ایسنا | فرهنگی و هنری | دوشنبه، 29 فروردین 1401 - 11:59
گسترش حضور ناوگان پنجم ایالات متحده آمریکا در خلیج فارس برای رژیم بعث عراق به عنوان پشتوانه‌ای به حساب می‌آمد که به اتکای آن، سرفرماندهی ارتش بعث با حمله به کشتی‌های تجاری ایرانی و گاهاً بی طرف و راه انداختن جنگ نفتکش‌ها درصدد توسعه دامنه جنگ به منظور رها شدن از تنگناهایی که در جبهه‌های زمینی با آن روبرو شده بود، بر آید تا از این طریق بتواند پیروزی‌های جنگاوران ایران اسلامی را تحت شعاع قرار دهد.
گسترش حضور ناوگان پنجم ایالات متحده آمریکا در خلیج فارس برای رژیم بعث عراق به عنوان پشتوانه‌ای به حساب می‌آمد که به اتکای آن، سرفرماندهی ارتش بعث با حمله به کشتی‌های تجاری ایرانی و گاهاً بی طرف و راه انداختن جنگ نفتکش‌ها درصدد توسعه دامنه جنگ به منظور رها شدن از تنگناهایی که در جبهه‌های زمینی با آن روبرو شده بود، بر آید تا از این طریق بتواند پیروزی‌های جنگاوران ایران اسلامی را تحت شعاع قرار دهد.
به گزارش ایسنا، در یک نگرش کلی و اجمالی به رویدادهای جنگ تحمیلی می‌توان پی برد که استکبار جهانی به سرکردگی ایالات متحده آمریکا در مقاطع مختلف دفاع مقدس متناسب با شرایطی که بر جبهه‌های جنگ ایران و عراق حاکم بود و در مقاطعی که توازن قوا و پیروزی‌های درخشان جمهوری اسلامی ایران تغییر می‌کرد با شعار بی‌طرفی در جنگ اقدام به موضع‌گیری‌های سیاسی و رسانه‌ای به نفع یک طرف درگیر یعنی رژیم بعثی عراق می‌کرد.
ایالات متحده آمریکا از ابتدای جنگ تحمیلی عراق علیه ایران با متهم کردن اتحاد جماهیر شوروی (سابق) به نقض بی‌طرفی، خود عملاً با در اختیار قرار دادن اطلاعات ماهواره‌ای و کمک به نیروی هوایی ارتش بعث در حمله به مراکز و تأسیسات نفتی کشورمان و همچنین تقویت حضور نامشروع ناوگان خود در خلیج فارس و دریای عمان به بهانه تأمین امنیت خطوط مواصلاتی کشتیرانی بین‌المللی اقدامات خصمانه‌ای انجام می‌داد.
گسترش حضور ناوگان پنجم ایالات متحده آمریکا در خلیج فارس برای رژیم بعث عراق به عنوان پشتوانه‌ای به حساب می‌آمد که به اتکای آن، سرفرماندهی ارتش بعث با حمله به کشتی‌های تجاری ایرانی و گاهاً بی طرف و راه انداختن جنگ نفتکش‌ها درصدد توسعه دامنه جنگ به منظور رها شدن از تنگناهایی که در جبهه‌های زمینی با آن روبرو شده بود، بر آید تا از این طریق بتواند پیروزی‌های جنگاوران ایران اسلامی را تحت شعاع قرار دهد.
موضع بی‌طرفی دروغین ایالات متحده آمریکا با انجام عملیات اسکورت کشتی‌های نفت‌کش کویتی که با عنوان «عملیات اراده جدی» از سال ۱۹۸۷ انجام گرفت اولین اقدام پشتیبانی آشکار از دشمن بعثی به حساب می‌آمد ولی از آنجایی که خداوند همواره یاور جبهه حق است در اولین مرحله از سری عملیات‌های اراده جدّی، ناوشکن آمریکایی اسکورت کننده در اثر برخورد با مین در معرض غرق شدن قرار گرفت و بدین وسیله غرور و اقتدار ناوگان متجاوز آمریکا در خلیج فارس در هم شکسته و به سخره گرفته شد.
در چهاردهم آوریل ۱۹۸۸ ناوچه موشک‌انداز ساموئل رابرتز که به منظور اسکورت نفت‌کش‌های کویتی در شمال خلیج‌فارس حضور یافته بود به مینی سرگردان در خلیج فارس برخورد نمود و حفره‌ای به قطر هشت متر در بدنه ناو ایجاد کرد و ناو را در آستانه غرق شدن قرار داد که البته خدمه آن موفق شدند ضمن کنترل صدمات وارده، ناو را به بندر دبی یدک نمایند.
