترونیک مجله خردورزی اینجا کلیک کنید.
مجله «خردورزی» در این شماره شامل چهار پرونده با عناوین و گفتگوهای زیر است:
فلسفه و موسیقی
گفت‌وگو با علیرضا بلیغ؛ خدمت یا خیانت موسیقی؟
دین و موسیقی
گفت‌وگو با آیت‌الله ابوالقاسم علیدوست؛ چالش فقه و موسیقی
گفت‌وگو با حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر مجتبی فلاحتی؛ غفلت هارمونیک
شناخت و موسیقی
گفت‌وگو با محسن ردادی؛ مدیریت نا اهلان بر ساختارهای موسیقایی
گفت‌وگو با محمود اکرامی‌فر؛ زیبای زشت
سیاست و موسیقی
گفت‌وگو با محمدصادق کوشکی؛ موسیقی و ظرفیت‌های برباد رفته
گفت‌وگو با مصطفی محدثی خراسانی؛ انحطاط موسیقی اصیل
آنچه در ادامه می‌خوانید متن سرمقاله شماره سیزدهم از مجله «خردورزی» است:
موسیقی هنری است که فلسفی‌ترین معماها را ارائه می‌دهد و سرشار از معانی است.
اندیشمندان توصیف‌های پیرامونی بسیاری در وصف موسیقی بیان کرده‌اند اما پس از گذشت سال‌های متمادی، تعریف دقیق و واحدی از موسیقی و نقطه آغاز آن ارائه نشده است، زیرا پاسخ به این پرسش‌های ساده و پرتکرار، اگر ممتنع نباشد سهل هم نیست.
توضیح مفهوم موسیقی معمولاً با ایده‌ی صدای سازمان‌یافته بودن موسیقی آغاز می‌شود.
البته اندیشمندان این عرصه اذعان دارند که نمونه‌های زیادی از صداهای سازمان‌یافته وجود دارد که موسیقی نیستند، مانند گفتار انسان و صداهایی که حیوانات و ماشین‌های غیرانسانی تولید می‌کنند؛ به همین جهت، دو شاخصه‌ی دیگر را به تعریف نخستین اضافه می‌کنند، یکی از آنها توسل به «tonality» یا اساساً ویژگی‌های موسیقی، مانند زیروبم و ریتم است و دیگری ویژگی‌ها یا تجربه‌های زیبایی‌شناختی است؛ برخی وجود هر دو شرط را لازم و برخی یک شرط را نیز کافی می‌دانند.
از سوی دیگر شاید موسیقی از جمله مسائلی باشد که نمی‌توانیم به‌راحتی از چیستی و چگونگی آن سؤال کنیم، «چگونه می‌توان به‌راحتی پرسید: شعر چیست؟
هنر چیست؟
زیبایی چیست؟
روح چیست؟
انسان چیست؟
عدم چیست؟
نیستی چیست؟
چیستی چیست؟
بسیار زیادند چیزهایی که نمی‌شود آنها را تعریف کرد، مثل خود وجود.» نغمه و آوا و موسیقی، همانند شعر، اشک، عشق، و… نخستینی ندارد و هنر، بعد از طوفان اتفاق می‌افتد، حال چه طوفان درونی باشد و چه طوفان بیرونی، چه طوفان نوح باشد و چه طوفان روح.
موسیقی همواره با منحنی وجود انسان عجین بوده و به همین جهت، دائماً موردتوجه اندیشمندان، حاکمان و جوامع مختلف قرار گرفته است.
برخی موسیقی را بهترین ابزار برای تحریک عواطف و احساسات می‌پندارند و بسیاری آن را عامل هم‌افزایی بیشتر جوامع می‌دانند.
بزرگان علوم دینی نیز باتوجه به رسالت شناساندن استعدادهای درونی انسان، همواره نسبت به رابطه موسیقی و انسان نظر داشته‌اند.
در سیزدهمین شماره از مجلّه تخصّصی «خردورزی» قصد داریم به اندیشه‌ها، مسائل، انگاره‌ها و چالش‌های «موسیقی و انسان در جهان معاصر» بپردازیم.
در این شماره تلاش کرده‌ایم از دریچه سیاست و دین و اجتماع، مسئله موسیقی را به بحث و گفت‌وگو بگذاریم.
برخی از مهم‌ترین موضوعاتی که در این ویژه‌نامه به آن پرداخته‌ایم، عبارت‌اند از: جایگاه عرف در موضوع‌شناسی و مصداق‌شناسی مسئله موسیقی، بررسی مواجهه فقها و حاکمیت با پدیده موسیقی، جریان‌شناسی نقش مطبوعات در رشد و تعالی موسیقی، تحول و نوگرایی موسیقی در بستر فرهنگی مدرنیته، جایگاه موسیقی در حکمرانی داخلی و سیاست‌های بین‌المللی، ظرفیت‌های جامعه‌شناختی موسیقی، مدل‌سازی محاسباتی دانش موسیقی، موسیقی و زیست‌شناختی انسان، و … .
انتهای پیام/
