به منظرگاه مدیریتی امام هادی سلام الله علیه خوش آمدید.
قالَ الإمامُ الهادى عليه السلام: لاْتـَعْـدُ وَلاتَجْعَلْ لِلأيّامِ صُنْعا فىحُكْمِ اللّه ِ. [تحف العقول، ص 483.]
امام هادى عليه السلام فرمود: از حـدّ خـود تجـاوز نـكن و روزگار را در كار خدا دخيل مدان.
مسیر این حدیث در کتابخانه :چهل حدیث « گهرهای نقوی » علیه السلام حدیث شماره : ۱۲۰۱
باشگاه خبرنگاران | فرهنگی و هنری | جمعه، 24 تیر 1401 - 12:52
امام دهم شیعیان، در دوران دشوار امامت خود به تربیت چهره‌های برجسته‌ای پرداختند و زیارت جامعه کبیره از آثار به جای مانده از ایشان است.
خلاصه خبر
حجت الاسلام و المسلمین قهرمانی نژاد می‌گوید: دوره سخت امامت امام هادی (ع)، روش امامت و رهبری جامعه در آن زمان مبتنی بر چند روش بود.
اول، سازمان وکالت که افرادی از طرف اهل بیت (ع) به اقصی نقاط می‌رفتند و رهبری فکری و فرهنگی مسلمانان را برعهده می‌گرفتند در دوره امام علی نقی(ع) به اوج خود رسید؛ به طوری که حضرت شاه عبدالعظیم حسنی (ع) از طرف امام هادی (ع) نه تنها برای ایران بلکه برای منطقه شرق آمدند و عهده دار تبیین حقایق الهی برای مردم شدند و به همین دلیل، امام هادی (ع) عنایت ویژه‌ای به حضرت عبدالعظیم (ع) داشتند.
به گفته او، موضوع بعدی، ترسیم اعتقادات ناب اسلامی که به تعبیر امام خمینی (ره) اسلام ناب محمدی (ص) بود.
به گفته قهرمانی نژاد، علاوه بر زیارت جامعه کبیره، زیارت غدیر از دیگر زیارت‌های برجای مانده از امام هادی علیهم السلام است که در آن به بیان خصوصیات و ویژگی‌های امیرمومنان حضرت علی (ع) پرداخته شده است.
باشگاه خبرنگاران | فرهنگی و هنری | جمعه، 24 تیر 1401 - 16:23
امام دهم شیعیان (ع) به بندگان توصیه کرده‌اند که به پیروی از دستورات الهی بپردازند.
خلاصه خبر
امام هادی علیه السلام فرموده اند: «مَنْ اَطاعَ الخالِقَ لَمْ یُبالِ سَخَطَ المَخْلُوقینَ وَ مَنْ اَسْخَطَ الخالِقَ فَلْیَیْقَنْ اَنْ یَحِّلَ بِهِ سَخَطُ المَخْلُوقینَ.»
منبع: تحف العقول
باشگاه خبرنگاران | فرهنگی و هنری | جمعه، 24 تیر 1401 - 18:11
در بخشی از کتاب تحت العقول به نقل از امام دهم شیعیان (ع) نوشته شده است: «با رفتار و گفتار خود مایه‌ی آبروی ما باشید نه بدنامی ما.»
خلاصه خبر
در کتاب کافی نیز به نقل از حضرت، درمورد دوری کردن از مال حرام نوشته شده است: «از مال حرام دوری کن که بی برکت است و انفاقش پاداشی ندارد.»
همچنین، در بحارالأنوار از امام هادی (ع) روایت شده است: «در امور زندگی، دور اندیش و عاقبت اندیش باش تا از کوتاهی کردن خود حسرت نخوری.» و در کتاب نزهة الناظر نوشته شده است: «از بگو و مگو و مجادله بپرهیز که دوستی طولانی را ازبین برده و رابطه محکم را به جدایی می‌کِشاند.» و در کتاب بحارالأنوار، از امام علی نقی علیهم السلام نقل شده است: «از دو صفت حسادت و خودخواهی بپرهیز که حسد، خوبی‌ها را نابود کرده و خودخواهی موجب دشمنی می‌شود.»
مهر | دین و اندیشه | جمعه، 24 تیر 1401 - 07:58
اگر عنوان جامعه بر زیارت جامعه نهاده شده است یعنی همه آنچه که ما در اصلاح جامعه به آن نیاز داریم، به عنوان خطوط کلی نقش ائمه معصومین در هدایت و راهبری جامعه در این زیارت آمده است.
خلاصه خبر
زندگی چهل ساله حضرت امام هادی علیه السّلام را به لحاظ موضع‌گیری‌ها و اعمال آن حضرت، همچنین به لحاظ شرایطی که آن حضرت را احاطه کرده بود می‌توان به مراحل متعدّد و مختلفی تقسیم نمود.اوّلین مرحله از زندگانی امام هادی علیه السّلام در فاصله زمانی‌ای که آن حضرت در سایه‌سار امامت پدر بزرگوار خود حضرت امام جواد علیه السّلام به سر آورده است، یعنی فاصله‌ای میان سال‌های ۲۱۲ تا ۲۲۰ قمری رخ می‌نماید.
