فارس | فرهنگی و هنری | جمعه، 23 اردیبهشت 1401 - 20:31
شاگرد آیت‌الله حسن‌زاده آملی در مراسم یادبود او در نمایشگاه کتاب تهران گفت: او روزی ۱۷ ساعت کار می‌کردند و هرگاه می‌خواستند مطلبی بنویسند، زمان زیادی صرف مطالعه می‌کردند؛ به‌طوری که برای نوشتن یک صفحه ۶ ساعت زمان می‌گذاشتند.
شاگرد آیت‌الله حسن‌زاده آملی در مراسم یادبود او در نمایشگاه کتاب تهران گفت: او روزی ۱۷ ساعت کار می‌کردند و هرگاه می‌خواستند مطلبی بنویسند، زمان زیادی صرف مطالعه می‌کردند؛ به‌طوری که برای نوشتن یک صفحه ۶ ساعت زمان می‌گذاشتند.
به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران توانا، این مراسم با حضور «سیدعلی حسینی آملی» شاگرد مرحوم علامه و «سیدمرتضی حسینی کمال‌آبادی» رئیس پژوهشکده ادیب فقه جواهری در غرفه مجمع ناشران انقلاب اسلامی در سی و سومین نمایشگاه کتاب تهران برگزار شد.
سیدعلی حسینی آملی بیان کرد: در کتابخانه ملی مسکو، ۴۰۰ هزار نسخه کتاب خطی وجود دارد که در ایران، نمونه‌اش را نداریم.
این کتاب‌ها مربوط به علمای شیعه است.
علامه اهتمام ویژه‌ای برای نسخ خطی دانشمندان قدیمی به‌کار می‌گرفتند.
حضرت علامه روزی ۱۷ ساعت کار کردند و هرگاه می‌خواستند مطلبی را بنویسند، زمان زیادی را صرف مطالعه می‌کردند؛ به‌طوری که برای نوشتن یک صفحه ۶ ساعت زمانشان را صرف می‌کردند.
وی افزود: علامه در وصف همسر خود و در عزای ایشان می‌گویند که من دو ماه که از وفات همسرم گذشته است، نتوانستم چیزی بنویسم و قلم از قلم تکان بدهم.
مرحوم دشتی از علامه می‌خواهند که ایشان را نصیحت کنند.
ایشان در جواب می‌گویند قدری از توان جوانی‌تان را برای زمان پیری بگذارید.
شاگرد علامه حسن‌زاده با اشاره به اینکه علامه در درگیری سال ۱۳۴۳ در قم، زیر ضربه‌های کماندوهای شاه قرار می‌گیرند و مجروح می‌شوند، بیان کرد: ایشان ۴۰ سال با درد قلب گذران زندگی کردند.
علامه خواجه نصیر دوران ما بود.
وی درباره برخود علامه حسن‌زاده با حوزه کتاب ابراز کرد: یکی از خصلت‌های علامه در برخورد با ناشران این بود که ناشران و انتشارات را بسیار مهم می‌دانستند و آن‌ها را در تقریظات خود تکریم می‌کردند.
ایشان به نویسندگان نوپا بسیار اهتمام می‌ورزیدند.
حتی لحظه به لحظه، نویسندگان مبتدی را مورد توجه قرار می‌دادند.
حسینی آملی خاطره‌ای از علامه حسن‌زاده بیان کرد: زمانی که مباحث ایشان درباره ریاضیات منتشر شد، هنوز کتاب موجود نبود و به دست ما نرسیده بود.
ایشان شب جزوه را می‌نوشتند، صبح دوستان جزوه را از ایشان تحویل می‌گرفتند و به تعداد زیراکس می‌کردند تا در زمان کلاس مطالب را داشته باشیم.
گفتند ساعت ۹ صبح کلاس برقرار باشد.
زمانی که آمدند سر کلاس، فرمودند: «برای نوشتن این یک صفحه ۶ ساعت زمان سپری کردم.»
حسینی آملی اذعان کرد: حسن‌زاده یک کشاورززاده بود.
ایشان همواره می‌فرمودند که من از نوجوانی و جوانی، حواسم را جمع کردم که جوری زندگی کنم که در پیری از گذشته خود پشیمان نشوم.
اصل این نشست‌ها هم این باشد که ما اصول تربیتی علامه را در زندگی خود به کار ببریم و ایشان را سرمشق قرار دهیم.
انتهای پیام/