تسنیم | فرهنگی و هنری | شنبه، 28 خرداد 1401 - 13:12
لطف و مهربانی و اخلاص در وجود دکتر مهدوی دامغانی موج می‌زد. با وجود جایگاه علمی بسیار بالا و سال‌ها تدریس در دانشگاه‌های بزرگ جهان، روحیه‌اش همچنان همان روحیۀ طلبگی بود و چه نادرند چنین انسان‌هایی!
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، احمد مهدوی دامغانی روز گذشته (جمعه، 27 خردادماه) در سن 95 سالگی در فیلادلفیای آمریکا درگذشت.
محمد فنایی اشکوری، استاد تمام فلسفه در موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، به مناسبت درگذشت این الهی‌دان و ادیب برجسته، در یادداشتی که در اختیار تسنیم قرار داده است، نوشت:
درگذشت استاد فقید و محقق فرهیخته مرحوم دکتر احمد مهدوی دامغانی رضوان الله تعالی علیه را به همه طالبان علم و فضیلت تسلیت عرض می‌کنم.
او در دانشگاه هاروارد تاریخ اسلام تدریس می‌کرد.
او در ادبیات فارسی و عربی و علوم اسلامی به ویژه تاریخ اسلام متبحر بود.
از ویژگی‌های بارز او حبّ به اهل بیت بود.
هرگاه نام مبارک سید الشهدا را می‌آورد اشک از دیدگانش جاری می‌شد.
این استاد پرآوازه هاروارد از باب وظیفۀ دینی، نه به دلیل و انگیزه‌ای دیگر، در محافل دینی در آمریکا سخنرانی می‌کردند و در سخنرانی‌هایش توجه خاصی به ذکر مصائب اهل البیت (ع) داشت.
حقیر ضمن این که بارها در مجالسشان شرکت داشتم چندبار توفیق دیدار با ایشان در منزلشان در فیلادلفیا را داشتم.
ضمناً ایشان کتابخانۀ ارزشمندی در منزلشان داشتند که چند سال پیش شنیدم که کتابخانۀ کنگره آمریکا، تمام کتاب‌های ایشان را خریداری کرده است.
آقای مهدوی از دوستان شهید مطهری و شهید دکتر بهشتی بود.
هرگاه نامی از آن بزرگان به میان می‌آمد، خاطراتی از آن‌ها نقل می‌کرد و اشک از دیدگانش جاری می‌شد و از اینکه جامعۀ اسلامی چنین سرمایه‌های ارزشمندی را قبل از اینکه بهرۀ کافی را از وجودشان ببرد از دست داد، حسرت می‌خورد.
با اینکه مشهور است ایشان با فلسفه و عرفان چندان موافق نیست، اما اصرار زیادی داشتند که بنده در دانشگاه هاروارد فلسفه و عرفان اسلامی تدریس کنم و معتقد بودند که حضورم در آنجا ضروری‌تر و مفید‌تر از حضورم در ایران است و تأکید می‌کردند که شخصاً مقدمات آن را فراهم می‌کنند.
بنده به رغم احترامی که برای ایشان قائل بودم و تردیدی در نیت خیر و تشخیص صائب ایشان نداشتم به دلایلی نمی‌توانستم پیشنهادشان را بپذیرم.
تواضع و خاکساری، لطف و مهربانی و اخلاص و صفای باطن در وجود این مرد عالم موج می‌زد.
با وجود جایگاه علمی بسیار بالا و سال‌ها تدریس در دانشگاه‌های بزرگ جهان، روحیه‌اش همچنان همان روحیۀ طلبگی بود.
چه نادرند چنین انسان‌هایی!
خدایش رحمت کناد.
احمدحسین شریفی، رئیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران نیز ضمن انتشار دقایقی از گفت‌وگویی تلویزیونی پیام فضلی‌نژاد با دکتر مهدوی دامغانی در صفحه شخصی خودش، نوشت:
خداوند مرحوم استاد مهدوی دامغانی را با امام رضا (ع) محشور کند.
او هر چند جسمش از ایران دور بود اما عشق به اهل بیت و عشق به امام رضا و عشق به مردم ایران همواره در قلبش فروزان بود.
استاد احمد مهدوی دامغانی از استادان فاضل و بزرگی بود که در دهه‌های آخر عمرش خدمات موثری به زبان و ادبیات فارسی کرد.
وی سال‌ها رئیس شورای گسترش زبان فارسی امریکای شمالی بود و با قوت تدبیر و حسن خلقی که داشت توانسته بود جمع ناهمگون ایرانیان مقیم آمریکا را در حوزه خدمت به زبان فارسی هماهنگ کند.
او بسیار به ایران و اهل بیت و ائمه اطهار علیهم السلام علاقه‌مند بود به گونه‌ای که محال بود نام آن بزرگواران را بدون ذکر سلام و صلوات ببرد یا حتی بشنود مخصوصا همواره ذکر نام امام رضا علیه السلام و یاد مشهد بی‌اختیار گونه‌هایش را از سیل اشک خیس می‌کرد.
خبرگزاری تسنیم رحلت این استاد فرزانه را به خانوادۀ ایشان و جامعۀ علمی و دانشگاهی کشور تسلیت می‌گوید و برای آن استاد فقید علّو درجات و حشر با اولیاء الله را از خداوند بزرگ طلب می‌کند.
خاک بر او خوش باد.
انتهای پیام/