در این مرحله امام هادی علیه السّلام با خلفایی همچون مأمون و معتصم عبّاسی هم‌زمان بوده است.
امّا مرحله دوّم از زندگانی پربرکت حضرت امام هادی علیه السّلام در مدت زمانی میان در دست گرفتن منصب امامت از سوی ایشان در پایان سال ۲۲۰ قمری تا هنگام وفات و شهادت آن بزرگوار در سال ۲۵۴ قمری که مدّت زمانی نزدیک به سی و چهار سال می‌باشد به وقوع پیوسته است.
امام هادی علیه السّلام در این قسمت دوّم با شش تن از پادشاهان یا خلفای بنی عبّاس هم‌عصر بوده است.
زیارت جامعه کبیره میراث گران بهای امام هادی (ع)
زیارت جامعه کبیره میراث گران بهای امام هادی (ع)، در توصیف جایگاه امامت در تشیع و اعتقادات شیعه نسبت به ائمه، گنجینه‌ای از آموزه‌های ائمه اطهار (ع) برای شیعه است.
زیارت جامعه کبیره که دارای مضامین بسیار عالی است و از زبان امام هادی (ع) و در پاسخ به خواسته‌ی یکی از ارادتمندان اهل بیت علیهم السلام صادر شده، اگرچه به شیوه خطابی و گفتاری است؛ اما در حقیقت بیانگر مقام والای امامت است که از طرف امام معصوم (ع) بیان گردیده است.
این زیارت عارفانه که انشا و گفتار امام هادی (ع) نسبت به سایر امامان (ع) است از زیبایی‌های خاصی برخوردار می‌باشد.
امام هادی علیه السلام در این زیارت یک زمینه بسیار جذاب و جامع و عمیقی را برای تعمیق پیوند امت و امام فراهم کرده‌اند.
ولایت ائمه معصومین در واقع در طول ولایت خداوند متعال قرار دارد و به همین جهت معرفت ائمه معصومین و معرفت پیامبر اکرم (ص) در رأس همه اینها در ذیل معرفت خدای متعال شکل می‌گیرد.
زیارت جامعه شأن و رسالت خلیفه خدا یعنی ائمه معصومین را تبیین می‌کند و پیمان یک فرد شیعه واقعی با ائمه معصومین است که در ذیل اعتقاد ناب توحیدی، رسالت فردی و اجتماعی فرد زائر را مشخص می‌کند
در امتداد قرآن کریم ائمه معصومین که آنها قرآن ناطق هستند همین طور است.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، تولد امام دهم شیعیان حضرت امام علی النقی (ع) را نیمه ذیحجه سال ۲۱۲ هجری قمری نوشته اند. پدر آن حضرت، امام محمد تقی جوادالائمه (ع) و مادرش سمانه از زنان درست کردار پاکدامنی بود که دست قدرت الهی او را برای تربیت مقام ولایت و امامت مأمور کرده بود، و چه نیکو وظیفه مادری را به انجام رسانید و بدین مأموریت خدایی قیام کرد. نام آن حضرت - علی - کنیه آن امام همام " ابوالحسن " و لقب‌های مشهور آن حضرت " هادی " و " نقی " بود. حضرت امام هادی (ع) پس از پدر بزرگوارش در سن ۸ سالگی به مقام امامت رسید و دوران امامتش ۳۳ سال بود.
شرایط زمانی و مکانی هر امام معصومی یکی از القاب آنها را عینیت می‌بخشد؛ اگر چه همه آنها جامع تمام صفات کمال انسانی بوده‌اند.
از میان القاب فراوان امام دهم یک لقب از درخشش خاصی برخوردار بوده و آن هم لقب هادی است که به راستی او هادی امت، هادی گمراهان از ضلالت، و به گفته رسول خدا(ص)، هادی به سوی خدا بود[1]. حال باید به تاریخ حضور امام(ع) در مدینه برگردیم و علت اشتهار به این لقب را در آنجا ریشه‌یابی کنیم.
امام هادی(ع) دومین امامی است که در سن کودکی به امامت رسید. او در سال 212 در اطراف مدینه در محلی به نام صریا[2] چشم به جهان گشود و در پی شهادت پدر بزرگوارش حضرت امام محمد تقی(ع) در سال 220 هجری[3] در هشت سالگی هدایت امت را بر عهده گرفت.
عصر امام هادی(ع) (212ـ254ق) مصادف با حاکمیت عبّاسیان و از جمله متوکل عبّاسی است. این دوران دشوارترین، عصر زندگی امامان معصوم بود؛ به طوری که در بسیاری از موارد به جز نامه نگاری، راهی دیگر برای ارتباط با حضرت هادی(ع) وجود نداشت. محمد بن فرج می گوید: امام هادی(ع) به من فرمودند: چنانچه سؤالی داشتی، آن را بنویس و زیر جانماز بگذار و پس از چند لحظه آن را بردار و نگاه کن. محمد بن فرج می گوید: من همین کار را انجام دادم، دیدم جواب حضرت در آن، نوشته شده.[1] این حدیث نشان دهنده معجزه آن حضرت نیز هست