باشگاه خبرنگاران | فرهنگی و هنری | یکشنبه، 19 تیر 1401 - 11:35
عید قربان، یکی از اعیاد مهم مسلمانان و بهترین فرصت برای نزدیک شدن به درگاه الهی است.
دهم ذی‌الحجه؛
عید سعید قربان، یکی از فرصت‌های مهم برای تقرب الی الله است.
زیرا انسان‌ها در این روز، در سایه‌ی عبودیت و بندگی، از خداوند اطاعت و فرمانبرداری می‌کنند.
بسیارى از مفسّران «یَومَ الْحجَّ الأکْبرِ» را به معناى روز عید قربان تفسیر کرده اند که مهم‌ترین روز در ایّام حج است و حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی درمورد اهمیت عید سعید قربان در قالب رویداد عظیم حج فرموده اند: عید قربان از ویژگی‌خاصی برخوردار است که موجب شده است این روز از عبادت‌های مهم الهی به شمار آید و ما مسلمانان در ماه مبارک رمضان روزه می‌گیریم و از گناه توبه می‌کنیم و در پایان ماه نیز این توفیق افتخار را جشن و عید می‌گیریم، زوار خانه‌ی خدا نیز مناسک حج را به جا می‌آورند و بعد از پایان مراسم نیز عید می‌گیرند که البته برنامه‌های آن‌ها تنها برای خودشان نیست.
بلکه عظمت برای اسلام می‌آفرینند و کنگره حج باعث عظمت جهان اسلام است.
عید قربان به عنوان ضیافت و مهمانی خدا انتخاب شده است، لذا در مراسم زیارت خانه خدا همه زوار مهمان ضیافت خدا هستند که باید بعداز مهمانی خدا جشن برپا کرد.
یکى از اعمال حج در روز دهم ذى حجّة الحرام، این است که حیوانى را در منا قربانى کنند و این یک فریضه مسلّم و دستور صریح اسلام است؛ لیکن یکى از اسرار آن زنده کردن خاطره فداکارى بزرگ مرد الهى و قهرمان توحید، حضرت ابراهیم خلیل (علیه السلام) مى باشد و جریان فداکارى ابراهیم خلیل این است که خداوند براى تکمیل روح و روان و اثبات لیاقت و پایه فدا کارى وى به او دستور داد تا فرزند فوق العاده عزیز خود را در سرزمین «منى» در راه خدا قربانى نماید.
البتّه این فرمان جنبه آزمایشى داشت و براى اثبات شایستگى آن مرد الهى بود؛ و لذا، هنگامى که وى آماده اطاعت گردید، دستور آمد که به جاى فرزند خویش، گوسفندى را ذبح نماید.
عید سعید قربان در کلام رهبر انقلاب
رهبر انقلاب در تابستان ۹۹، در یکی از سخنرانی‌های خود درمورد عید سعید قربان فرمودند: «نوبت می‌رسد به روز عید قربان، این قربانی شگفت انگیز و شگفتی ساز در تاریخ که بی نظیر است.
حضرت ابراهیم مأمور می‌شود که نوجوان خودش را به دست خودش به قتل برساند - امر الهی است، آزمایش الهی است - آن هم فرزندی که سال‌های متمادی از وجود او محروم بوده و در پیری، الحمداللّهِ الَّذی وَهَبَ لی عَلَی الکِبَرِ اسماعیلَ و اسحاق؛ خدای متعال این بچه را به حضرت ابراهیم (ع) داده بود و خب پیدا است چقدر انسان به فرزندِ اواخر عمر و دوران پیری دلبسته است.
به این فرزند که حالا «فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعیَ» - یک جوانی و یا نوجوانی شده - گفت: می‌خواهم تو را به قتل برسانم، این دستور خدا است.
آن جوان هم گفت: یا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنی انْ شاءاللّهُ مِنَ الصَّابِرین.
ببینید این‌ها حوادث عجیب تاریخ دین، تاریخ دینداری، تاریخ ایمان، تاریخ اسلام است.»
