فضائل اخلاقی
فضیلت پرهیز از گناه
انسانها زمانی به مقام و مرتبۀ جلوۀ زیبای الطاف خداوند می رسند که از انجام کارها و رفتارها و پندارها و احساسها و گفتارها و هر آنچه در دین و نگاه خداوند گناه محسوب می گردد ، پرهیز نماید در روایتی قصار چنین آمده است:
امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) فرمود: شیعیان ما هنگامی به فرجام و زیبای خداوند می رسند كه از گناهانی كه نهی شده اند احتراز نمایند. (بحارالانوار ج 53، ص 177)
برداشت و پیام سخن قصار
1. دوری جستن و پرهیز از گناه، موجب می شود که انسانها به عاقبت به خیری و سعادتمندی که خداوند مقدر نموده است، برسند..
2. انجام عمل قوی و رشد یافته پرهیز از گناه انسان را به مرتبه و مقام تجلی زیبائی الطاف خداوند می رساند.
3. این انسان است که با مجاهدت پرهیزکاری و تقوا موجب رشد و تعالی خود می گردد.
4. رشد پرهیز از گناه و تقوا از الطافهای عالی خداوند است که موجب می شود که انسان به مرتبۀ تجلی الطاف زیبای خداوند ارتقاء یابد.
5. انسانهائی که زیبائیهای الطاف الهی را منعکس می نمایند انسانهائی هستند که با دقت و آگاهی و فراست از آنچه گناه هست پرهیز می نمایند و بدین سبب متجلی زیبائی الطاف الهی می گردند.
گل افشان گل محمدی
تسنیم | فرهنگی و هنری | سه شنبه، 11 شهریور 1404 - 15:53
بر خلاف آنچه در دنیاى مادى معمول است که رضایت به اعمال مجرمانه دیگران جرم محسوب نمى شود همان گونه که رضایت به اعمال نیک نیکوکاران بى پاداش است؛ در تعلیمات اسلام، رضایت به کارهاى نیکوکاران و بدکاران موجب می شود فرد در سلک و گروه آنها قرار گیرد.
خلاصه خبر
این موضوع در روایات متعددی آمده که به عنوان نمونه به حکمت 154 نهج‌البلاغه اشاره می‌شود: قَالَ علی علیه السلام: الرَّاضِی بِفِعْلِ قَوْمٍ کَالدَّاخِلِ فِیهِ مَعَهُمْ، وَ عَلَى کُلِّ دَاخِلٍ فِی بَاطِلٍ إِثْمَانِ، إِثْمُ الْعَمَلِ بِهِ وَ إِثْمُ الرِّضَى بِه: کسى که از اعمال جمعیتی خشنود باشد، همچون کسی است که در آن کار با آنها شرکت کرده است.
منتها مجرمان، دو گناه دارند و راضیان به اعمال آنها یک گناه، راضیان به اعمال نیک یک ثواب دارند و عاملان دو ثواب.
روشن است اگر حمایت عجیب و غریب برخی افراد ظاهرالصلاح از جریان غربگرا و عملکرد آنان نبود، این معاهده خسارت‌بار بر نظام اسلامی تحمیل نمی‌شد.
این رویکرد در بُعد معرفتی منجر به «نسبی‌گرایی» و در بُعد عملی منجر به «ابهام، تردید، غبارآلود شدن فضا، آمیخته شدن حق و باطل، پیچیده شدن مسائل و عدم تشخیص مومن از منافق» برای عموم جامعه می‌شود.
امیرالمومنین امام علی علیه السلام می فرمایند :
فرو دستت را با عطا و بخشش به او سپاس گوي.
شُكرُ مَن دُونَكَ بِسَيْبِ العَطاءِ.
غرر الحكم، حدیث 5656
امیرالمومنین امام علی علیه السلام می فرمایند :
سپاس گزاريت از كسی كه از تو خشنود است، سبب نيکی و مهربانی او نسبت به تو مي شود.
كرُكَ للسّاخِطِ عَليكَ يُوجِبُ لك مِنهُ صلاحاً و تَعَطُّ‍فْاً.
غرر الحكم، حدیث 5669
امام حسن مجتبي عليه السلام می فرمایند :
پستي اين است كه سپاس گزار نعمت نباشي.
أللُّؤمُ انْ لا تشكُرَ النِّعمَةَ.
تحف العقول، صفحه 232
امام حسن عسکري عليه السلام می فرمایند :
كسی قدر نعمتی را نمی داند مگر آن كه شكرگزار باشد و كسی نمی تواند شكر نعمتی را انجام دهد مگر آن كه اهل معرفت باشد.
لا يَعْرِفُ النِّعْمَةَ إلاَّ الشّاكِرُ، وَلا يَشْكُرُ النِّعْمَةَ إلاَّ الْعارِفُ.
بحارالأنوار، جلد 75، صفحه 378
امیرالمومنین امام علی علیه السلام می فرمایند :
همانا گروهي خدا را از سر سپاس گزاري مي پرستيدند، آن عبادت آزادگان است.
إنَّ قَوماً عَبَدُوهُ (اي الله) شُكراً فتلكَ عِبادَةٌ الأحرارِ.
بحار الانوار، جلد 78، صفحه 69
امام جعفر صادق عليه السلام می فرمایند :
برای هر نفسی از نفسهايت شكری و بلكه هزار و بيشتر از هزار شكر بر تو واجب است.
في كُلِّ نَفسٍ مِن أَنفاسِكَ شكرٌ لازمٌ بَل أَلف و اكثَرُ.
بحار الانوار، جلد 71، صفحه 25
امیرالمومنین امام علی علیه السلام می فرمایند :
شكر نعمت موجب ايمن ماندن از انتقام (و خشم خداوند) مي شود.
شُكرُ النَّعَمةِ أمان مِن طُولِ النّقمَة.
غرر الحكم، حدیث 5666