تسنیم | فرهنگی و هنری | پنجشنبه، 05 خرداد 1401 - 16:12
امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید در انواع تدابیر و حکمت‌هاى نهفته در آفرینش درخت بنگر؛ می‌بینى که هر سال می‌میرد، اما حرارت غریزى آن در چوب آن می‌ماند و مواد میوه‌ها از آن زاده می‌شود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، توحید مفضل عنوان کتابی است که توسط یکی از یاران مبارز امام صادق علیه السلام به‌نام مفضل‌بن عمر در چهار جلسه به املا رسیده است.
این کتاب، کنزالحقایق هم نام دارد، اما متأسفانه تاکنون مورد بی‌مهری نظام آموزشی کشورمان قرار گرفته است در حالی که یکی از بهترین کتب در زمینه توحید خلقت است و در چهار بخش قرار دارد: 1 ــ شگفتی‌های آفرینش انسان 2 ــ شگفتی‌های خلقت حیوانات 3 ــ شگفتی‌های طبیعت 4 ــ در مصالح وجود ناملایمات و مصایب؛ در ادامه روایتی از امام صادق(ع) درباره برخی اسرار خواب را بخوانید.
متن حیرت‌انگیز این کتاب، مورد تأیید علما واقع شده است، از جمله سید بن طاووس که آن را شگفت‌انگیز خوانده است و همچنین علامه محمدباقر مجلسی که آن را برای استفاده عامه به فارسی شیوا ترجمه کرده و در برخی موارد، سخنان حضرت را شرح نیز کرده است.
امام صادق علیه‌السلام در مجلس چهارم این کتاب توضیحی دربارۀ حکمت‌هاى نهفته در مرگ درختان و تجدید حیات آنها ارائه می‌دهند.
حضرت فرمود «در انواع تدابیر و حکمت‌هاى نهفته در آفرینش درخت بنگر.
می‌بینى که هر سال می‌میرد، اما حرارت غریزى آن در چوب آن می‌ماند و مواد میوه‌ها از آن زاده می‌شود و آنگاه در همه جا پراکنده می‌شود و چنان که غذاهاى متنوع و لذیذ را به تو می‌دهند، میوههاى گوناگون و گوارا و خوش‌طعم به تو تقدیم می‌کنند.
شاخهها همانند دست به سوى تو دراز میشوند و میوههاى نیکو را در اختیارت می‌نهند، ریحان‌ها چنان در برابر تو ایستادهاند که گویى خود را به تو هدیه می‌کنند.
این حساب و کتاب دقیق و حکمت عظیم جز تقدیرگر حکیم از آن کیست و چرا این گونه است؟
آیا جز براى آن است که آدمى را از لذّت و سود این میوه‌ها بهره رسانند؟
شگفتا که مردم به جاى سپاس بر نعمت، انکار منعم می‌کنند؛ فَکِّرْ فِی ضُرُوبٍ مِنَ التَّدْبِیرِ فِی الشَّجَرِ فَإِنَّکَ تَرَاهُ یَمُوتُ فِی کُلِّ سَنَةٍ مَوْتَةً فَتَحْتَبِسُ الْحَرَارَةُ الْغَرِیزِیَّةُ فِی عُودِهِ وَ یَتَوَلَّدُ فِیهِ مَوَادُّ الثِّمَارِ ثُمَّ یَحْیَا وَ یَنْتَشِرُ فَیَأْتِیکَ بِهَذِهِ الْفَوَاکِهِ نَوْعاً بَعْدَ نَوْعٍ کَمَا تَقَدَّمَ إِلَیْکَ أَنْوَاعُ الْأَطْبِخَةِ الَّتِی تُعَالَجُ بِالْأَیْدِی وَاحِداً بَعْدَ وَاحِدٍ فَتَرَى الْأَغْصَانَ فِی الشَّجَرِ تَتَلَقَّاکَ بِثِمَارِهَا حَتَّى کَأَنَّهَا تُنَاوِلُکَهَا عَنْ یَدٍ وَ تَرَى الرَّیَاحِینَ تَتَلَقَّاکَ فِی أَفْنَانِهَا کَأَنَّهَا تَجِیئُکَ بِأَنْفُسِهَا فَلِمَنْ هَذَا التَّقْدِیرُ إِلَّا لِمُقَدِّرٍ حَکِیمٍ وَ مَا الْعِلَّةُ فِیهِ إِلَّا تَفْکِیهُ الْإِنْسَانِ بِهَذِهِ الثِّمَارِ وَ الْأَنْوَارِ وَ الْعَجَبُ مِنْ أُنَاسٍ جَعَلُوا مَکَانَ الشُّکْرِ عَلَى النِّعْمَةِ جُحُودَ الْمُنْعِمِ بِهَا
امام در این حدیث مطرح می‌فرمایند با وجود آنکه درخت به خواب زمستانی می‌رود، حرارت داخل چوب‌های آن باقی می‌ماند تا به این ترتیب، میوه‌ها خارج شوند.
همچنین شاخه‌های درخت را به گشودن دست انسان مثال زدند که میوه‌ها و ثمرات خود را در اختیار سایرین قرار می‌دهد و در آخر، تمام اینها را به تقدیر خداوند حکیم نسبت می‌دهد.
این نوع منظر توحیدی از سوی امام صادق علیه‌السلام ما را به این نکته توجه می‌دهد که تمام عالم و جزئیات و کلیات آن را خداوند تدبیر کرده و هر مخلوقی دارای حکمت‌های فراوانی است و هر شیئی در جای خود قرار دارد.
انتهای‌پیام/