در استمرار شیطنت‌های ناوگان متجاوز آمریکا در خلیج‌فارس، وقاحت فرماندهان آمریکایی به جایی رسید که عناصر پدافندی سکوهای نفتی نصر و سلمان را در خلیج‌فارس تهدید کرد و از آنان می‌خواهند که سکوها را ترک کنند، ولی مدافعین دریادل و قهرمان این سکوها شجاعانه ایستادگی کردند و به جای تن دادن به ذلت، آتش خشم خود را علیه متجاوزین گشودند و راه امامشان که ایستادگی در مقابل ظلم تا شهادت است را می‌پویند.
پیرو این اقدام مذبوحانه، ناوچه موشک‌انداز جوشن که در مأموریت اسکورت کاروان کشتی‌های نفت خودی حضورداشت و نزدیک‌ترین یگان به صحنه عملیات بود بنا به دستور صادره به منطقه عملیات سکوهای نفتی نصر و سلمان رفته و در جهت امداد و نجات مدافعین سکوها اقدام کند.
ناوچه جوشن در نزدیکی منطقه عملیات هدف جنگ الکترونیکی ناوهای متجاوز آمریکایی قرار می‌گیرد و فرمانده ناو آمریکایی توسط رادیو از فرمانده ناوچه می‌خواهد به همراه کلیه کارکنان تسلیم شده ولی فرمانده شجاع ناوچه جوشن ضمن‌مشورت با فرمانده دوم ناوچه، شهید ناوسروان «زارع نعمتی» و افسر عملیات شهید ناوبان یکم «ابراهیم حرآبادی»، پایداری و مقاومت تا مرز شهادت را انتخاب می‌کنند و با پاسخ دندان‌شکن به فرمانده ناو آمریکایی و اعلام محل جنگ، آماده مقابله با تهدیدات می‌شوند.
هر چند مقابله نابرابر بود ولی آزادی و شرف یک ملت در گرو ایستادگی و مقاومت آنها قرارداشت و چه جانانه ایستادند و برگ زرین دیگری را در جریده تاریخ پر افتخار ایران عزیز رقم زدند.
در تداوم عملیات مقابله با تجاوزگران، ناوشکن‌های سهند و سبلان از بندرعباس مأموریت می‌یابند که به صحنه عملیات رفته و ضمن انجام عملیات تجسس و نجات اقدام به مقابله با متجاوزین کنند که در این صحنه‌ها نیز ناوشکن سهند موفق به انهدام یک فروند هواپیمای دشمن شده و خود آماج موشک‌های دشمن می‌شود و شعله‌های کینه‌ی استکبار جهانی، جمع دیگری از غیور مردان نیروی دریایی ارتش را به درجه رفیع شهادت می‌رساند.
ناوشکن سبلان نیز دچار آسیب شد.
ولی با اقدام به موقع و سریع کارکنان ناو و یگان‌های پشتیبانی منطقه یکم دریایی نجات یافت و در مدتی کوتاه باز سازی شد.
تجربه بازسازی ناوشکن سبلان که امروز به عنوان یکی از یگان‌های شناور مقتدر ناوگان دریایی کشورمان آماده انجام هرگونه مأموریت می‌باشد، موجب شد تا صنعتگران غیرتمند کشورمان امروز ناوشکن جماران را بسازند که در سال ۱۳۸۸ این یگان با حضور مقام معظم رهبری و فرمانده کل قوا به ناوگان دریایی کشورمان پیوست و تاکنون نیز توانسته است مأموریت‌های خطیر و طولانی را دردریاها و اقیانوس‌ها داشته باشد.
دراین رویارویی نابرابر و اعلام نشده، گذشته از مقایسه توان رزمی طرفین درگیر، آنچه که بیشتر حایز اهمیت است عزم، اراده و روحیه مقاومت و پایداری رزمندگان نیروی دریایی ارتش درمقابل درخواست متجاوزین است که موجب بهت و حیرت آنان شد.
روحیه شهادت طلبی که نشأت گرفته از مکتب عاشورایی این دریادلان است درسی به دشمنان ایران اسلامی داد که می‌توان از آن به عنوان یک عمل باز دارنده یاد کرد.
این‌گونه صحنه‌ها که در طول جنگ تحمیلی بی‌شمار بوده‌اند موجب شد تا دشمنان ایران دیگر جرأت تجاوز به میهن عزیزمان را نداشته باشند.
اگر خرمشهر مظهر و حماسه‌ای در دفاع از مظلومیت ما در خشکی است، نبرد ناوچه موشک انداز جوشن و ناوشکن‌های سهند و سبلان با ناوگان مسلح و مجهز ایالات متحده آمریکا را باید مظهر مظلومیت و ایستادگی رزمندگان نیروی دریایی در پهنه آب‌های ایران اسلامی در دریا دانست، پهن‌هایی که جز شجاعان بدان راه نداشته‌اند.
رویارویی ناوشکن‌های سهند و سبلان و ناو موشک انداز جوشن با نیروهای آمریکایی در ۲۹ فروردین سال ۱۳۶۷ مصادف با اولین روز ماه رمضان شکل گرفت و ۵۶ نفر از رزمندگان نیروی دریایی ارتش در آب‌های خلیج فارس به شهادت رسیدند.
انتهای پیام